nieuws

Hoe de 'heks van Prins Alexander' Elly jaren onopgemerkt dood in bed kon liggen

Eind april wordt Het Lage Land in Rotterdam-Alexander opgeschud door een gruwelijk verhaal. De politie haalt het lichaam van de 72-jarige Elly Leeflang uit haar huis in de Gratamastraat. Iedereen dacht dat Elly elders verpleegd werd, maar ze is al zeker drie jaar dood. Buurman en vriend Jan hield de buurt al die tijd op de hoogte van haar ‘gezondheid’. Pas als Jan overlijdt komt de waarheid over Elly boven water. De politie start een onderzoek, Rijnmond ook. Al snel blijkt dat Jan het AOW’tje van Elly in zijn zak stak, bij leven en dood. Maar hij zorgde ook goed voor haar. Vandaag het verhaal over de verdwijning van Elizabeth Leeflang-Boon.
Het is een cliché, maar kwaadspreken over de doden is not done. Waarom Elly Leeflang dan toch een heks noemen? Omdat ze zelfspot drijft met een messcherp randje. De bijnaam ‘Heks van Prins Alexander’ komt uit haar eigen koker. En die zelfbenoemde troetelnaam vat haar karakter perfect samen, zeggen de mensen die Elly gekend hebben. Ze is een taai, iel vrouwtje met een groot assortiment aan scheldwoorden in haar repertoire. “Een echte Rotterdamse slabek”, zegt een oude buurvrouw. “Een loederkapoen”, voegt een ander toe in de overtreffende trap.
Lees meer: Terwijl Elly 3 jaar dood in haar bed ligt, steekt buurman Jan haar AOW’tje in zijn zak
De overburen zien haar nog staan op haar balkonnetje met een sigaretje. Ook als ze al zwaar COPD-patiënt is en continu een zuurstofapparaat met zich meezeult. “Ze rookte als een stoomboot”, vertelt een overbuurvrouw. “Dan stond ze aan het zuurstof te zuigen mét een peukje in haar mond en zei ze: ‘We gaan allemaal een keertje dood.’”
Ironisch genoeg volgt de dood van Elly vermoedelijk korte tijd later. Ze is tegen de zeventig als ze eind 2016 van het toneel verdwijnt. Niemand heeft een vermoeden dat het niet pluis is. Haar vriend Jan Ton verbloemt de verdwijning. Zijn dood, begin dit jaar, brengt de schokkende waarheid aan het licht: Elly leeft al jaren niet meer en Jan heeft leugens verkocht waar iedereen met open ogen is ingetrapt. “Het is een wonderlijke zaak en iedereen staat perplex”, zegt één van de buren.
De tekst gaat verder onder de foto van Elly Leeflang

