De oase van Vrouwe Groenevelt

Geertruida Groenevelt (1739-1808) is een welgestelde vrouw die in haar testament laat opnemen dat een deel van haar erfenis besteed moet worden aan een vrouwenhofje. Een plaats waar hulpbehoevende vrouwen terecht kunnen.

Zij die ongetrouwd of weduwe zijn in een tijd waar vrouwenemancipatie op de arbeidsmarkt nog niet vanzelfsprekend is. Na de dood van Groenevelt wordt haar testament tot uitvoer gebracht. Het hofje heeft eerst twee andere vestigingsplaatsen voordat het in 1902 definitief in de Vijverhofstraat wordt gerealiseerd.

Hoewel het initiatief van Groenevelt nobel en bewonderenswaardig is, geeft het oorspronkelijke reglement de indruk dat er strenge eisen worden gesteld aan een toekomstige bewoonster. De vrouwen moeten minimaal 45 jaar en niet ouder dan 65 jaar zijn, protestants geloof belijden, van onbesproken gedrag zijn, geen lichaamsgebreken hebben en voorzien zijn van schoon beddengoed en huisraad.

Kitty van Welzen is de huidige hoofdbewoonster van het hofje en zij is het aanspreekpunt voor en binnen het hofje. Zij kan wel lachen om de oorspronkelijke regels. "Tegenwoordig kijken we vooral of iemand vooral in de groep past. Dat is het belangrijkste."

De tijd staat dus zeker niet stil in het Vrouwe Groenevelt’s Liefdegesticht. Zo zijn mannen inmiddels van harte welkom en mogen zij ook zonder problemen blijven slapen. Maar dat de tijd niet stilstaat, heeft ook een keerzijde. Oorspronkelijk hoeven de vrouwen geen huur te betalen. Dat is al langere tijd wel het geval. "En dat is echt niet weinig", beweert Van Welzen.

De Rotterdamse schrijver Joris Boddaert heeft in 1994 een historisch boekje over het hofje geschreven en wil graag op de huurprijs ingaan. Hij begrijpt dat er huur wordt gevraagd, maar is strijdbaar om betere voorwaarden te regelen, zoals een vastgestelde huurprijs voor meerdere jaren.

Boddaert en het hofje hebben al een geschiedenis op het gebied van actievoeren, want halverwege de jaren negentig is hij medeverantwoordelijk voor een grondige renovatie na enkele kritische stukken in de Havenloods.

Wie het actievoeren laat voor wat het is en vooral geniet van het leven binnen het hofje, is Nel Möhle. Zij is met haar 93 jaar de oudste bewoonster en hoort bij het meubilair. Al 28 jaar woont zij op nummer 4 waar ze een mooi uitzicht heeft op kleurrijke binnentuin. "Ik heb hier hele mooie herinneringen. Vooral de kerstvieringen, feesten met Sinterklaas en de viering op 5 mei vond ik prachtig en staan in mijn geheugen gegrift. Vooral het samenzijn was zo gezellig", aldus Möhle die vroeger regelmatig de muziek verzorgde op de feestjes.

Maar niet alleen aan de goede tijden heeft ze plezierige herinneringen. Onlangs heeft ze een heupoperatie ondergaan. En wie kwamen er elke dag langs toen ze in het ziekenhuis lag? Juist, haar buurvrouwen van het hofje die allemaal bezorgd waren. Het is dan ook een retorische vraag om aan de oudste bewoner te vragen of ze ooit nog ergens anders wil wonen. Möhle: "Ik wil hier nog zo lang mogelijk wonen."