BURGEMEESTER

Elk weekend strijden sportvissers, hardlopers, drugsgebruikers en buitenlandse truckers voor 'hun' plekje op de Sluisjesdijk

Onder vissers is Sluisjesdijk een populaire plek
Onder vissers is Sluisjesdijk een populaire plek © Nieuws op Beeld
Het is een populaire plek in de Waalhaven: de kop van de pier van Sluisjesdijk. Een gewilde visstek met fantastisch uitzicht op de haven en stad. Vooral in het weekend vind je er veel sportvissers, verliefde stelletjes, hardlopers, drugsgebruikers en buitenlandse truckers. Als de haven ‘slaapt’ komt de groene kade tot leven.
Dit is aflevering drie van de serie over Sluisjesdijk: hoe de stad de haven overneemt. Lees hier deel 1 en deel 2.
“Klik, psssjt’. De dag is nog maar net begonnen, of Raymond plopt een blikje bier open. Het is niet zijn eerste. “Ik was om drie uur wakker om alles te regelen. Zat om half 7 al aan het bier.” Ook andere hengelsporters grijpen deze zondagmorgen al vroeg naar de grote koelbox, gevuld met ijs en blikken bier. De bak staat op de grond, naast een tafel waarop een glimmende beker pronkt: de Robert Ave Bokaal. Vernoemd naar een overleden visvriend, die vandaag tijdens een wedstrijd wordt herdacht.
Raymond is de initiatiefnemer van de memorial. Robert was zijn vismaatje .”We hadden hier vroeger een visvereniging: de Vissers van de Sluis. Mijn vader zat daar ook bij, net als die van veel anderen. Er stonden soms wel honderd man op een rijtje aan de kade. De laatste tijd zijn flink wat vissers aan die vervelende kloteziekte overleden. Met deze wedstrijd en barbecue willen we ze herdenken en proberen we de sfeer van vroeger in stand te houden.”
De sportvissers hebben vooraf geloot om hun plek en staan met hun hengels twee meter van elkaar opgesteld. “Corona hé, daarom zijn het maar 25 deelnemers vandaag.” Al snel zal blijken dat de rest van de dag de covid-beperkingen geen rol meer zullen spelen. Er heerst een ons-kent-ons sfeer waar afstand niet telt. Een bont gezelschap is het, van oud-havenwerkers, glazenwassers en mannen uit de bouw. Ze troeven elkaar waar mogelijk af met harde grappen, geven elkaar een bijnaam (Vetklep, de Haak, de Stroper) en mopperen wat af.
Raymond is de ‘burgemeester’ van het stel. De grote, zongebrande organisator heeft altijd in de haven gewerkt. “Balen sjouwen, heftruckchauffeur, kraanmachinist: dat werk. Ben nu 49 jaar en kan niks meer. Heb mijn rug verziekt. Kan alleen even zitten en dan weer staan vanwege de pijn.” In 2008 was hij nog Nederlands kampioen koppelvissen op zee. Nu zit hij vrijwel dagelijks dichtbij huis op de kop van pier: twee hengels voor zich, een standaard voor het aas naast hem en de hele dag lol en praatjes.
Raymond (links) en Ben (rechts) met de Robert Ave Bokaal
Raymond (links) en Ben (rechts) met de Robert Ave Bokaal © Nieuws op Beeld
Aan zijn hengel hangt een soort weegschaal als haak. “Drie keer kans met één worp.” Hij gooit de lijn dertig, veertig meter weg. Niet heel ver, zodat de jetski’s ongestoord met veel snelheid en kabaal voorbij kunnen scheuren. “Dat mag helemaal niet hier, want het is een douanehaven. Als de rivierpolitie ze ziet, krijgen ze een bekeuring.” Soms komen de waterscooters te dicht langs de lijnen van de sportvissers, weet Raymond. “We hebben weleens bijna iemand zijn nek doorgesneden.”
Tien euro per persoon hebben de sportvissers ingelegd voor deelname aan de wedstrijd. Daarvoor krijgen ze een visplek op de kade, gratis eten en drinken en een prijs na afloop. “We gaan tot 13.00 uur door en ruimen daarna de boel netjes op.” Vooral dat laatste is belangrijk, aldus de initiatiefnemer: “want er wordt op ons gelet door het Havenbedrijf.” Onterecht, vindt hij. “Wij ruimen altijd alles netjes op. Hebben zelf die grote afvalbak geregeld en hangen desnoods extra vuilniszakken aan de bomen als de bak vol zit.”

