nieuws

Oud-Rijnmonder Gert van ’t Hof: 'Hans van Vliet heeft me eigenlijk alles geleerd'

Gert van 't Hof, Menno Tamming en Hans van Vliet (v.l.n.r) in de radiostudio bij Rijnmond.
Gert van 't Hof, Menno Tamming en Hans van Vliet (v.l.n.r) in de radiostudio bij Rijnmond.
Vele luisteraars hebben jarenlang genoten van de stem van Hans van Vliet. Maar ook medewerkers en oud-medewerkers van Rijnmond hebben warme herinneringen, zoals Gert van 't Hof, tegenwoordig presentator bij NOS Studio Sport. Dit is zijn verhaal:
"Kun je koffie zetten?" Met die vraag begon in het voorjaar van 1994 mijn sollicitatiegesprek bij Radio Rijnmond. Ja, dan kan ik, was mijn antwoord. "Nou, laat maar zien dan." Het was een typische Hans van Vliet-actie: ontregelend, liefst shockerend, verrassend, altijd met humor.
Ik was 19 jaar, studeerde aan de School voor Journalistiek, droomde van een baan als presentator bij Studio Sport en zocht een bijbaantje. Hans was chef-sport, commentator van wedstrijden van Feyenoord en presentator van De Ruilbeurs, een dagelijks ochtendprogramma, op de regionale zender. Ik zette koffie, schonk het in - ‘met een wolkje melk, alsjeblieft’. Hans nam een slok en zei: "Jij bent aangenomen." 
Ik moet er deze dagen veel aan denken, eigenlijk al vanaf het moment dat ik hoorde dat Hans ernstig ziek was. Een goede brief schrijven kan iedereen, motiveerde hij later zijn keuze voor mij. Hij wilde eigenlijk maar één ding zien: flair.
Radio Rijnmond deed er echt toe in die tijd. De zender werd groot onder leiding van de eigenzinnige Nico Haasbroek. Zijn filosofie was eigenlijk heel eenvoudig. Traditioneel links geluid met Erik Post, nog zo’n icoon, het VPRO-geluid met Wilfried de Jong en Jack Kerklaan, en het rechtse geluid van Hans van Vliet. Dat werkte. 
Hans las kaartjes voor van luisteraars die iets zochten of juist iets kwijt wilden in het Marktplaatsloze tijdperk, belde met ‘vriend’ Willem van Hanegem, gaf een een berg prijzen weg in het spelletje De Vijf van Vroeger (‘Waar maak je de mooiste foto’s?’ ‘Op de berg Olympus!’).
Hans zorgde bovenal onophoudelijk voor een lach. Hij kon mensen uit het niets aan het lachen maken, scherp uit de hoek komen, daartoe meestal uitgedaagd door Menno Tamming, die er jarenlang naast zat als sidekick. En dat sprak aan bij mensen uit alle lagen van de bevolking. Hans introduceerde de miss-bloemetjesjurkverkiezing, maakte de meest verschrikkelijke seksistische grappen, maar kon ook geweldig interviewen. Ik herinner me gesprekken met Pim Fortuyn, toenmalig burgemeester Bram Peper, premier Wim Kok en Paul de Leeuw, die als zovelen opgroeide met de stem van Hans. Altijd op het puntje van de stoel.

Huig op de middenstip

Hij was de Theo Koomen van Radio Rijnmond. Zijn verslag van Feyenoord was en is ongeëvenaard. "Mijn huig ligt op de middenstip", zei hij na de 1-0 van Julio Cruz tegen Juventus. En, "dames, de heren komen voorlopig nog niet thuis", na de 2-0 van diezelfde Cruz.
Tegenwoordig schreeuwen regionale commentatoren even hard bij ieder doelpunt, spelen ze op sentiment en met populariteit. Hans reageerde juist zakelijk op de 1-0 tegen VVV: "Want Feyenoord hoort gewoon te winnen van VVV."
Hij was er mede verantwoordelijk voor dat Arie Haan ('kukelekuuuu’) werd ontslagen, genoot het respect van Jorien van den Herik die hem tegelijkertijd af en toe spuugzat moet zijn geweest, en hooligans scandeerden zijn naam.

