ARCHIEF RIJNMOND 25 dec 2016 - Samen eten

Samen eten, het is er de tijd van het jaar voor.

Goede kans, luisteraar, dat u uitzicht heeft op een kerstmaaltijd met de familie, vanavond.
En misschien is het morgen, tweede kerstdag, wel wéér raak.
En wie weet was het gisteren ook al feest.

Dat kan allemaal heel fijn, warm en gezellig zijn, samen eten, met een grote groep mensen.
Maar je moet er talent voor hebben om ervan te kunnen genieten.

Ik behoor op dit vlak tot de minder-getalenteerden.

Ik zie graag mensen.
Ik spréék graag mensen.
Maar een gezelschap dat groter is dan drie, vier personen, vind ik al gauw lastig te hanteren.
Waar ‘m dat precies in zit, ik weet het niet.

Misschien komen er bij een groter gezelschap te veel prikkels tegelijk binnen.
Het volume van de conversatie gaat ook al gauw omhoog.
Waar ik niet zo goed tegen kan.
Een groepsgesprek kan ook alle kanten uitschieten.
Voor je het weet moet je heel erg je best doen om nog een lijn in het gesprek te ontdekken, en om zelf ook nog een bijdrage te leveren.
Dus wat mij betreft: liever een klein gezelschap.

En dan het ‘eten’ in ‘samen eten’.
Dat vind ik helemaal lastig.
Ik heb de neiging om eten, een maaltijd, te benaderen als aangenomen werk.
Als een klus die geklaard moet worden.
Je hebt een bord vol eten, en dat moet leeg.
Aan het werk!

Mijn vrouw keek ook nogal op toen wij voor het eerst samen uit eten gingen. We waren nog niet getrouwd, we kenden elkaar net een paar maanden, we zaten nog in de fase waarin je zou verwachten dat je je best doet om jezelf een beetje aardig te presenteren.
Maar met stijgende verbazing zag ze hoe ik systematisch aan de slag ging om alle schaaltjes die de serveerster op ons tafeltje had neergezet leeg te lepelen. Bakjes met verschillende soorten groente, sausjes, aardappeltjes, weet ik niet wat allemaal, een voor een viel ik erop aan, ik graasde het allemaal af, zonder dat ik me leek af te vragen of ik het ook lekker vond.
Het moest op.
Dat leek de opdracht.

Ja, zo benader ik eten.
Daar kwam mijn vrouw al snel achter.

En als je die instelling hebt, dan valt het niet mee om uren en uren met een gezelschap aan tafel te zitten en op je dooie gemak - zonder een spoor van gretigheid – nu en dan terloops een liflafje naar binnen te hengelen.
Voor je het weet zit je jezelf te verbijten.
Hoor je bijna iemand in je hoofd brullen: schiet nou in vredesnaam eens op!

Laatst heb ik dat in een restaurant ook bijna letterlijk zo tegen een enorm trage eter aan tafel gezegd.
Het werd niet heel goed begrepen, geloof ik.
We zaten hier toch voor de gezelligheid?

Een tweede probleem bij mij is dat ik een beetje remmingsloos ben.
In allerlei opzichten, maar bij eten springt het nogal in het oog.
Ik zie eten niet alleen als aangenomen werk, ik heb ook nauwelijks een rem.
Ik probeer me in te houden, maar ik geloof dat ik in staat ben mezelf dood te eten. Helemaal in een gezelschap dat groter is dan waarin ik me prettig voel.
De spanning die ik voel probeer ik te dempen met eten.
Met eten, eten en nog eens eten.

De hel stel ik me ook voor als een heel druk all-you-can-eat-restaurant.

Ik ben herhaaldelijk in de hel geweest.
En de eerste keer zal me altijd bijblijven.

Ik was samen met een vriend op vakantie in Amerika, op een krap budget, en wij deden de gokstad Las Vegas aan.
Met gokken heb ik niks, ik vond het ook maar een gekkenhuis, die strip met al die casino’s en die drukte, maar de zeer goedkope all-you-can-eat restaurants ìn die casino’s oefenden een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit.
In de anderhalve dag die we er waren, aten we er drie keer.
Met als klapstuk het diner.
Ik herinner mij dat ik borden vol met macaroni, rollade en lasagne had weggestouwd toen de vitrine met toetjes in het vizier kwam.
Als toetje nam ik acht tompoezen.
Acht.

Die nacht, in ons derderangs hotel, moest ik op mijn rug slapen.
Op mijn buik ging niet.
Dat deed te veel pijn.

Nou, geniet ervan, vanavond.
In welke vorm dan ook.

U begrijpt dat meneer en mevrouw Vonk het kerstdiner klein houden

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. A Dutch Christmas – Drs. P

DE FABELTJESKRANT
3. Hallo, meneer de Uil
4. Hup daar is Willem
5. Smartlied van Bor
6. Het stoomlied
7. Het Praathuislied
8. Lied van Momfer de Mol