ARCHIEF RIJNMOND 5 feb 2017 - Mannen onder elkaar

Ik vreesde voor iets dat mijn vrouw zou doen, maar het is uitgebleven.

Van de week ben ik op stap geweest met twee muziek-verzamelvrienden.
Ik ken die mannen al jaren.
We komen wel eens bij elkaar over de vloer.
En dan praten we over grammofoonplaatjes, over discografieën, over het opknappen van oude opnames, over recente vondsten, over andere verzamelaars, over hoe vreselijk sommige instellingen met hun geluidsarchief omgaan, kortom: over de interesse die ons bindt.

Zo zien mannen-vriendschappen er vaak uit, denk ik.
Je deelt een interesse, en je komt samen om iets met die interesse te gaan dóen.
Dat was nu ook zo.
We gingen samen naar een organisatie om te praten over een plan.

Vrouwen-vriendschappen zien er gemiddeld genomen anders uit, is mijn indruk.
Vrouwen spreken eerder ‘zomaar’ af.
Voor de gezelligheid.
En dan nemen ze elkaars leven door.

Soms benijd ik dat.
Er zijn genoeg lui – mannen – die ik heel graag mag en die ik best vaker zou willen zien, maar zonder aanleiding ga ik niet afspreken.
Wat weerhoudt me?
Ik weet het niet.
Maar het voelt niet ’natuurlijk’ aan.

Iets in mij wacht liever op het toeval.

Tegenwoordig begin ik de meeste dagen met een wandeling van een uur met de hond, deels door de binnenstad, en dan kom ik geregeld kennissen tegen. Die toevallige ontmoetingen leiden niet zelden tot zeer geanimeerde gesprekken.

En waar gaan die gesprek dan over?
Nou, het kost me geen enkele moeite om heel persoonlijke onderwerpen aan te snijden bij een toevallige ontmoeting op straat, maar mijn vrouw heeft me ervan bewust gemaakt dat ik één ding niet moet vergeten.

Het is een keer gebeurd dat ik op straat iemand was tegengekomen die zij ook kent en die we al heel lang niet hadden gezien, dat ik een tijd met die persoon had staan praten, en dat ik toch het antwoord schuldig moest blijven op de vrij logische vraag die mijn vrouw mij stelde nadat ik had verteld over de ontmoeting: hoe ging het met hem?

Tja, we hadden het op straat over van alles en nog wat gehad, maar ik had niet gevraagd hoe het met hem ging.
Dat was niet eens in me opgekomen.
We hadden elkaar verhalen verteld, we hadden het over onze gedeelde belangstelling gehad, over ons gedeelde verleden, maar hoe het ging? Helemaal vergeten te vragen.

Ik ben soms net een man.

Toen ik van de week op pad was met die twee bevriende muziekverzamelaars hoorde ik in mijn hoofd als het ware al de vooruitgesnelde echo van de vraag die mijn vrouw mij naderhand zou stellen.
Een van die vrienden heeft een maand geleden zijn vrouw verloren.
Ik ben op de crematie geweest, en heb hem nadien nog telefonisch gesproken, maar ik moest natuurlijk echt informeren hoe het nu met hem ging. Daar zou mijn vrouw mij achteraf vast naar vragen.

Dat gebeurde niet.
Mijn vrouw vroeg er naderhand niet naar.

Ik denk dat ze me kent.

En dat ze er niet naar vroeg, was maar goed ook, want deze drie mannen hadden het alleen maar over grammofoonplaatjes gehad.

Nou ja, misschien is dat ook minder erg dan het lijkt.
Interesses, en zeker gedeelde interesses, kunnen houvast bieden in een zee van tegenslag en verwarring.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Cowboy leven – Waikiki Hawaiians
3. Strakke bips (Lucky lips) – Trio Naar de haaien

BLIND VERTROUWEN
Eigen opnames van try-out op 11 december 2016 van Blind Vertrouwen, nieuw trio van zanger Jos Bloemkolk en gitarist Theo van Duijl (beiden in de band Noodweer gespeeld) en trommelaar Barry Plunkett.
4. Oudemanblues - Blind Vertrouwen
5. Philip Marlowe - Blind Vertrouwen
6. Jongen, blijf hier - Blind Vertrouwen
7. Wadden - Blind Vertrouwen
8. Nooit meer blasé - Blind Vertrouwen

AANKONDIGINGEN
9 Americanas – Metropole Orchestra Big Band

MARINIERSKAPEL
Eigen opnames van concert van de Marinierskapel ‘Toen wij niet van Rotterdam vertrokken’, in het Nieuwe Luxor, 27 januari 2017.
10. Jongen loos – Richard Groenendijk & Marinierskapel
11. Ik mis de stad van toen – Mylène d’Anjou & Marinierskapel