McDonald's

Het zijn de andere gebruikers op het parkeerterrein, die de meeste rommel veroorzaken, weet Raymond. “Als je hier aankomt en de deur van je auto opendoet, is het alsof je in de McDonald's stapt. Zoveel zooi laten die gasten achter. En wie krijgen daar de schuld van? De vissers! Ze verzieken het voor ons.”
Die ‘gasten’ zijn de avond- en nachtbezoekers van de pier. De drifters die met hun snelle bolides zwarte strepen op het parkeerterrein achterlaten. De ‘ballonnetjesblazers’ die hun lachgaspatronen en -tanks na gebruik op straat gooien. En de ‘buitenlanders’ die het met de hygiëne niet zo nauw schijnen te nemen. “Staan ze naast hun wagen hun behoefte te doen. Als de wind verkeerd staat, heb je pech hoor,” klaagt één van de sportvissers.
Voor de andere gebruikers is weinig begrip onder de wedstrijddeelnemers. Als een jonge hardloopster met een gezicht vol schrammen komt vragen of iemand haar rode tas uit het water heeft weten te vissen, toont bijna niemand medelijden. “Een paar nachten eerder had ze ruzie met haar vriend. Ze trapte tegen zijn auto, gooide zijn mobiel in het water en toen wierp hij haar tas er achteraan. De GHB-buisjes lagen onder hun auto,” vertellen ze aan elkaar.
Anita vist er lekker op los aan de Sluisjesdijk
Anita vist er lekker op los aan de Sluisjesdijk © Nieuws op Beeld
Het zijn dit soort verhalen waardoor Anita niet meer zo vaak op de pier te vinden is. “Ik ben hier de afgelopen twee jaar misschien twee keer wezen vissen. Ik vind er geen hol meer aan, met dat lachgas en al die rommel.” Ze is de enige vrouwelijke deelnemer aan de wedstrijd, en zit in haar stoeltje op plek 17. Toevallig heeft haar man René de plek naast haar geloot. Ze komen van Zuid, zegt ze. Een afbeelding van de Kuip staat op haar linker kuit; het Feyenoord-logo is op haar rechteronderbeen getatoeëerd.
Ze vist met een eenvoudige hengelstok. Verontwaardigd: “Die vis ziet mijn hengel toch niet, of wel? Hij kostte destijds twintig gulden, zo lang heb ik ‘m al. Ik kan er nog steeds geen afstand van nemen. Je bent gek als je er eentje van vijfhonderd euro koopt.” Manlief René staat wel met twee luxere werphengels te vissen. “Maar die heeft-ie voor z’n verjaardag gehad, dat is anders.”
Vissen doet ze voor de ontspanning, desnoods in haar eentje ergens bij een slootje. Vandaag willen de vissen niet bijten: ze heeft pas twee botjes gevangen. “Dat is altijd hier op de Sluis: de ene dag vang je er wel vijftig, de andere dag is het niks. Dat heb met het zoutgehalte van het water te maken. Nu is het door de regen zoet, maar je kan hier gewoon witvis vangen, heel raar.”

Pieren en zagers

En juist daarom is dit zo’n geliefde visstek. Het is een binnenhaven, waar het zoute zeewater zich via de Nieuwe Maas mengt met het zoete water. Naast brasem, snoekbaars en winde kun je -als het water wat warmer is- ook tong, bot en schar vangen. Het kan langs de kade ook flink stromen, waardoor de lijnen nogal eens in de knoop kunnen raken. Maar op deze zonnige dag staat er weinig wind en kunnen de vissers hun lijnen met pieren en zagers zonder problemen in het water gooien.
Tussendoor wordt er veel gelachen, gedronken en is er continue aanloop van Rotterdammers zonder hengel. Niemand wordt ontzien bij de grappenmakerij. Status telt niet. Ondermaatse vissen worden teruggegooid, en wie een goede dag heeft deelt de winst met anderen.
Johan en Marlies; hij vist en zij geniet van een puzzelboekje.
Johan en Marlies; hij vist en zij geniet van een puzzelboekje. © Nieuws op Beeld
De meeste bezoekers parkeren hun auto direct aan de groenstrook, laden hun spullen uit en vinden een plekje op de kade. Johan en Marlies zijn met de camper. Hij vist, zij puzzelt. Ze komen uit België, en brengen regelmatig een paar dagen achter elkaar op de pier door. “Het is hier altijd gezellig en er is genoeg parkeerplek, zonder dat je ver hoeft te lopen.”
Ze komen uit Maaseik, vlakbij Maastricht. “Dat is 180 kilometer hier vandaan. Maar als ik aan de Belgische kust wil vissen, moet ik 220 kilometer rijden. Dan is dit beter.” Slapen doen ze in een tentje. Plassen ook. “Tentje dicht en op de emmer.” Dat is het enige nadeel vinden ze: er is geen toilet in de buurt.
De Rotterdamse Anita baalt daar net zo goed van. Vroeger dook ze nog weleens tussen de bosjes, naast de walradartoren. Maar het bedrijf dat er nu gevestigd is, heeft het terrein afgesloten en de struiken weggehaald. Begrijpelijk, vinden de dames, maar lastig is het wel. Gelukkig hebben ze vandaag een sleutel van het RET-toilet in het bushokje kunnen lenen.
Het bewijst volgens de hengelaars hoe goed de verhoudingen zijn met de buurt en instanties. Zo brengen ze regelmatig een schaal met gebakken vis bij de ‘buren’ van het bedrijf Maxx Trans. Op zijn beurt heeft de eigenaar vandaag het hek van zijn terrein opengegooid, zodat er meer deelnemers aan de kade kunnen vissen.

