nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 22 okt 2017 - Weinstein aan de Maas

942_Weinstein_aan_de_Maas
942_Weinstein_aan_de_Maas
Afgelopen week heeft het nieuws me aan het denken gezet.Het nieuws over de Amerikaanse filmproducent Harvey Weinstein die door allerlei vrouwen wordt beschuldigd van seksueel misbruik, en die nu door zo ongeveer iedereen is uitgekotst.
Deze kwestie heeft in de media een sneeuwbaleffect veroorzaakt van vrouwen die vertellen over de ongewenste seksuele aandacht, het lastigvallen, de aanrandingen en de verkrachtingen die hen ten deel zijn gevallen.
De omvang van het probleem verbaast me niks.
Van hoeveel vrouwen die ik iets beter heb leren kennen, heb ik in de loop der jaren niet zulke verhalen gehoord?
Het moet in heel veel kringen spelen.
Ook in kringen waarbinnen ik me beweeg.
En van de week dacht ik: heb ik zoiets ooit gemerkt?
En het door te zwijgen laten voortduren?
Al gravend in mijn herinneringen kwam ik uit op de tijd dat ik bij een krant werkte. Een van de redacteuren daar had een vrij grote belangstelling voor jonge, vrouwelijke stagiaires, geloof ik.
Werd er nou ook voor hem gewaarschuwd op de School voor de Journalistiek?
Zoiets staat me bij.
En is er ooit echt iets gebeurd dat niet in de haak was?
Ik weet het niet precies, zoals ik het destijds ook niet precies wist.
Dat maakt het moeilijk om er iets van te zeggen. Als je al in de positie verkeert om er iets van te zeggen, als jongste verslaggever.
Later in de Rotterdamse muziekwereld, hoorde ik ook verhalen over een man die steeds allerlei jonge zangeressen ‘ontdekte’, en hen wel verder wilde helpen in het muziekvak, maar die de dames ook zag als een persoonlijke verovering.
Is hij ooit echt over de schreef gegaan?
Heeft hij ooit echt een meisje gedwongen tot het een of ander?
Ik weet het niet. Ik was er niet bij. En ik heb nooit een verhaal gehoord van grof misbruik door die muziekman.
Het geval dat ik het beste ken, is van een collega hier bij Rijnmond – lang, lang geleden - die voor de grap zijn broek had laten zakken voor een receptioniste. Het was geen seksuele opdringerigheid binnen een gezagsverhouding, maar toch. De grap werd niet gewaardeerd, er kwam een soort interne zaak van, en die mannelijke collega kon vertrekken.
Was die ‘straf’ terecht, of buitenproportioneel?
Ik weet het niet. Ik vond het destijds lastig te beoordelen.
En nu ik erover nadenk, realiseer ik me dat ìk in zo ongeveer dezèlfde positie had kunnen verkeren.
Ooit – ook weer lang geleden – heb ik een vrouwelijke collega van achteren bij haar borsten gepakt. Waar ze – begrijpelijkerwijs - niet van gediend was. Ze beet meteen met zo’n kracht in een van mijn onderarmen dat haar tanden er diep in stonden. Waarna ik nog zo bot was om te zeggen dat ik die afdruk als een sieraad zou dragen.
Dat klinkt niet best, ik weet het.
Ik zou kunnen tegenwerpen dat deze vrouwelijke collega een nogal problematisch type was dat voortdurend vermoeiende avances naar mij maakte, en naar allerlei andere mannelijke collega’s, dat zij een dusdanig web van leugens rond zichzelf spon dat er op de redactie nu en dan problemen door ontstonden, dat ik ook helemaal niet seksueel in haar geïnteresseerd was, en dat mijn reactie vooral een manier was om voor altijd van haar af te komen.
Ik had ter verdediging ook nog wel kunnen aanvoeren dat het niet paste in een patroon. Ik leg in een gesprek geloof ik vrij snel een hand op iemands schouder, maar dat doe ik bij zowel mannen als vrouwen. En ja, ik wil nog weleens een vrouw een handkus geven, maar ik heb geen geschiedenis van het lastigvallen van vrouwen. Ik denk dat ik meestal profijt heb gehad van een goedmoedig karakter en een bescheiden testosteron huishouding. Ik hoef niet heel nodig.
Maar zou dit alles mij hebben geholpen als de collega van destijds er stampij over had gemaakt en ik me had moeten verantwoorden?
Ik vrees dat ik vrij zwak had gestaan.
Het deugt ook niet.
En zouden meer mannen zich zo’n onverstandig moment van zichzelf kunnen herinneren?
Vast, als ze eerlijk zijn.
Mijn gevoel zegt dat een deel van het kwaad in iedereen zit.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
VALKHOFF
2. Ik mag niet zoenen – Rotterdamse Riet
3. ’s Avonds met jou – Ria Kuyken
4. Oh, wat een fijne familie – Jaap Valkhoff
5. Koken, bakken, braaien – Kees Korbijn
NAAR AANLEIDING VAN DE ACTUALITEIT
6. Get out and get under the moon – Secco’s Gitanos
7. Rosalinde – The Ramblers
8. Hockey – Peter de Koning & Kinderkoor Prettig Weekend
9. Rotterdam – Frits Bom
10. De Vakantieman – Sony Moreno
AANKONDIGINGEN
11. Americanas – Metropole Orchestra Big Band

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl