nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 6 nov 2016 - Radiostem

894-Rotte-met-meeuw
894-Rotte-met-meeuw
Afgelopen week ben ik op een schouder getikt.
Ik was cd’s wezen lenen bij de Centrale Discotheek, in de bieb aan de Hoogstraat, ik was net de draaideur naar buiten door, en daar tikte mij een wat oudere meneer op een schouder.
‘Meneer Vonk, ik wil even zeggen dat ik geniet van de programma’s die u op zondag voor de radio maakt. Ik ben blij dat u terug bent.’
‘O, nou, bedankt,’ reageerde ik wat stamelend.
Ik had die man noch zijn compliment zien aankomen.
Ook al maak ik dit dan met zekere regelmaat mee, moet ik in alle bescheidenheid bekennen.
Ik word geregeld op straat aangesproken op mijn radio-verrichtingen.
Helemaal van de zomer, toen ik door een arbeidsconflict geen programma’s maakte en veel buiten wandelde met de hond.
De steunbetuigingen en blijken van waardering vlogen mij dagelijks om de oren, vaak van voor mij wildvreemden.
De meest indrukwekkende reactie kreeg ik toen ik al weer aan het werk was gegaan.
In de eerste uitzending had ik verteld hoe ik pas ná de voor mij positieve beschikking van de kantonrechter geestelijk echt in de knoop was geraakt, en mijn terugkeer een paar weken had moeten uitstellen.
Op een maandagmorgen een paar weken na mijn werkhervatting begonnen mijn vrouw en ik aan een wandeling met de hond door het Hoge Bergse Bos.
Al snel kwamen wij een vrouw tegen die ook haar hond aan het uitlaten was.
Eenmaal dichtbij gekomen, zei ze: ‘U bent toch Roland Vonk?’
Dat kon ik niet ontkennen.
Waarop zij vertelde hoezeer dat eerste openingspraatje van mij na mijn afwezigheid haar had geraakt. Dat praatje waarin ik vertelde over mijn geestelijke blokkade. Dat mijn hoofd veel weg had gehad van zo’n klein handspelletje met allemaal vierkantjes die je in volgorde kunt schuiven. U kent die dingen wel. Zo’n schuifspelletje. Ja, maar dan zonder leeg vakje, waardoor je niet voor- of achteruit kunt.
Toen ze dat hoorde, zo vertelde de vrouw in het bos, had ze meteen tegen haar man geroepen: ‘Luister! Hij vertelt precies hoe ik me ook heb gevoeld.’
Ze herkende het helemaal.
De vrouw deelde deze ervaring met ons met horten en stoten.
Want al helemaal aan het begin had ze moeite gekregen om haar emoties in de hand te houden.
Ze wilde niet in huilen uitbarsten, maar het kostte zichtbaar moeite.
Het was werkelijk ontroerend.
Ik was ook wel geraakt door het feit dat je met een relatief eenvoudig radiopraatje iemand zo weet te treffen.
Voor een deel zal dat door mij komen.
Door hoe ik vertel.
Met een zekere rust, en eerlijkheid.
Maar het komt ook door het medium.
Door het medium radio.
Mijn gevoel zegt me dat tv-makers minder van zulke reacties op straat zullen krijgen.
Tv-presentatoren worden eerder, tja, op een voetstuk geplaatst.
Of in elk geval beleefd als grootheden buiten jouzelf.
Die staan eerder op afstand.
Televisie, naar iets kijken, veronderstelt afstand.
Radio, geluid, werkt anders.
Radio is meer iets dat zich afspeelt in je hoofd.
Op zijn best hoor je een radiostem alsof die in je eigen hoofd klinkt.
Net zoals je eigen gedachtes een stem in je hoofd vormen.
De mooiste radio is als het ware als denken en ervaren met andermans hoofd.
Veel dichter tot elkaar kun je niet komen, lijkt mij.
Soms is een klein tikje op je schouder nodig om je daaraan te herinneren.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
2. De Vonk – Tinus Traantrekker
FEYENOORD
3. Paul van Soest als suppoost Crooswijk
4. Oud-Feyenoorder Henk Schouten vertelt moppen
5. De Marathon – Thomas Acda
ARCHIEF VIKTOR VAN WAARDE
6. Hello people - Jan Bouw
7. The city I live – Jan Bouw
8. Back home again – Jan Bouw
9. Randel - Jan Bouw
10. Best of my love – Jan Bouw
11. Sorry Heer - John Swint
12. Houten poot – John Swint
AANKONDIGINGEN
13. Americanas – Metropole Orchestra Big Band
14. To my father’s house – Malando

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl