nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 26 feb 2017 - Alternatief

909-Whattheworldneedsnow
909-Whattheworldneedsnow
Afgelopen week heb ik nagedacht over een alternatief.
Een alternatief voor de grofheid van het publieke debat.
De laatste tijd is het een beetje aan me gaan vreten.
Al het nieuws en het gepraat over Trump, over Wilders, over Erdogan.
Het populisme dat rondwaart. De onverdraagzaamheid. De polarisatie. De hetze tegen de Islam. De angstbeelden over vluchtelingen die worden gevoed.
Het draagt allemaal niet bij aan mijn stemming.
Het is ook bijna onontkoombaar.
In de krant, op het tv-nieuws, op Facebook, het gaat maar door.
En ik geef toe: zo nu en dan doe ik er nog zèlf aan mee ook.
Ik had mezelf laatst op een Trump-arm dieet gezet wat betreft gespreksonderwerpen, maar toen kon ik het toch niet laten.
Ik tikte voor Facebook een zeer lange verhandeling over hóe Trump de rechtsstaat ondermijnt met zijn aanvallen op de rechter en de pers. Kreeg ik - naast veel bijval - ook als reactie van een kennis: ‘Nou, wel goed dat ie opkomt voor zijn land.’
Bij zo’n reactie krijg je behoefte aan extra zuurstof.
Wat ik óók al had toen ik van iemand op mijn tijdlijn een parafrase las op het bekende gedicht ‘Herinnering aan Holland’ van Marsman.
De parafrase ging zoiets als: ‘Denkend aan Holland zie ik eindeloze stromen kansarme asielzoekers binnenstromen, en onze eigen cultuur kapot maken.’
De precieze bewoording kan ik niet meer vinden aangezien ik de mevrouw die dit had geplaatst meteen heb geblokkeerd.
Net als de kennis die Trump bijviel.
En nog een andere kennis die nog eens wilde benadrukken hoe erg het is gesteld met de criminaliteit onder Marokkaanse jongens.
Ik trek dat allemaal niet meer.
Ik vrees dat ik inmiddels op Facebook meer mensen heb geblokkeerd dan sommige anderen in totaal aan ‘vrienden’ hebben.
De laatste tijd is veel geschreven over de zogeheten ‘filter-bubble’ waarin mensen verkeren. Mensen bevinden zich op Facebook, en elders op internet, vooral onder gelijkgestemden. Ze horen nauwelijks tegengeluiden meer. Ze omringen zich door mensen die elkaar allemaal bevestigen in hun eigen gelijk.
En dat gebeurt aan weerskanten van het meningen-spectrum.
Ik ben daar ook aan onderhevig.
Misschien nog niet eens genoeg, denk ik wel eens.
Maar ik zie al wel dat anderen in mijn ‘filter-bubble’ ook een uitweg zoeken uit de grofheid.
Wat kun je er tegenover stellen?
Nou, bijvoorbeeld zoiets als wat ik zag bij muziek-journalist Leo Blokhuis.
Hij is een muziekplatform begonnen voor muzikanten die met hun muziek een bijdrage willen leveren aan een respectvolle samenleving waarin ruimte is voor nuance, en die zich verzetten tegen een cultuur van angst en uitsluiting.
Tot aan de Nederlandse verkiezingen moet er elke dag een nieuw liedje bijkomen op dat platform. Dat lukt aardig. Allerlei muzikanten maken met graagte iets voor de site whattheworldneedsnow.nl
Een titel die verwijst naar dat lied van Burt Bacharach en Hal David: ‘What the world needs now, is love sweet love.’
Een bevriend cabaretier zag ik op Facebook het idee opperen van een benefiet-avond. Het was geloof ik maar een grapje, maar de bijval was enorm.
Wat je ook kunt doen: helemaal aan al het gekrakeel voorbijgaan, er geen woord aan vuilmaken, en gewoon mooie dingen scheppen, bijvoorbeeld geweldige, persoonlijke verhalen opschrijven.
Dat lijkt nauwelijks een verzetsdaad van betekenis, maar ik ervaar het wel zo.
En in dat opzicht is Jacques Klöters de held van mijn ‘filter-bubble’.
Jacques Klöters, collega-radiomaker, cabaretier, tekstschrijver en cabaretkenner. Hij schrijft indrukwekkende observaties op Facebook.
Een paar maanden geleden verscheen daar een boek van, en daar ben ik momenteel in bezig.
Ik lees een passage voor die maar niet uit mijn hoofd wil gaan.
Klöters beschrijft een met schaamte beladen bezoek aan het zwembad, samen met zijn ouders, toen hij nog een jochie was.
'Daar komen mijn ouders aangelopen. Arm in arm. Mijn vader heeft geen jasje aan en ook geen das om. Zijn kale hoofd is sterk bezweet. Mijn moeder in een zomerjurk van gebloemde mousseline. Er gaat iets erg gebeuren. Mijn ouders in een zwembad. Dat is nog nooit vertoond. Moeder zit in een enorm groot geel badpak in het gras. Ze is dik. Vooral haar armen zijn dik. ‘Komt van het bedden tillen in mijn verpleegsterstijd,’ zegt ze altijd.
Vader is ontstellend wit, heeft een zwarte wollen zwembroek aan en gaat het water in. Ik heb hem nog nooit eerder zien zwemmen. Hij ploegt door het water alsof hij iets opzoekt in een grote kaartenbak.'
Aldus Jacques Klöters.
Er zit niks politieks aan deze hele passage.
Maar de schoonheid van één zo’n beeldspraak - van hoe die vader door het water ploegt - ervaar ik als enorm helend.
Bijna als een soort alternatieve geneeskunst.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
2. Onderweg - The Kik
LOUIS DAVIDS
3. Naar buiten - Henk Elsink
4. De kleine man - Louis Davids
5. De kleine vrouw - Kees Pruis
6. De kleine hond - Louis Davids
7. Naar buiten - Gerard Cox
8. De Jodenman - Flint
9. De kleine man (Mussert) - Jaap Sikkema
10. Holadie-a-bom, hup de neutronenbom - Jaap van de Merwe
11. Lied voor Mark Rutte - Mike Boddé
AANKONDIGINGEN
12 Americanas - Metropole Orchestra Big Band
13. Doggin’ around - Hotclub de Rotterdam

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl