nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 13 aug 2017 - Goede buur

20170818153810-1-931-Facebook_screenshot
20170818153810-1-931-Facebook_screenshot
Afgelopen week heb ik me een goede buur getoond.Zoals in het spreekwoord ‘beter een goede buur dan een verre vriend’.
De mensen van twee huizen verder waren een weekendje weg.
Of ik hun konijnen te eten kon geven.
Geen probleem.
En verderop in de straat ging vorige week een gezin voor twee weken naar Engeland. Of ik in die tijd voor hun planten kon zorgen.
Ook geen probleem.
Met die konijnen zou ik zo klaar zijn, dat wist ik uit ervaring.
Aan die planten zat meer werk. Het bleek om allerlei potplanten te gaan op de balkons van drie verdiepingen.
Nou ja, een meditatief klusje.
Het gaf me de tijd om mijn gedachtes de vrije loop te laten.
En terwijl ik over die balkons schuifelde met de ene gieterlading na de andere dacht ik na over het leven in de grote stad.
Er wordt weleens gedaan alsof het leven in de stad van anonimiteit aan elkaar hangt. Dat mensen elkaar niet meer kennen. En dat dat al begint bij de buren. Dat je niet eens weet wie er naast je woont.
Mijn ervaring is heel anders.
Ik ken de buren wèl. En ook de mensen daarnaast, en daarnaast, en ook aardig wat mensen verderop in de wijk.
Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het het bezit van een hond. Ik loop nogal eens met dat beest door de buurt. Ik houd er ook van om praatjes aan te knopen. Dat helpt natuurlijk ook. En misschien speelt mijn relatieve bekendheid van de radio nog een beetje mee.
Maar zelfs als ik onze buren níet zou kennen, zou dat misschien ook nog niet zo veel betekenen.
Terwijl ik nog eens een stel geraniums verzoop op een van de balkons van die Engelandvaarders uit de straat moest ik denken aan een programma van Desmond Morris dat ik lang geleden op tv zag.
Desmond Morris, een Engelse zoöloog die in allerlei publicaties en tv-programma’s menselijk gedrag heeft geobserveerd. Hij kwam een keer met iets heel interessants. Volgens hem zou uit allerlei opgravingen blijken dat in de oertijd mensen in groepen leefden van zo’n 250 man. Een grootte die te behappen is, dat voelt u vermoedelijk ook wel. Zo veel mensen kun je best van gezicht kennen.
Ja, en als een groep veel groter werd, zo zou zijn gebleken, dan splitste die zich.
Je zou dus kunnen zeggen: van nature leven mensen in groepen van rond de 250 man.
Maar hoe is dat te rijmen met het leven in de stad, tussen dui-zen-den anderen? Wat zeg ik? Tussen honderdduizenden anderen? Of zelfs tussen miljoenen anderen? Dat moet toch wringen?
Nee, betoogde Morris, zo’n soort stamverband van 250 man hebben we nog steeds. Alleen zijn het niet per se meer je buren die onderdeel vormen van jouw ’stam’. Je ‘stam’ dat zijn de mensen in de adressenlijst in je agenda. Die wonen vermoedelijk verspreid, maar samen vormen ze toch net zo’n soort verband als bij mensen in de oertijd.
Het tv-programma waarin ik dit allemaal tot me kreeg, werd uitgezonden lang voordat het internet het dagelijkse bestaan ging beheersen.
Tegenwoordig moet je niet meer naar een papieren adressenlijst in je agenda kijken om je ‘stam’ te vinden, maar bijvoorbeeld naar het aantal contacten in je telefoon. Of naar je vrienden op Facebook.
Dat is de groep waarbinnen je je beweegt.
Dat je op straat ook allemaal onbekenden passeert die je misschien niet eens groet, of misschien je eigen buren nauwelijks kent, zegt niks.
Tevreden met dit hernieuwde inzicht wandelde ik na mijn plantenbewatering terug naar huis. Waar ik weer eens achter de computer kroop. En waar ik uiteindelijk, later op de avond, zo rond half twaalf, eens op Facebook keek.
Hoeveel vrienden hàd ik eigenlijk?
Ik zag de teller op 3601 staan.
Veel te groot voor een betekenisvol stamverband.
Nou ja, ik ‘volg’ ook niet al die mensen.
Natuurlijk wèl de mensen in mijn directe omgeving.
Hé, daar zag ik die lui van twee deuren verder op een of ander strand. En aan de wandel met een pony.
Shit! Realiseerde ik me met een schok.
De konijnen!
Hun konijnen!
Die was ik deze dag straal vergeten.
Ik weet niet hoe konijnen de wereld beleven, maar ik sluit niet uit dat déze pluizige vrienden enigszins verbaasd waren dat de buurman hen zó laat nog eten kwam geven.
SPEELLIJST
1. Ik mis je – John Verkroost
2. Rhythm of the islands - Teddy Walker’s Hawaiians
MONSTER LOVE TOWN - ELFIE TROMP
Registratie van theatervoorstelling, plus gesprek met Elfie Tromp.
3. Monster Love Town – Elfie Tromp & Keimpe de Jong
AANKONDIGINGEN
4. Americanas – Metropole Orchestra Big Band
5. Let’s take the elevator – Rens de Ronde

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl