ARCHIEF RIJNMOND 13 nov 2016 - Duistere stemming

Door de griep die me teistert.

Door de grauwheid van najaar en winter waar ik slecht tegen kan.

En door een paar, nou ja, vreemde voorvallen.

De eerste speelde in de supermarkt.
Mijn vrouw en ik waren net de Albert Heijn bij ons in de buurt ingegaan, of er kwamen drie wat luidruchtige jochies door de poortjes. Drie jochies met – hoe zeg je dat tegenwoordig? – een migratie-achtergrond. Marokkaans, schat ik. Van een jaar of twaalf.
Ze stoven meteen de groente-afdeling op en eentje begon te graaien in de bak met klein tomaatjes. Ik had de indruk dat ie ze wilde fijnknijpen, al dan niet uitgedaagd door de rest.
Ik deed een paar passen opzij, duwde de jongen weg, zeggend dat het hier geen speeltuin was.

Dat viel nogal slecht bij een van de àndere jongetjes, een vrij klein ventje.
Hij leek ernstig aangetast in zijn trots, keek mij strak aan en zei op intimiderende toon dat ik hen niet mocht aan-ra-ken.
Het is misschien raar om over een jochie van twaalf te zeggen dat ie op intimiderende toon sprak, maar zo was het.
Inwendig kookte ik van woede. Iets in mij had zin om die teringapies met de koppen tegen elkaar te slaan. Maar gelukkig heb ik een hoge geweldsdrempel.
Het liep min of meer met een sisser af.

Wel kwamen die jochies me nog even opzoeken toen mijn vrouw en ik bij de kassa stonden.
Voorbij de kassa hingen ze in het winkelcentrumpje alle drie aan een shoarmarol te knagen, naar mij wijzend, waarbij er eentje zei: ‘Hij heeft mij aangeraakt.’

Ik heb vriendelijk geglimlacht, en mijn schouders opgehaald, maar helemaal gerust was ik er niet op.
Je weet niet waar de gekrenkte trots van zulke vervelende knapies toe kan leiden.

Zo’n ervaring, ik kan er ook slecht tegen.
Adrenaline breekt bij mij maar heel langzaam af, denk ik wel eens.
Het bleef de rest van de dag hangen.
En de volgende dag ook een beetje.
Ik dacht ook: ‘Als je nou héél vaak van dit soort dingen meemaakt, ga je dan vanzelf op Wilders stemmen?’

Toen het zo’n beetje gezakt was, diende het volgende akkefietje zich aan.

Ik liep ’s morgens vroeg met mijn vrouw mee naar haar werk in het centrum van Rotterdam.
Ergens in de buurt van het politieburo stapten net een man en een vrouw de voordeur van een flat uit toen wij eraan kwamen.
Onze paden leken zich te kruisen.
U kent zo’n situatie wel.
Houd je een beetje in, of versnel je juist je pas?
Ik hield in, maar de man van het ons kruisende stel ook.
Met een galant gebaar liet hij mij, met de hond, voorgaan.

Toen ik voorbij hem was, kwam mijn vrouw langszij struikelen.
Ze viel nèt niet.
Ik had niet gezien wat er was gebeurd, maar ik hoorde haar roepen: ‘Joh, doe niet zo raar, zeg!’
Waarop ik me omdraaide en die andere vrouw terug hoorde schreeuwen: ‘Doe jij niet zo raar joh! Wezenloos wijf!’

Mijn vrouw had gedacht dat ze nog wel voor die andere vrouw langs kon lopen, maar die vond blijkbaar van niet, en had mijn vrouw pootje gelicht, of zelfs geschopt.
Bizar.

Weer adrenaline.
Vooral bij mijn vrouw natuurlijk.
Maar ook een beetje bij mij.

Op zulke momenten ga je bijna denken dat je omringd bent door louter asocialen.

En toen moesten de Amerikaanse presidentsverkiezingen nog komen. Over een duistere stemming gesproken.
Ik ben er èrg mies van geworden.

Wat een wereld.

Iets in mij had van de week zin om heel lang binnen te blijven, onder een dekentje op de bank, en daar voorlopig geen enkel nieuwsprogramma meer te consumeren.
Een winterslaap.
Ja, een winterslaap.
Weg van de wereld.
Weg van alle idioten.

Net zo lang binnen blijven tot de tuindeuren weer open kunnen en je tussen het groen van je achtertuintje de harmonie kunt vinden die elders soms zo node wordt gemist.

Maar laat ik eindigen met een positieve draai.

Het was niet alleen een duistere week.

Het was ook een geweldige week.
Voor de fabrikant van paracetamol.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Mijn achtertuin – Annie de Reuver
3. Roda – Gimmicks
4. Diep in mijn hart – Kim Hoorweg

MIKE BODDE
5. Ode aan Freddy Mercury – Mike Boddé
6. Sammy – Mike Boddé & Ineke van Klinken
7 Rotterdam-potpourri – Mike Boddé

8. Rotterdam (Mexico) – Pierre van Duijl

9. Sabiá lá na gaiola – Rumba-Hawaiian Stars
10. Sabiá na gaiola – Carmélia Alves

AANKONDIGINGEN
11. Americanas – Metropole Orchestra Big Band