Politie

Ook de relatie met de handhavers is goed, stellen de sportvissers. Tuurlijk, er zijn in het verleden heus weleens boetes uitgedeeld voor wildkamperen, wildplassen of overtredingen bij het sportvissen. Maar vandaag blijft de surveillancewagen op afstand tijdens het rondje over het grote parkeerterrein. Een uurtje later stapt een agent wel van zijn fiets af. De mannen vertellen dat ze met toestemming deze memorialwedstrijd houden. En beloven het rustig te zullen houden qua drank en gezelligheid.
Het Gespuis van Sluis, zoals ze zichzelf gekscherend noemen, is een overwegend wit gezelschap van middelbare leeftijd of ouder. Toch komen er ook andere culturen naar de pier. In de uiterste hoek bij havenbedrijf Westerstuw zit een Marokkaans/Egyptisch stel uit Pendrecht. Achmed maakt doordeweeks lange dagen in de stomerij en komt hier voor zijn rust. Turia komt even langs om haar man een lunch te brengen.
Even later stapt ook de Turkse sportvisser Hayati met zijn Filipijnse vrouw uit een auto. Zijn hengel heeft hij dit keer thuis gelaten, want het is nog te vroeg in het seizoen, zegt-ie. “Je moet niet op kleine vissen vissen, dat doet pijn. Als je de natuur nu nog even niet stoort, is de vangst straks des te beter.”
Hij begint ook over het ontbreken van toiletten bij de Sluis. “Dit is zo’n mooie plek, maar als honderd vissers tegen de bomen plassen, vallen ze straks om van het zuur.” Ook over het optreden van de politie windt hij zich op. “Ze moeten veel strenger handhaven. Op zaterdagmiddag komen die jongens met hun patserauto’s rondjes draaien op het parkeerterrein. Piepende banden en stinken joh. Als je die jongens één keer flink beboet, zie je ze volgende keer echt niet meer terug.”
Allemaal zijn ze bang dat de goeden straks onder de kwaden lijden. Als de gemeente het terrein gaat afsluiten vanwege de overlast. Of als het voormalige Imtech-gebouw op het plein gerenoveerd gaat worden en het parkeerterrein wordt afgesloten voor niet-bezoekers. Blijft de groenstrook dan wel over voor de sportvissers, vragen ze zich af. De oudere vissers kun je toch niet met een steekwagen eerst de hele pier laten aflopen?
Robin in zijn element achter de barbecue
Robin in zijn element achter de barbecue © Nieuws op Beeld
De zorgen verdwijnen, als de barbecues voldoende zijn opgestookt om de kippen en spareribs te laten bruinen. Robin en Raymond zijn de grillmasters, geassisteerd door drie echtgenotes van de vissers. Robin komt niet vaak op de pier, alleen tijdens de wedstrijden. Raymond heeft hem daartoe aangespoord. “Mijn vader kwam hier ook altijd. Hij won nooit een prijs. Had je ze moeten zien toen ik de eerste keer met een emmer vol tong weg ging,” lacht Robin.
Hij verloor in twee maanden tijd zijn vrouw en vader aan kanker. “Sindsdien zit ik met mijzelf in de knoop. Vissen is rustgevend. En vandaag help ik mee met de catering. Ik heb 60 kilo kip gekocht en ga zo nog twee mooie vissalades in elkaar zetten. Ben al twintig jaar kok en hoop snel weer de oude te zijn.” Vorig jaar werd hij nipt tweede en ging Raymond met de hoofdprijs er vandoor. Dit jaar gaat Ben met de trofee aan de haal.
Ook voor alle andere deelnemers is er een prijs, geschonken uit donaties. De vrouw van de overleden naamgever somt ze één voor één op. En weer gaat de koelbox open, de muziek nog wat harder. Heel veel vis is er vandaag niet gevangen, maar dat interesseert de sportvissers niet. “Je kunt achter de geraniums gaan zitten of je kunt een hengeltje uitgooien. Dan ben ik liever toch lekker bezig,” aldus Raymond. “Ik gooi de vis ook altijd terug of geef het weg. Ik hou namelijk helemaal niet van vis, doe mij maar een kilo vlees.”

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl