ARCHIEF RIJNMOND 18 sept 2016 – Poes vermist

Door een telefoontje.

Een telefoontje van iemand die meende onze verdwenen poes te hebben gezien.

Mijn vrouw en ik, wij hebben een hond en een poes.
Over de hond heb ik het nogal eens.
Dat beest is zo’n beetje mijn schaduw.
Maar we hebben – of: hadden - dus ook een poes.
Een poes die zo’n beetje aan de rand van ons bestaan rondscharrelde.

Tot een heel intensief contact heeft ze nooit uitgenodigd, de poes.
Ze lag altijd ergens in huis te slapen, of zat in de tuin te mekkeren naar vogeltjes die ze gelukkig maar hoogstzelden ving.
Vooral rond voedertijd meldde ze zich.

Maar ruim een maand geleden bleef haar etensbakje onaangeroerd staan. Poes was er niet. En dag erna ook niet. En daarna ook niet, en dat duurt nog altijd voort.
Poes is zoek.

Na verloop van tijd heb ik toch maar pamfletjes opgehangen in de buurt, en briefjes bij mensen in de bus gedaan, en mijn vrouw heeft onze poes als vermist opgegeven bij Amivedi, compleet met chipnummer. Onze poes is – of was – gechipt.

Al vrij snel na het opplakken van briefjes in de buurt kreeg ik telefoontjes van mensen die onze poes meenden te hebben gezien.
Precies zo’n zogeheten schildpad-poes als wij kwijt waren.
Alle meldingen kwamen uit de Schieveenstraat, niet ver van waar wij wonen.

Onder die meldingen was het telefoontje van een klein-beetje-Turks klinkende man die zei dat hij onze poes daarnet nog een hele tijd had zien liggen zonnen in de Schieveenstraat.
Ik kon hem vertellen dat ik meer meldingen uit die straat had gehad, maar dat daar een andere poes woont die er een beetje op lijkt, en dat dat de boel compliceerde. Want zover was ik inmiddels.
“Nou,” zei de behulpzame beller, “het was echt de poes van de foto, de poes die je kwijt bent. Het is ‘m echt.” En daarna op een wat vertrouwelijker toon: “Weet je, ik ben politieman, ik zie dat soort dingen.”

Dat was een zin die nog lang nagalmde in mijn hoofd.
Zou de waarneming van deze allervriendelijkste, meelevende beller waardevoller zijn omdat hij politieman is?
Kijken agenten beter?

Ik weet dat bij de rechter de waarneming van een poitieagent als vaststaand feit wordt beschouwd. Wat een politieman zegt te hebben waargenomen, wordt geacht ‘waar’ te zijn.
Daar wordt in het algemeen niet de kritische toets op losgelaten die een ‘gewone’ getuige treft.
Maar dat is een juridische werkelijkheid.
Is het ook de psychologische werkelijkheid?
Kijken agenten beter dan de gemiddelde burger?

Ik weet het niet.
Ik twijfel.

Je kunt jezelf denk ik wel trainen om in bepaalde situaties allerlei kenmerken bewust in je geheugen op te slaan, maar word je daar in het algemeen een betere waarnemer van?
Of is het meer iets van een gestegen zelfvertrouwen?
Dat je vooral dènkt dat je de dingen beter ziet dan de gemiddelde burger?

Lastig.
Het lijkt mij goed om in het algemeen een slag om de arm te houden bij de betrouwbaarheid van ooggetuigen.
Eerlijk gezegd vertrouw ik mijn eìgen waarneming en geheugen ook maar half.

Uit de hoofden van mensen kunnen geweldige dingen voortkomen.
Maar ons vermogen om onszelf voor de gek te houden is ook bijna grenzeloos.

Na ruim een maand weet ik eigenlijk maar één ding echt zeker: dat onze poes nog altijd spoorloos is.

SPEELIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

SUMMER IS OVER
2. The summer is over – Arie van der Graaf
3. Come on and sail away – Patricia Paay
4. Sail in the moonlight – Patricia Paay
5. 192, een baken op zee – Patricia Paay

DE OASE BAR
6. Ali Cyaankali – Joke Bruijs
7. Weet je nog wel oudje – Gerard Cox & Joke Bruijs
8. Kijk nou ‘s wie daar binnen komt – Gerard Cox & Joke Bruijs

NIJNTJE OP Z’N ROTTERDAMS
9. Gerard Cox leest voor uit Nijntje
10. Aboutaleb spreekt Haags

NACHT VAN DE KAAP
11. Denk je nog aan die tijd – Kim Hoorweg
12. Op Katendrecht zijn de nachten lang – Harry-Jan Bus
13. I love the nightlife – Pierre van Duijl

AANKONDIGINGEN
14. Americanas – Metropole Orchestra Big Band