nieuws
Rijnmond Staat Stil met John Bijl
16 juni 2017, 17:54 • 3 minuten leestijd
Stiekem reist hij het land door, stroopt vergaderingen van gemeenteraden en Provinciale Staten af en geeft gevraagd en ongevraagd zijn commentaar. Als een culinair journalist, maar dan over de politiek: John Bijl.
De Rotterdammer spreekt van een hobby die zijn werk is geworden, of andersom. Bijl is directeur van het Periklesinstituut, waar het debat en de training van politici centraal staan.
Maar hij heeft nog een tweede hobby: filmmuziek. "Sommigen zeggen dat ik een fanaat ben." John Bijl heeft zo'n 6000 filmscores gedigitaliseerd. Handig, als je drie uur in de trein zit naar het stadhuis van Winschoten.
Jesse Klaver
Is er een verband? Tuurlijk is er een verband. De mislukte formatie, dat is toch helemaal het verhaal Van "
The Artist who did not want to Paint
", met muziek van Jerry Goldsmith? "Het gaat over Michelangelo, die het liefst wilde beeldhouwen, maar steeds aan schilderwerken werd gezet. In de formatie heb je te maken met een partij, die van Jesse Klaver, die heel graag politiek wil bedrijven, met principes, maar naar de regeringstafel wordt geschoven."
Jesse Klaver als beeldhouwer. Houd dat even vast. Bijl:"Hij krijgt nu erg de Zwarte Piet, maar als politiek ergens over gaat, dan is het wel principes. Politiek komt op een heel gevaarlijk terrein als wenselijkheid wordt ingeruild voor haalbaarheid."
Principes
Den Haag, zegt Bijl, daar zijn ze vooral bezig met besturen en minder met de politiek. Misschien is dat een reden dat er zo weinig Rotterdamse kamerleden zijn. "Rotterdamse politici zijn recht door zee, nemen geen blad voor de mond. Ze vinden wat ze vinden. De Haagse politiek houdt niet van mensen die zich niet van hun stuk laten brengen. Dat is supertreurig."
Hij is lovend over het niveau van de Rotterdamse gemeenteraad. "Je hoort in de raad dezelfde argumenten als in de ingezonden brieven in de krant of gewoon op straat. Argumenten uit de samenleving, geen bestuursargumenten." En welke muziek past daarbij? "Tom Holkenborg alias Junkie XL met Mad Max: ruw en modern."
Pim Fortuyn
In het verleden werd John Bijl wel meewarig aangekeken, als hij zei naar een gemeenteraad te gaan. "Dat is veranderd sinds 2002. Nu vragen mensen geïnteresseerd door. Dat is een belangrijk verschil dat Pim Fortuyn en Leefbaar Rotterdam hebben gemaakt."
Leefbaar Rotterdam doet het in zijn ogen goed, maar heeft wel even te kampen met een intern probleem: de positie van wethouder Schneider. Eerst was er de 'coup' in 2014 waardoor hij wethouder werd, recentelijk is er de fraude-affaire Waterfront én een bijna fysiek incident richting raadslid Judith Bokhoven van GroenLinks.
Onhoudbaar
Bijl: "Het wordt nu wat stroef. Ik zou tegen Leefbaar zeggen:
take your losses
. Zijn positie is onhoudbaar, omdat het afleidt van de dingen waarmee de stad zich wel moet bezighouden."
Tot slot heeft hij nog een interessante analyse over de 'moppercultuur' van Rotterdam. "Je moet nooit zelfvoldaan worden, want dan verlies je uit het oog wat echt belangrijk is. Dan maak ik weer de uitstap naar de film. In The Matrix zien we een ideale wereld geschetst, waarin iedereen gelukkig was. Toen bleken alle mensen dood te gaan. Want mensen willen helemaal niet gelukkig zijn. Ze hebben uitdaging nodig om vooruit te komen. Lever het gemopper, sterker door strijd!"
