Rotterdamse kunstenaar schildert alleen over Srebrenica om meer aandacht te vragen voor genocide

"Dingen zijn nog niet klaar, legt hij uit. "Er worden nog massagraven vermist. Mensen zijn nog steeds psychisch ziek van die oorlog. Oorlogen stoppen niet, daar gaan generaties overheen."

Op 11 juli is het 26 jaar geleden dat Bosnisch-Servische eenheden onder leiding van generaal Ratko Mladic de Oost-Bosnische stad Srebrenica binnenvielen. De enclave stond onder bescherming van een Nederlands VN-bataljon, Dutchbat. Meer dan 8000 Moslimmannen en -jongens werden vermoord door de Bosnische Serviërs.

Over die genocide in Srebrenica wordt in Rotterdam op drie manieren stilgestaan. Bij het Wilheminaplein is een tijdelijk monument opgericht met 25 portretten van 25-jarige Bosniërs in Nederland. In Lantaren Venster draait de film Quo Vadis Aida, een verhaal over een tolk op de Nederlandse VN-basis in Srebrenica, die getuige was van het drama rond Srebrenica. En buiten bij Lantaren Venster zijn schilderijen te zien die kunstenaar Peter Koole maakte over Srebrenica.

"Het is een soort koppigheid van mij. Ik besef dat het gaat om een heel groot onrecht. ", zo verklaart Koole zijn sterke binding met het onderwerp. "Je ziet dat Nederland altijd de neiging heeft om het toe te dekken en probeert het in de doofpot te doen. Wat mij ook aanspreekt, is het leed van de mensen die het aangaat. Dus al die nabestaanden maar ook de Nederlandse veteranen en hoe daar mee om wordt gegaan. Die worden ook slecht behandeld."

Peter Koole maakte een schilderij gecombineerd met een oranje voetbalshirt met de tekst United in Loss. En dat heeft te maken met twee gebeurtenissen in 2010 die gelijktijding plaatsvonden: de WK-finale en de herdenking van Srebrenica. Koole : "Het was op 11 juli, de dag van de val van Srebrenica. Ieder jaar is er dan een herbegrafenis van in het afgelopen jaar geïdentificeerde stoffelijke resten. In 2010 waren dat er 750. Je ziet dat de kisten worden gedragen overtrokken met groene stof en genummerd. "

Koole verbindt de datum aan de WK-finale waarin het Nederlands elftal van Spanje verloor. Tussen de doodskisten schilderde hij joelende voetbalmeisjes in oranje Bavariajurkjes. " Ze staan ook met hun armen omhoog en het lijkt of ze ook die kisten dragen. Maar dat doen ze natuurlijk niet, ze zijn aan het juichen."

De schilder vindt het van de gekke dat Nederland die dag geen enkele belangstelling had voor de herbegrafenis. "Srebrenica was toen al 15 jaar geleden, dat is al zover weg. Terwijl voor die mensen daar, die leven daar ieder jaar mee."

Koole benadrukt de relatie van Nederland met Srebrenica. "We hebben een erfenis daar liggen door de aanwezigheid van Dutchbat. Ik wil met mijn werk, dit werk, een goed podium. Mijn droom is dat dit schilderij in de Tweede Kamer komt te hangen. Dan kunnen ze er niet omheen."