Brandweerman in brandende stad, mei 1940

De Rotterdamse brandweerman schreef zijn ervaringen op en zijn verslag is in bezit van het Museum '40 - '45. Uitgebreid is het niet, maar het geeft wel een goed beeld an wat een brandweerman direct na het bombardement heeft moeten meemaken:

‘s Middags 14 mei, direct na het bombardement, staat brandweerman Buscher bij de fabriek van Van den Bergh en Jurgens, op de Nassaukade. Hij is op een brandladder geklommen en kijkt uit over de stad. Wat hij ziet is brand, brand en nog eens brand. De stad staat in vuur en vlam, van Kralingen tot aan de Westersingel.

Hij mag nog niet de stad in en wacht op het Noordereiland dat bezet is door de Duitsers. Pas tegen de avond krijgt Buscher opdracht om met de slangenwagen en ‘Babyspuit’ over de Maasbruggen naar de Vierleeuwenbrug te gaan. In de Oranjeboomstraat stuiten zij op een file van Duitse voertuigen. Vier rijen dik, ze komen er nauwelijks door.

Bij de Wilhelminakerk moeten zij met de spuit de stoep op en een beetje snel ook, want er komen auto’ s aan met hoge Duitse officieren. Er wordt tegen hem gesnauwd, maar Buscher verstaat het niet en haalt de schouders op.

Eenmaal over de Maasbruggen ziet hij de verschrikking van de oorlog: overal liggen dode soldaten. Duitsers, maar ook Nederlanders. Bij het Bolwerk ligt een Nederlandse soldaat op zijn buik met de handen onder zijn hoofd. Op zijn rug liggen drie seringentakken.

Bij de Vierleeuwenbrug krijgt hij de opdracht om naar de Oosterkade te gaan. Daar moet Buscher naar eigen inzicht maar gaan blussen. Het Havenziekenhuis zelf is niet geraakt, maar de brand rukt wel die richting op en Buscher besluit daar te gaan blussen. Even later krijgt hij hulp van nog een spuit en zij werken tot ’s nachts half drie aan één stuk door. Het ziekenhuis blijft gespaard, maar de mannen zijn op en kunnen niet meer op hun benen staan.

Voordat Buscher naar huis gaat kijkt hij nog even in een schuilkelder en ontdekt drie oude mensen. Zij leven nog maar zijn in doodsangst en willen naar hun huis aan de Breestraat. Buscher moet hun vertellen dat daar geen huizen meer staan en alles verwoest is.

Hij stelt voor hen mee te nemen naar het Noordereiland, maar dat willen ze niet. Op een bakfiets gaan zij mee tot aan de Oosterkade. Daar willen ze de nacht verder doorbrengen in een afvaarthuisje van Smit. Als Buscher de volgende dag weer langs komt zijn zij weg. Hij heeft zich altijd afgevraagd wat er met hen is gebeurd.

De foto's bij dit verhaal zijn waarschijnlijk afkomstig uit een foto-album van de Amsterdamse adjunct-hoofdbrandmeester Nijmeijer. Hij werd in 1943 naar Rotterdam gestuurd om het nieuwe beroepskoprs daar op te leiden. De foto's zijn gemaakt tijdens oefeningen en vlak na het bombardement op Bospolder Tussendijken.