Vergeten Verhalen: Autostrand Oostvoorne

Al voor de Tweede Wereldoorlog staan er af en toe auto's op het strand in de buurt van strandtent De Zeemeeuw. Deze strandtent is geopend in 1929. Pas na de oorlog wordt het Autostrand echt populair als steeds meer mensen een auto krijgen.

Bob Benschop van het Streekarchief Voorne-Putten & Rozenburg is in het archief gedoken op zoek naar informatie over het Autostrand. Hij vindt stukken van de VVV in Oostvoorne, die tellingen bijhoudt over het aantal auto's op het strand. In het jaarverslag van 1955 staat dat er op één dag in augustus 1500 auto's zijn geteld. Tien jaar later is er sprake van het drie- of viervoudige. De kaartverkoper meldt tijdens de snikhete zomer van 1975 dat hij zo'n 2200 kaartjes per dag verkoopt. Mensen komen van heinde en verre naar het Autostrand in Oostvoorne: van Limburg tot Groningen.

Invaliden en bejaarden hebben profijt van het strand. Doordat ze de auto langs de vloedlijn kunnen parkeren, hoeven ze geen lange weg via duinen en zand af te leggen om bij de zee te komen. Ook zijn er joggers, wandelaars en er mag met een vergunning worden paardgereden.

Er zijn vele anekdotes van tieners die hun eerste illegale rijles krijgen op het Autostrand en van vaders die hun kleine kinderen op schoot nemen en ze laten sturen. Duizenden mensen hebben met hun auto vast gezeten in het zachte zand of de auto is ineens door water omringd omdat de eigenaar niet op tijd in de gaten heeft dat de vloed snel opkomt.

In de loop der jaren zijn er veel evenementen op het Autostrand georganiseerd: mountainbike-races, concours hippique, vliegerwedstrijden en schatgraven voor kinderen. Vanaf de jaren negentig wordt het strand ook populair onder watersporters als surfers en kitesurfers. Ook voor hen is het een voordeel dat ze niet ver hoeven te lopen met hun spullen.

Natuurorganisaties beginnen zich al in de jaren tachtig te roeren. In 1985 is het Autostrand een tijdje gesloten omdat de duinen op de deltahoogte moet worden gebracht. Het heropeningfeest is op zaterdag 31 mei 1986. Die dag zijn er demonstraties parachutespringen, demonstraties met motoren, er staan springkussens en er is schatgraven voor de kinderen. Er wordt aan stuntvliegen gedaan en de hele dag loopt er een fanfare.

Die dag is er een hoop lawaai op het strand. Het schiet het Zuid-Hollands Landschap in het verkeerde keelgat. Pal naast het Autostrand zit een kolonie aalscholvers en het feest wordt gehouden midden in het broedseizoen. Vanaf dat moment zijn de verhoudingen verstoord en gaan natuurorganisaties actie ondernemen om de auto's van het strand te krijgen.

In augustus 1991 wordt het Beleidsplan Voordelta gepubliceerd. Dat is een discussiestuk over de natuurontwikkeling in de nabije toekomst en gaat ook over de verdere ontwikkeling van de Maasvlakte. Daarvoor is natuurcompensatie nodig. In dat stuk staat: 'Door de natuurlijke ontwikkeling verliest het autostrand van Oostvoorne zijn aantrekkelijkheid. Het wordt verboden met surfplanken vanaf het autostrand te water te gaan. Een strook van 300 meter breed vanuit de Laag Waterlijn is niet meer toegankelijk maar krijgt het accent natuur.'

Dat levert meteen een storm van protest op vanuit de lokale bevolking. Vertegenwoordigers van de gemeente Westvoorne, de Provincie Zuid-Holland, het Zuid-Hollands Landschap, het Ministerie van Landbouw en Natuur en andere betrokken partijen komen bij elkaar om te overleggen wat er nu moet gebeuren met het Autostrand. De gemeente Westvoorne, tegenstander van de sluiting van het strand, stapt al binnen een paar maanden uit onvrede over de gang van zaken uit het overleg. Door burgers wordt een speciale stichting in het leven geroepen om de recreatie op het Autostrand te behouden. In één weekend tijd worden zo’n 6000 handtekeningen verzameld.

Het is een verhitte strijd tussen de voor- en tegenstanders van het Autostrand. Meer dan tien jaar lang wordt er gediscussieerd, geruzied en geprotesteerd. Uiteindelijk heeft de provincie Zuid-Holland samen met natuurorganisaties besloten om het strand per 15 oktober 2004 te sluiten voor gemotoriseerd verkeer. Aan het enige autostrand in de Benelux komt een eind, tot groot verdriet van duizenden gedupeerde recreanten.

Boze tegenstanders van de sluiten zorgen daarna nog wel voor moeilijkheden. Het hek dat is neergezet om auto's tegen te houden, is al na 24 uur verdwenen. De betonblokken die vervolgens worden geplaatst om te zorgen dat auto's het strand niet meer op kunnen, zorgen voor veel commotie. De betonblokken houden niet alleen auto's tegen, maar ook de hulpdiensten. Dat zorgt voor gevaarlijke situaties op het strand.

Als oplossing worden de betonblokken uit elkaar geschoven en komt er een inklapbaar paaltje tussen. Alleen de hulpdiensten hebben de sleutel om dit paaltje in te klappen. Maar ook dit paaltje wordt vernield. Ook wordt er nog een paal van het vernielde hek in brand gestoken en zijn de rioolbuizen die er ook als versperring liggen minstens 3 keer weggerold. Dit toont aan hoe groot de woede is bij een deel van de Oostvoornse bevolking. Na een tijdje word het hek vervangen door een slagboom. Strandpaviljoen de Zeemeeuw is kort na de afsluiting van het strand afgebrand.