Een Rotterdamse haaibaai die bij vriend en vijand opviel

Jan Ton is het beste maatje van Elly en woont schuin achter haar in het Van Moorsel-complex. Hij doet al jaren veel voor Elly en vertelt na haar verdwijning dat ze tijdelijk in een kliniek verblijft. Hij doet dat met veel overtuiging. “Er schuilde geen greintje kwaad in die man”, zegt een buurtgenoot. “De brievenbus puilde niet uit, de gordijnen deed hij netjes open en dicht.” Lees meer: Buurt in de ban van mysterieuze dood Elly
De sociale controle in Het Lage Land is groot en buren houden elkaar in de gaten. Dat gaat vanzelf als je veel thuis bent, dan zie je van alles gebeuren vanaf je balkon en door je raam. “Ik zag hem iedere dag naar haar huisje lopen”, mijmert een buurvrouw. Buren blijven informeren naar Elly’s gezondheid maar niemand gaat op bezoek. Jan houdt dat ook af. Wel neemt hij beterschapskaartjes voor Elly mee. En zo krijgt geen van de buurtbewoners argwaan.
'Over de doden niets dan goeds maar ze was een klerewijf'
Buurtgenoot
Elly Leeflang-Boon is geen makkelijke. De weduwe is een dun, pinnig vrouwtje en heeft al jaren geen contact meer met haar dochter en zoon. Buurtgenoten en voormalige buren hebben het over een dominante vrouw, een haaibaai die niet over zich heen laat lopen en over onbenullige dingen met Jan en alleman in de clinch kan liggen. “Over de doden niets dan goeds, maar ze was een klerewijf”, laat een van hen zich zelfs ontvallen.
De tekst gaat verder onder het audiofragment van de buurvrouw uit de Tattistraat
Elly laat bij veel mensen een onvergetelijke indruk achter, vooral vanwege haar gefoeter en getier. “Ze was een pittige tante, je moest echt op je woorden letten anders vlogen de scheldwoorden je om de oren. Een aparte, markante vrouw waar je voor op moest passen”, vertelt Greta. Zij kent Elly nog uit de Tattistraat in Rotterdam-Oost. De twee waren buren op dezelfde galerij.
De Rotterdamse tongval van Elly valt bij anderen juist in de smaak, ook bij een aantal mannen. Zo is er in de jaren ’90 eerst de vader van Marcel Kuyt. De liefde gaat voorbij, maar Marcel zoekt Elly zo nu en dan nog op. Tot hij geen contact meer met haar kan krijgen. De laatste keer dat hij haar ziet, is ze sterk vermagerd, kan hij zich herinneren. “Ze zag er slecht uit en had een zuurstofslangetje in haar neus.”
De tekst gaat verder onder de foto van Elly Leeflang in haar woonkamer in Tattistraat
Daarna krijgt Elly een verhouding met Jan uit de flat in de Tattistraat. Ze verloven zich in 2000. De relatie houdt niet lang stand, hun vriendschap wel. Ze blijven elkaar geregeld zien, ook als Elly naar de Gratamastraat is verhuisd. Zo ontmoet Jan de nieuwe buurman van Elly, Jan Ton. In de wijk maakt het trio furore als de ‘drie debielen van Prins Alexander’: de twee Jannen en Elly op haar scootmobiel.
'Ik weet niet of ze de kerst nog haalt'
Jan Ton
Het contact verwatert als de gezondheid van zowel Elly als de eerste Jan achteruitgaat. Op bezoek gaan doet hij niet meer, maar bellen nog wel. Eind 2016 krijgt hij Elly niet meer aan de lijn. Zijn naamgenoot legt telefonisch uit: “Het gaat niet goed met Elly, ze komt haar bed niet meer uit. Ik weet niet of ze de kerst nog haalt.” Jan Ton is tegen die tijd dé man in Elly's leven. Of het daarbij gaat om een liefdesrelatie, kunnen buurtbewoners niet inschatten. Alleen de buurman van Jan, Kemal Yildiz, herinnert zich dat hij wel eens een ondeugende e-mail heeft gezien waarin Elly aan Jan laat weten dat de ‘heks van Prins Alexander’ in jarretel op hem zit te wachten.

Vriendelijke mantelzorger Jan is enige link naar Elly

Elly huurt haar huisje in de Gratamastraat voor nog geen vierhonderd euro van een woningcorporatie voor kwetsbare ouderen: Stichting Ouderenhuisvesting Rotterdam (SOR). Het Van Moorselcomplex bestaat uit twee woonlagen. Het zijn kleine huisjes, beneden met voor- of achtertuintje, boven met een balkonnetje. De buren hebben het gemoedelijk, maken hangend over het balkon een praatje en helpen mekaar een beetje. “Ze tierde en ze vloekte, maar je kon altijd langskomen voor een bakkie koffie”, zegt buurman en vriend Evert.
De tekst gaat verder onder de foto van Jan Ton
Jan Ton komt dagelijks bij haar over de vloer. Hij is in 2013 ook in het complex komen wonen, om de hoek schuin achter Elly. Hij is een aanwinst voor de wijk, je kan hem overal voor inschakelen: voor een boodschapje, een klusje in huis en voor een lift. Jan is chauffeur bij Vervoer op Maat. Hij is vriendelijk, handig en zegt nooit nee.
Hoe slechter het met Elly gaat, hoe meer Jan voor haar doet. Zelfs met een klein stukje lopen heeft ze de grootste moeite. En als ze op pad gaat, doet ze dat met haar scootmobiel. “Ik heb haar een paar keer in de auto van Jan gezien en toen gingen ze samen boodschappen doen. Ze kon niet meer lopen en had haar eigen zuurstof bij zich”, herinnert Kemal Yildiz zich.
De tekst gaat verder onder de video met buurman Yildiz die vertelt over zieke Elly
Elly komt steeds minder buiten en verdwijnt langzaam uit het zicht. Als ze eind 2016 helemaal niet meer gezien wordt, komt Jan Ton met het verhaal dat ze is opgenomen in een kliniek. Eerst in Vlaardingen, daarna in een verpleeghuis in Zandvoort waar ze volgens hem gespecialiseerd zijn in de behandeling van Elly's longaandoening. Tegen Jan uit de Tattistraat zegt hij weer dat Elly in Drenthe is. Zijn dochter vindt het een merkwaardig verhaal: “Hoe kan dat nou? Het ging toch helemaal niet goed met haar?”
“Dat weet ik ook niet, daar bemoei ik me niet mee”, is haar vaders antwoord. Zijn dochter heeft haar bedenkingen. Ze vindt de naamgenoot van haar vader een rare, enge man. Jan raakt geïrriteerd door haar kritische vragen. “Ik heb geen reden om hem niet te geloven. Als hij het zegt, dan zal het wel zo zijn.”, zegt hij.
'Moet je niet eens langs als het zo slecht gaat?'
Dochter ex-vriend
"Moet je niet eens langs als het zo slecht gaat?", zegt de dochter nog. Hij verweert zich dat Drenthe te ver weg is en zijn gezondheid dat niet toelaat. In de jaren die volgen, krijgt Jan geregeld updates over Elly als Jan Ton oude kranten komt halen voor het caviahok van Elly.

Niemand in het Van Moorselcomplex krijgt argwaan

Wat opvalt en verbaast is dat Elly's huisje maar wordt aangehouden. De regel is dat als een woning meer dan een half jaar niet wordt bewoond, de huurovereenkomst wordt beëindigd. Formeel heet het dat ten onrechte woonruimte aan de voorraad wordt onttrokken waardoor mensen op de wachtlijst voor een sociale huurwoning worden gedupeerd.
De situatie zou Elly bovendien opzadelen met dubbele woonlasten. Want bij een langdurig verblijf in een verpleeghuis, moet je gaan bijdragen aan je verblijfkosten. Financieel kan zo’n situatie niet zonder gevolgen blijven, zeker niet voor iemand die leeft van enkel een AOW’tje.
De tekst gaat verder onder de foto van het Van Moorselcomplex in Rotterdam-Alexander
De SOR heeft een huismeester die huurders helpt bij storingen of voor bijvoorbeeld het vervangen van een lamp. Pleun is de ogen en oren in de wijk. Ook hij krijgt geen bedenkingen in de periode dat het steeds slechter gaat met Elly en ze nauwelijks meer buiten komt. “Als huismeester ben je waakzaam, zeker bij kwetsbare huurders die het slachtoffer kunnen worden van misbruik. Maar Elly had haar mondje bij zich en liet niet over zich heen lopen. Ik heb nooit, nooit enige twijfel of een verkeerd gevoel bij Jan gehad”, vertelt hij.
'Elly was niet op mondje gevallen en nooit enige twijfel bij Jan gehad'
Huismeester
Geen alarmbellen en geen argwaan. Jan maakt maandelijks netjes de huur over voor Elly en dat ze wat langer in het verzorgingshuis moet blijven, vindt Pleun niet raar. “Ze mankeerde nogal wat, maar ik verwachtte haar wel terug.” In 2018 vertrekt hij bij de SOR. Hij maakt de vondst van het stoffelijk overschot van Elly dus niet mee. De woningcorporatie wil verder niet ingaan op onze vragen. “We doen überhaupt geen mededelingen over bewoners, in geen enkele situatie”, laat een woordvoerder weten.
Op 19 maart 2020 wordt Elly officieel als vermist geregistreerd. Er is contact gezocht met de kinderen die hun moeder dan al jaren niet gezien en gesproken hebben. De politie vraagt hen aangifte te doen van vermissing en verspreid landelijk een oproep over de 72-jarige Elizabeth Boon uit Rotterdam. Boon is Elly’s meisjesnaam. Haar signalement luidt: tenger postuur, ingevallen gezicht, bruine ogen, grijs kort haar en een gouden tand. Elly’s dochter meldt op Facebook dat het om haar moeder gaat: “Beste vriendjes. Dit is mijn moeder. Roepnaam is Elly. Kennen jullie haar toevallig, of via via, en weten jullie haar verblijfplaats? Graag contact opnemen met de politie.” De dochter staat Rijnmond vriendelijk te woord, maar kiest er voor om niet mee te werken aan deze reconstructie.
De tekst gaat verder onder de afbeelding van het vermissingsbericht van Elly

Politie start een onderzoek

Achter de schermen is inmiddels al een onderzoek gestart naar Elly’s mysterieuze verdwijning. Bij de woningcorporatie is een alarmbel afgegaan als haar huur al een paar maanden niet meer binnenkomt. Ook leveren na zijn overlijden eind januari zijn buurmannen niet alleen Jans huissleutel in, maar ook die van Elly. De buurmannen vertellen erbij dat Jan nog altijd voor haar post zorgde tot hij eind 2019 zelf in het ziekenhuis was beland.
'Daar zat geen bubbeltje meer in'
Buurvrouw
Op de oproep van de politie komt geen reactie en Elly is niet te traceren, in geen enkele zorgkliniek. Al heel lang geen spoor meer van de vrouw, wel is jaar in jaar uit geld van haar rekening gepind. De woningcorporatie en een agent nemen even een kijkje in het huis in de Gratamastraat. Op het eerste oog is er niets opmerkelijks te zien. “Ik heb er slapeloze nachten van gehad”, vertelt een overbuurvrouw. De buurt krijgt bedenkingen en brengt Elly’s verdwijning voor het eerst in verband met de recent overleden achterbuurman. “Waar heeft hij haar verstopt?”, vragen ze zich af. Een vrouw speculeert dat Elly mogelijk in een grote vriezer heeft gelegen.
Een week later, op 23 april 2020, komt de politie terug met een formeel huiszoekingsbevel. Een speurhond slaat aan. Onder een stapels dekens op bed vinden ze een stoffelijk overschot. Buurtbewoners zien een schamel hoopje onder een laken op een brancard in een lijkwagen getild worden. “Daar zat geen bubbeltje meer in”, zegt de overbuurvrouw.
De tekst gaat verder onder de video met eerste reacties na de vondst van dode Elly
De buurt is geschokt. “Onbegrijpelijk, we zijn er van slag van. Hij was altijd goed voor haar. Hij reed haar naar het ziekenhuis, naar de dokter. Hij deed de boodschappen. Jaar in, jaar uit”, licht een omwonende toe.
“Wat een luguber idee”, reageert de oude buurvrouw uit de Tattistraat. “Dat ze drie jaar dood is en dat hij dat zomaar door laat gaan, dat is toch onmenselijk. Dat gun je je grootste vijand niet.”

In rook opgaan in het zorgsysteem

Elly is geen onbekende in het zorgcircuit. Ze loopt bij een longarts, heeft een huisarts en ze huurt een zuurstofapparaat. Kan iemand verdwijnen in het systeem zonder dat het opvalt? “Ja, dat kan”, antwoorden mensen met ervaring in de zorgsector. Als niemand de eindverantwoordelijkheid heeft, kan het gebeuren dat een chronische patiënt als het ware oplost.
De tekst gaat verder onder de foto van de verzegelde woning van Elly Leeflang
Eerst hoe het werkt in ziekenhuizen. Als een cliënt niet komt opdagen voor een afspraak of niet reageert op een oproep, dan haakt het ziekenhuis al snel af. “Als het om een slechte uitslag gaat, doet een specialist wel meer moeite”, legt een woordvoerder van het IJsselland Ziekenhuis uit. “Maar mensen gaan best makkelijk met afspraken om. Dan zijn ze het vergeten of verhuisd of heeft de huisarts het overgenomen.” Een specialist kan een terugkoppeling maken naar de huisarts maar dat is geen vinkje in een computersysteem, het is een extra handeling. Gezien het hoge percentage no-showafspraken ligt het niet voor de hand dat die moeite genomen wordt.
'Mij had het ook kunnen overkomen'
Gepensioneerd huisarts
Dan de huisarts. Die moet zelf ook alert zijn als oudere patiënten niet meer langskomen. De ene praktijk is dat wel, de andere niet. De arts van Elly had op het moment van haar verdwijning zelf problemen met justitie. Die had wel wat anders aan zijn hoofd. Er bestaan bovendien geen formele richtlijnen voor patiëntbewaking. Zo kunnen herhaalrecepten jaren zonder tussentijdse controle doorlopen via de apotheek. “Het had mij ook kunnen overkomen”, zegt een gepensioneerd huisarts met een praktijk in Rotterdam-West. “Als je niets hoort, ga je er in principe van uit dat het goed gaat.” Bij eenzame ouderen hield hij wel bewust een oogje in het zeil en ging hij spontaan op huisbezoek. “Maar zorgmijders worden daar niet blij van. Wel had ik dan een foefje; ik vroeg aan buren of ze het licht nog hadden zien branden.”
Tot slot het bedrijf dat het zuurstofapparaat aan Elly verhuurde. Dat moet één keer per jaar het apparaat checken. Voor een onderhoudsafspraak stuurt het bedrijf een brief, en nog eentje als een reactie uitblijft. Dan stuurt het nog eens een monteur langs als die toch in de buurt is. Maar als hij een gesloten deur aantreft, dan houdt het ook daar al snel op.
De tekst gaat verder onder de foto van achterkant van woning Elly Leeflang

Geen stank van een dode in huis

Wat de directe buren verbaast, is dat ze in 2016 geen penetrante stank van een lijk in ontbinding hebben geroken. Zo’n geur kan in principe niemand ontgaan. “Geen rare of typische luchtjes, echt niets”, zeggen ze. Hoogstens hebben ze een tijdje last gehad van veel bromvliegen.
'als micro-organismen vertrekken, stopt ontbinding en droogt lichaam uit'
Forensisch deskundige
Volgens forensisch deskundige Rob ten Hove van het Nationaal Forensisch Onderzoeksbureau (NFO) is het ontbreken van stank theoretisch mogelijk. Als Elly op 23 april 2020 wordt gevonden onder een stapel dekens in bed, is ze al ruim drie jaar niet gezien. De politie schat in dat ze in de winter is overleden. Het kan zijn dat de ontbinding van haar lichaam vrijwel direct is gestopt en is overgegaan in een soort mummificatie ofwel uitdroging.
“Als de omstandigheden voor de micro-organismen die voor ontbinding zorgen, niet gunstig zijn, stopt het ontbindingsproces en droogt het lichaam steeds verder uit”, vertelt forensisch deskundige Rob ten Hove. "In de winter is het kouder en dat vinden micro-organismen geen prettig klimaat." Volgens hem is de kans dat een doodsoorzaak wordt achterhaald groter als een lichaam relatief snel is gaan mummificeren. “Als sprake is van een volledig ontbindingsproces, blijven alleen botten over en dan is het moeilijker en veelal onmogelijk om een doodsoorzaak vast te stellen.”
Er zijn geen sporen aangetroffen van een geweldsmisdrijf, meldt de politie kort na de vondst van Elly's lichaam. Dat wil niet automatisch zeggen dat ze een natuurlijke dood is gestorven. Misschien is ze wel een handje geholpen. Gezien haar medische toestand als COPD-patiënt zou dat niet moeilijk zijn geweest en kan het zelfs door Elly onopgemerkt zijn gebleven. Omdat Elly de laatste tijd niet of nauwelijks meer uit bed kwam, is het volgens een voormalig politiearts ook goed mogelijk dat ze in een roes terecht is gekomen die in een eeuwigdurende slaap is overgegaan.
De tekst gaat verder onder de foto van Elly Leeflang
Zo'n rustige dood sluit volgens hem het beste aan bij het scenario van mummificatie. Dan is er geen sprake geweest van paniek waardoor zich ook geen vocht heeft opgehoopt in de vitale organen. Ook het tengere postuur van Elly en het feit dat ze in haar laatste dagen mogelijk nauwelijks heeft gegeten, doen vermoeden dat de hoeveelheid vocht gering is geweest. Met de verwarming aan en een raam open kan het uitdrogingsproces van het stoffelijk overschot zo onopgemerkt zijn verlopen, zonder stankoverlast.

