Antilliaanse en Surinaamse verzetsstrijders in WOII

Verzetsstrijders geboren op de Antillen en in Suriname. Ze hebben alledrie een belangrijke rol in het verzet. Hun verhalen zijn bekend bij het OorlogsVerzetsMuseum in Rotterdam.

Leo Lashley wordt geboren in 1903 in Suriname. Hij komt naar Nederland om in Utrecht medicijnen te studeren en wordt oogarts in Rotterdam. Tijdens de oorlog is Lashley voorzitter van de Rotterdamse artsenvereniging. Hij protesteert in die functie tegen de oprichting van de nazistische Artsenkamer in 1942. Leo Lashley gaat in het verzet en bezorgt onderduikers veilige adressen.

Als oogarts moet hij zich verdiepen in het vak van vrouwenarts, als één van de Joodse onderduikers in de Breepleinkerk in Rotterdam-Zuid moet bevallen. Lashley is de enige arts die bereid is om bij die bevalling te helpen. Achter het orgel van de kerk komt de baby ter wereld.

De acties van Lashley worden in de gaten gehouden. Nadat hij een paar keer gearresteerd is, duikt hij onder. Na de oorlog is hij als arts bij het Militair Gezag betrokken bij de berechting van collaborateurs. Leo Lashley is in 1980 overleden.

De roepnaam van de in 1922 op Aruba geboren Sucondo Ecury is Boy. Zijn vader stuurt hem naar een kostschool in Brabant. Daar heeft hij het in de jaren voor de oorlog zwaar te verduren vanwege zijn huidskleur. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, sluit Boy zich - samen met studiegenoot Luís de Lannoy - aan bij het verzet. De twee schrijven met elkaar in het Papiaments, een taal die de Duitsers niet kennen.

Op zondag 5 november 1944 woont Secundo Ecury de hoogmis bij in de Elisabethparochie in Rotterdam-West. Als hij na de mis naar buiten loopt, wordt hij gearresteerd. Ecury is verraden door verzetsstrijder Kees Bitter. Die heeft na zijn arrestatie door de Sicherheitsdienst de keus gekregen: meewerken (verraad plegen) of gefusilleerd worden.

Secundo Ecury wordt overgebracht naar de strafgevangenis in Scheveningen. Een dag later wordt hij op de Waalsdorpervlakte gefusilleerd. Boy is 22 jaar geworden.

Hij wordt in 1947 op Aruba met militaire eer herbegraven.

In 1916 wordt hij geboren op Curacao, George Maduro. Hij is de enige zoon in het Joodse gezin van Joshua Maduro en Rebecca Levy. George vertrekt naar Leiden om een studie rechten te gaan doen en hij meldt zich aan bij het leger.

Maduro oogst veel bewondering bij de gevechten rond vliegveld Ypenburg. Onder zijn leiding wordt Villa Leeuwenburg bij Leidschendam op de Duitsers heroverd en worden veel Duitse parachutisten tot krijgsgevangen gemaakt.

Na de capitulatie wordt George Maduro gevangen genomen door de bezetter en in de strafgevangenis in Scheveningen gezet. Een half jaar later komt hij vrij.

In 1942 moeten alle reserve-officieren zich bij de Duiters melden. Ook wordt het dragen van een jodenster verplicht. Beide weigert Maduro en hij duikt onder. Vervolgens sluit hij zich aan bij het verzet.

In 1943 vertrekt George Maduro uit Nederland om via Spanje de oversteek naar Engeland te maken. Daar wil hij zich in Londen melden bij de Nederlandse strijdkrachten.

Ook Maduro wordt verraden. Op de Belgisch-Franse Grens wordt hij aangehouden en als militair geinterneerd in Saarbrücken. In 1944 wordt Maduro overgebracht naar concentratiekamp Dachau. Hij overlijdt daar in 1945 aan vlektyfus. George Maduro is 28 jaar oud geworden. Hij wordt begraven op de begraafplaats van het concentratiekamp.

George Maduro krijgt op 9 mei 1946 postuum de militaire Willemsorde vanwege zijn rol bij de gevechten in de meidagen van 1940. Hij is de enige Nederlander van Antilliaanse afkomst die deze hoogste Nederlandse militaire onderscheiding heeft ontvangen.

De ouders van George Maduro komen na de bevrijding in contact met mevrouw Boon-van der Starp. Zij wil een miniatuurstad oprichten om geld in te zamelen voor een sanatorium. Georges ouders willen een monument voor hun zoon. Zij stellen geld beschikbaar voor de miniatuurstad: Madurodam.

In Madurodam is het geboortehuis van George Maduro op schaal nagebouwd en er staat een monument ter nagedachtenis aan deze verzetsheld.