Tuinkabouter voor Van Hanegem

Toen Willem van Hanegem voor zijn zoon een tuinkabouter wilde, en daartoe een oproep deed in het ochtendprogramma van Hans, belde de PTT na drie dagen of Hans alsjeblieft wilde stoppen met zijn oproepjes. De PTT had inmiddels meerdere busjes moeten zetten, en de tuin van Willem stond vol tuinkabouters. "Wat is het adres?", vroegen luisteraars. "Willem van Hanegem, Haarlem’, antwoordde Hans. Dat was inderdaad genoeg. 
Hans las de notulen van een vergadering voor in zijn uitzending als ‘ie boos was. Kon ook heel kinderachtig reageren als hij zich gepasseerd voelde. Als wij ruzie hadden, spraken we dagen niet tegen elkaar, tot het een spelletje werd en ik voor iedereen koffie inschonk, behalve voor hem.
Toen een collega zei dat hij niet kon werken, omdat zijn hond was verdronken, reageerde Hans: "Dan had je beter een zeehond kunnen nemen!", maar diezelfde Hans van Vliet kreeg om het minste of geringste vochtige ogen. Gevoelig, sentimenteel.
Toen ik op een avond eigenlijk vroeg naar huis wilde en geen zin had om tot middernacht te blijven om een sportblokje in te spreken voor de andere ochtend, zei hij telefonisch: "Dan zing je het blokje toch een keer in." Ik dook de studio in, las één berichtje voor en knalde er vervolgens keihard 'Het laatste rondje' van André Hazes in.
Ik zat om negen uur in de kroeg die avond en mijn zangkunsten werden ‘gewoon’ uitgezonden de andere ochtend. Collega’s van de nieuwsredactie spraken er schande van, Hans kwam niet meer bij. "Ik had je toch gezegd dat je het sportnieuws dan maar moest inzingen."
Hans lanceerde de campingtour, begon met de organisatie van marathonreizen, vulde het Luxortheater met zijn muziekprogramma 'Manhattan aan de Maas', maar in de kern bleef hij altijd dezelfde. De man die het dopje van het zoutvaatje losdraaide, concludeerde dat het eten flauw was, en net zolang wachtte totdat je het zoutvaatje pakte, om vervolgens een uur lang te lachen om zijn eigen grap. 
Ik zag hem de laatste jaren alleen nog als we in New York waren met een groep marathonlopers. Zijn werk bij Rijnmond stopte, hij ging best jong met pensioen, leefde jarenlang met zijn vrouw op zijn geliefde eiland Bali, maar de marathonreizen bleef hij organiseren. Het was altijd weer een feestje. Alles perfect georganiseerd, maar, een dagje niet gelachen, een dagje niet geleefd. 

Marathon in New York

Jarenlang maakten we in de zomer ook samen de voorreis naar New York en onderhandelden met de hotels over de tarieven. Als zo’n nieuwe manager dan de tarieven noemde, liet Hans zich keihard vallen op de grond en bleef roerloos liggen. Flauwgevallen, zei ik dan. Hans kreeg bijna altijd zijn zin. Dit jaar was hij er voor het eerst niet bij, maar vanuit zijn bed, informeerde hij naar de kwaliteit van het ontbijt.
Op een donderdag in 1995, ik werkte er toen amper een jaar als bureauredacteur, zei Hans dat ik die zondag de sportuitzending zou presenteren. Hij gooide me keihard in het diepe. Ik worstelde me door mijn eerste vijf uur op de radio. Vijf minuten na de uitzending belde ik hem met de vraag wat ‘ie van mijn optreden vond. "Ik heb de hele middag zitten slapen", was zijn antwoord. De week erna zat ik er weer. 
Hij heeft mij nooit verteld hoe ik iets moest doen, maar hij heeft me eigenlijk alles geleerd. 
Gert van’t Hof

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl