nieuws

Vijf vragen over Ernst Happel, 25 jaar na zijn overlijden: 'kein geloel, fussball spielen'

Het is vandaag precies 25 jaar geleden dat Ernst Happel overleed. De Oostenrijkse oud-trainer van Feyenoord stierf in 1992 aan longkanker, slechts 66 jaar oud. In 1970 bezorgde hij Feyenoord de Europa Cup voor landskampioenen en de Wereldbeker. Vijf vragen over Ernst Happel, de even zwijgzame als geniale trainer die Rotterdam groot voetbalsucces bezorgde.

1. Feyenoord herdenkt Happel. Wat betekende hij voor de club?


Ongekend veel. Happel won in 1970 met Feyenoord de Europa Cup voor landskampioenen. Het was de eerste keer dat een Nederlandse ploeg zo'n groot succes behaalde. De winst markeerde het begin van een gouden tijdperk voor het Nederlands voetbal.
Happel wordt ook dankzij dat succes herinnerd als stugge, maar briljante trainer met een groot tactisch inzicht. Zijn voorliefde voor een stevige achterhoede kwam perfect uit de verf in de Europa Cup-finale in Milaan tegen Celtic. Happel liet zijn ploeg zo stug spelen dat Celtic zich volledig op Feyenoord stuk beet.
,,Ik heb van de trainer verloren,'' zei de trainer van de Schotten na afloop. Succes of niet, Happel zelf maakte er weinig woorden aan vuil. Hij was een trainer van de oude stempel. 'Kein geloel, fussbal spielen', was zijn motto. Aan al te veel gezelligheid met zijn spelers had hij geen behoefte.
,,Ik vind dat een trainer niet bevriend kan zijn met welke speler dan ook. Aan rapporten van zulke trainers heb je ook niets,'' zei hij op 16 juni 1978 tegen de Leeuwarder Courant. ,,Die hebben na afloop van een wedstrijd een lekker drankje met de spelers gedronken en zijn niet meer objectief.''
Niet dat hij niet van een verzetje hield. Happel rookte drie pakjes sigaretten per dag. Hij hield van kaarten en van gokken. Het liefst deed hij dat in zijn stamkroeg, café 't Haantje in Rotterdam-Zuid.
Tegelijkertijd kon Happel keihard zijn. In het seizoen dat Feyenoord de Europa Cup 1 won zat de onmisbare doelman Eddy Pieters Graafland na een conflict bijna alle wedstrijden op de reservebank. Pas in de finale mocht hij weer meedoen.
Volgens intimi had Happel die hardheid overgehouden aan zijn jeugd in het Duitse leger. Als kind was hij lid van de Hitlerjugend. In de Tweede Wereldoorlog moest hij dienen aan aan het Oostfront. Over dat verleden wilde hij zelden praten.

2. Hoe kwam Feyenoord eigenlijk bij Happel terecht?


Het was juist andersom. Happel kwam bij Feyenoord terecht. In 1969 stuurde hij de club zelf een sollicitatiebrief. De laatste woorden van die brief: "Toekomst: Feijenoord? Met vriendelijke groeten, uw Ernst Happel."
Die toekomst kwam er. Geen woorden maar daden, die lijfspreuk was de stille Oostenrijker duidelijk op het lijf geschreven. Nog geen jaar later won Feyenoord niet alleen de Europa Cup 1, maar ook de Wereldbeker.
(Tekst gaat onder dit filmpje verder)

3. Wordt Happel ook in de rest van Nederland gekoesterd?


Nou en of. Hij werkte niet alleen bij Feyenoord, hij was daarvoor eerst zes jaar lang coach van ADO, dat hem als speler-trainer ophaalde bij Rapid Wien. Happel was toen pas 37 jaar oud.
De vrouw van een van de Haagse bestuursleden was Oostenrijks, zij kende Happel. Een gouden tip, want zijn verblijf in Den Haag werd een groot succes. ADO was een middenmoter toen hij arriveerde. Toen hij naar Rotterdam-Zuid vertrok, schurkte ADO aan tegen de Top 3.
Na drie jaar Feyenoord verliet Happel Nederland. De koek was op, de magie uitgewerkt. Hij vertrok naar Sevilla. In 1977 keerde hij terug in Nederland, als interim-bondscoach van Oranje. Hij haalde met Nederland de finale op het WK 1978, maar was zo kwaad dat die verloren werd dat hij aanvankelijk de medaille weigerde.
Ook Sparta koestert trouwens bijzondere herinneringen aan Happel. De Oostenrijker was trainer van HSV toen Sparta de Duitse topploeg in het UEFA Cup-toernooi van 1984-1985 uitschakelde. Happel zelf kon dat nauwelijks geloven. Na de heenwedstrijd in de Kuip, gewonnen door Sparta met 2-0, stelde hij zelfverzekerd dat dat in eigen huis heus wel zou worden rechtgezet. Niet dus. De Rotterdammers won na het nemen van strafschoppen.
Dat was een Rotterdams wonder: onder leiding van Happel won het grote HSV een jaar eerder nog de Europa Cup voor landskampioenen.

4. Happel was een goede trainer, maar was hij ook een goede voetballer?


Zeker! Happel speelde ruim vijftig interlands voor Oostenrijk en kwam als speler met zijn land uit op grote toernooien. Hij speelde op de Olympische Spelen in Londen in 1948, in 1954 op het WK in Zwitserland, in 1958 aan het WK in Zweden.
Kampioen werd hij nooit, maar een bijnaam hield hij wel over aan zijn interlandcarrière: Weltmeister. Die koosnaam kreeg hij van Oostenrijkse journalisten.

5. Hoe wordt Happel vandaag herdacht?


In het Ernst Happel Stadion in Wenen, voorheen het Prater Stadion, staat vanavond de interland Oostenrijk-Uruguay op het programma. Die staat in het teken van de herdenking van Ernst Happel. Zijn kleindochter (34) neemt zelfs de aftrap.
,,Het is gewoon geweldig dat mijn vader in alle landen waar hij heeft gewerkt én vooral succesvol was een kwarteeuw na zijn overlijden nog altijd diep in de harten van de supporters geworteld zit,'' zegt zijn zoon op de website van Club Brugge, een van de clubs waar hij gewerkt heeft.
Ook daar had Happel succes. Met Club haalde hij de finale voor de Europa Cup voor landskampioenen. Brugge is nog altijd de enige Belgische ploeg die dat voor elkaar kreeg. Ook die finale, tegen Liverpool, ging verloren: 0-1.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl