Woningnood ook in de polder groot: Rosanna en Elroy gaan trouwen maar wonen noodgedwongen nog bij ouders

Al tijden is Rosanna van Zee (22) bezig met de uitzet. De dozen met borden en bestek staan in de gang . De zolder staat ook al vol, lacht de Goudriaanse. Zij en haar partner staan vier jaar ingeschreven bij de woningstichting. Ze reageren trouw op woningen maar het wil niet vlotten. Er is veel concurrentie en weinig aanbod. De twintigers wonen nu apart van elkaar bij hun ouders. "We willen elkaar gewoon meer zien en samen zijn", vertelt verloofde Elroy Struik. Zeker als ze straks getrouwd zijn, is het vervelend om nog thuis te wonen. "Je went eraan, maar het is niet ideaal. We willen gewoon een stap maken. Het is een soort pauzemoment in ons leven." Van vervelende schoonvader of moeder is gelukkig geen sprake. "Het is hier nog goed toeven", lacht Elroy.

De Goudriaanse kijkt er naar uit om samen met haar man een leven op te bouwen in de Alblasserwaard. Ze wil liever niet naar de 'grote stad' vertrekken met haar verloofde Elroy, die bij zijn ouders in Arkel woont. "Ik ben toch een poldermeisje en wil graag in deze omgeving wonen en een leven starten." Het liefst zou ze in haar eigen dorp blijven, maar daar is al in geen jaren meer een betaalbare huurwoning vrijgekomen. "Er zijn nul woningen voor jongeren." Kopen is ook geen optie. In de meeste dorpen in de gemeente Molenlanden ligt de gemiddelde WOZ-waarde van een koopwoning boven de 350.000 euro. Niet haalbaar voor starters. " Er is jarenlang bijna niets betaalbaars gebouwd voor jongeren."

Rosanna ziet dat veel jongeren uit hun omgeving wegtrekken met het idee om later weer terug te komen. "Je weet dan niet of dat lukt en of het dorp dat je verlaten hebt, dan nog wel hetzelfde is."

Het stel vreest ook voor vergrijzing van dorpen, als er niet snel bijgebouwd gaat worden. De cijfers onderschrijven haar verhaal. Het aantal 76-plussers in de gemeente neemt de komende tien jaar toe met ruim 13 procent. "Als de jongeren wegtrekken blijven de ouderen over. En dat is slecht voor de sociale cohesie van een dorp. Je hebt oud en jong samen nodig."

Elroy en Rosanna hebben ook gekeken naar het bouwen van een tiny house in het weiland naast het huis van haar ouders. Maar los van lastige regelgeving zijn banken niet happig om een hypotheek te verstrekken. "We zijn op bezoek geweest bij een tiny house-bouwer. Zo'n huis kost uiteindelijk bijna een ton. Dat kun je als starter niet zomaar ophoesten."

Ook bij de gemeente bestaat het besef dat er de afgelopen jaren veel te weinig betaalbare woningen zijn gebouwd. In de provinciale woningbehoefte raming staat te lezen dat er de komende jaren zeker 1400 huizen gebouwd moeten worden in Molenlanden. Ook moeten er 225 sociale huurwoningen bijkomen.

Wethouder Arco Bikker kan niet onbeperkt bijbouwen, vertelt hij. "We zitten hier in het Groene Hart. Het aantal woningen dat we bouwen, zal nooit genoeg zijn om aan de enorme woningbehoefte te voldoen." Maar hij wil er wel voor zorgen dat de huizen die er komen, ook bereikbaar zijn voor jongeren. "Van grotere bouwprojecten eisen we dat er ook voldoende betaalbare woningen tussen zitten. Maar je hebt altijd grotere woningen nodig, om projecten financieel te kunnen realiseren."

Ook heeft Molenlanden zelf een eerste bouwproject voor jongeren op poten gezet. Vijf 'small houses' in Hoogblokland met prijzen rond de 170 duizend euro. De belangstelling was fors en er moest geloot worden. "Prachtig om te zien dat we hier mensen heel gelukkig mee maken. Maar het blijft sneu dat we niet iedereen kunnen helpen." De wethouder gaat kijken of er meer van dergelijke projecten op poten gezet kunnen worden.

Maar dat gaat allemaal niet lukken voordat Rosanna met Elroy in het huwelijksbootje stapt. Ze blijven daarom reageren op huurhuizen, in de hoop dat ze toch een keer op de gewenste plek nummer 1 terecht komen. "Maar voor alsnog staat onze slagingskans op laag, laag, laag en zeer laag", zegt Elroy terwijl hij naar de site kijkt.