nieuws
Van de Hoeksche Waard naar Hollywood: Rolf gaat wereld over als cameraman
Rolf Dekens uit Oud-Beijerland leeft zijn droom; cameraman zijn en over de hele wereld films en series draaien. Op de filmset voelt hij zich als een vis in het water. Naast grote Nederlandse films als Oorlogsgeheimen, Wiplala en Michiel de Ruyter zette hij ook al een serie voor Netflix (Tokyio Trial) en een film voor de Universal Studios achter zijn naam.
Die droom om cameraman te worden had de 39-jarige Oud-Beijerlander al vroeg. "Ik was twaalf toen ik wist dat ik wilde filmen. Ik heb toen zo'n beetje alle bruiloften, feesten en partijen in Oud-Beijerland gedraaid", aldus Dekens.
We spreken de energieke, vrolijke 'Director of Photography' op de set van de nieuwe Nederlandse thriller Vals. Hij heeft een heftige week voor de boeg, want er zijn nog maar een paar dagen om de film af te krijgen. Na de Pasen stapt Dekens weer op het vliegtuig.
Fanatiekelingen
"Toen ik achttien was werd ik aangenomen op de filmacademie in Amsterdam. Daar heb ik andere fanatiekelingen ontmoet, waar ik tot op de dag van vandaag mee werk." Een van die fanatiekelingen is regisseur Tim Oliehoek.
De Nederlandse actiekomedie Vet hard was voor beiden de eerste grote bioscoopfilm. De twee zijn daarna veel samen blijven werken.
Los Angeles
Sinds twee jaar woont Dekens in Los Angeles en heeft hij daar een
agent
. Hij pendelt veel heen en weer tussen Amerika en Nederland, maar voor zijn films reist hij eigenlijk de hele wereld over.
"Ik heb al in dertig landen dit vak mogen uitoefenen en komend jaar komen er zeker nog vier bij."
Die stap naar het buitenland doet de Oud-Beijerlander vooral vanwege het budget van Engelstalige films. "Ik ben altijd al ambitieus geweest en ik wil graag weten hoe ver ik kan komen. En met meer budget zijn er meer mogelijkheden en dus voor mij als cameraman meer kansen om te laten zien wat ik kan."
Maanden van huis
Maar het is ook wel eens moeilijk, want het houdt in dat Dekens maanden van huis is en vaak pas op het laatste moment hoort dat hij moet vertrekken. "Je moet een netwerk hebben van mensen die daartegen kunnen. Mijn vrienden zijn er inmiddels aan gewend, een relatie is me tot op heden niet gelukt en mijn familie reist me soms achterna."
Toch is hij de Hoeksche Waard zeker niet vergeten. "Mijn ouders wonen er, mijn broer, mijn tandarts, mijn huisarts. Dus het voelt nog absoluut als mijn thuis."
