Column: De Trap moet blijven

Filmliefhebbers herkennen onmiddellijk een beroemde scène uit

, waarin een docent, gespeeld door Robin Williams, zijn leerlingen de opdracht geeft via hun stoelen op de lessenaars te gaan staan. Hij wilde ze uitdagen nieuwe paden te bewandelen. De dingen steeds vanuit een andere hoek te bekijken.

Afgelopen weekend beklom ik voor de tweede keer De Trap. En toen ik bovenkwam, wilde ik euforisch “Oh Captain, My Captain!” roepen, gelijk de docent uit de film. Ik stond op het Groothandelsgebouw, met Rotterdam aan mijn voeten. Een nieuwe stad, zoals ik die nog nooit had gezien. Alsof de wederopbouw pas net was begonnen.

We waren gewend geraakt aan de Erasmusbrug als icoon, de kleurrijke Markthal, en het gewaagde Rotterdam CS. We waren zelfs een beetje moe geworden van alle bewondering. Bekeken vanaf de bovenkant van De Trap komt er nu nieuwe energie en nieuwe trots.

Kijk toch eens hoe groen die stad is. Zie de meanderende straten, die een serene rust uitstralen. Merk dat de wolkenkrabbers meer imponeren, als je zelf op grote hoogte staat.

De Trap zorgt ook voor de rehabilitatie van het Groothandelsgebouw. Eens symbool van de wederopbouw, maar langzaam weggekwijnd en letterlijk in de schaduw geraakt van het glimmende Centraal Station. Wandelend over de daken verbaas ik mij over de schitterende constructie van het kolossale pand. De originele architectonische vormen, de verspreide terrasjes met planten, de knusse sfeer.

Honderdduizenden hebben inmiddels de gang naar boven gemaakt. Rotterdammers. Medelanders. Buitenlanders. De vergezichten ontlokken Oooh’s en Aaah’s in het Nederlands, Duits, Japans. De Trap is een toeristische attractie van jewelste. Op de best denkbare plek.

Beneden komt het stationsplein tot leven, rond de kronkelende rij van wachtende mensen. De eerste standjes verrijzen, waar schilderijtjes worden verkocht. Straatartiesten zullen snel volgen. Wie heeft er nog IJslandse bollen nodig, als we De Trap al hebben?

Winy Maas, de geestelijk vader van De Trap, heeft plannen voor een dakenroute door de stad. Geïnspireerd door de High Line in New York, een soort boomtoppenroute tussen de hoogbouw. Een prachtig idee, dat Rotterdam nog meer op de internationale kaart zal zetten.

Lift
Maar er doemt een gevaar. Over ruim twee weken komen er mannen met hesjes en valhelmpjes, die de duizenden aan elkaar geknoopte buizen weer los gaan schroeven. Vanaf dat moment zal het dak weer alleen per lift te bereiken zijn. De stroom mensen zal opdrogen.

Vandaag ben ik voor de derde keer naar boven gegaan. Met iedere stap drong het meer tot mij door, dat het Groothandelsgebouw nogmaals symbool kan worden van de wederopbouw. Een tweede wederopbouw, van het andere Rotterdam. Het Rotterdam van de daken. Het Rotterdam van de vergezichten. Het Rotterdam van de nieuwe inzichten.

Ooit hebben Franse mecaniciens een torentje in elkaar geknutseld, met de bedoeling die later weer af te breken. Hij bleef staan en we hebben nu al 125 jaar plezier van de Eiffeltoren. Hier in Rotterdam ben ik mij bewust van mijn taak. Daarom, staand op 35 meter hoogte, spreek ik u allen toe. “Oh Captain, My Captain. De Trap moet blijven!"

Paul Verspeek is verslaggever bij RTV Rijnmond. Hij sprak deze column uit op 2 juni 2016, staand op het dak van het Groothandelsgebouw in Rotterdam.