Mantelzorger met benefits

Een precieze overlijdensdatum is niet meer vast te stellen. Dat bepaalt de politie nu bij benadering door bij buren na te vragen wanneer ze Elly voor het laatst hebben gezien. Ook lopen ze de laatste afspraken na waar ze niet is komen opdagen.
Een van die afspraken was drieënhalf jaar geleden bij de pedicure. “Ineens kwam ze niet meer opdagen. Ik heb nog gebeld maar kreeg geen gehoor.” Ze vindt het een bizarre zaak en herinnert zich een vreemd voorval. “Elly zei eens dat ze 250 euro gekort was op haar AOW. Ik had er zo mijn vraagtekens bij of dat kan; een eenmalige korting op je AOW?” Achteraf gezien is het een veeg teken dat Jan Ton zichzelf wat geld toeschuift terwijl hij de administratie van Elly doet.
De politie gaat er niet van uit dat Elly moedwillig om het leven is gebracht, maar dat de gelegenheid de dief heeft gemaakt. Jan Ton heeft misbruik gemaakt van de situatie. Door haar dood te verzwijgen en de schijn op te houden kan hij over haar geld beschikken. In zijn huis zijn ook de pinpassen van Elly gevonden, bevestigen bronnen bij het onderzoek. De buren en buurtgenoten kunnen dat nauwelijks bevatten. "Jan was in mijn ogen een doodgoed mens", zegt een buurvrouw. Een buurman: "Hij was de goedheid zelve."
'Hij was de goedheid zelve'
Buurman
Elly ontvangt AOW en voor een alleenstaande is dat twaalfhonderd euro per maand. Met aftrek van huur en vaste lasten, blijft er voor Jan Ton elke maand al gauw ruim zeshonderd euro over. Hij heeft het geld broodnodig, want zijn inkomen uit zijn taxiritjes loopt terug. Ook kan hij als ‘clandestiene’ Rotterdammer geen uitkering aanvragen; hij staat nergens ingeschreven, niet bij de gemeente en niet bij de zorgverzekeraars. Dankzij haar AOW kan Jan jarenlang ongemerkt doorleven zolang niet naar buiten komt dat uitkeringsgerechtigde Elly niet meer leeft. Pas als hij haar huur voor het eerst in jaren niet meer betaalt, valt hij door de mand. Jan is dan zelf inmiddels ook gestorven.
De tekst gaat verder onder de foto van het forensisch onderzoek bij het huis van Jan Ton

Jan neemt zijn geheimen mee het graf in

De zaak Elly Leeflang uit de Gratamastraat is een uitzonderlijk en bizar geval. Zij is niet zoals anderen anoniem gestorven, maar heeft als een schim in de anonimiteit voortgeleefd. De meeste mensen hebben zich laten inpakken door de vriendelijkheid van achterbuurman Jan Ton, ook al waren er ongewone signalen. Niemand heeft doorgevraagd en door de luchtbel van Jans leugens heen geprikt. “Hij heeft ons god verdomd voor de gek gehouden en ik hoop voor Elly dat het vrij snel is gegaan”, zegt een overbuurvrouw.
Is het snel gegaan? Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) heeft het onderzoek naar de doodsoorzaak nog niet afgerond. Wel is het lichaam van Elly Leeflang vrijgegeven en heeft de uitvaart plaatsgevonden. Maar de vraag of Jan Ton haar dood heeft beïnvloed door bijvoorbeeld de zuurstoftoevoer stop te zetten, is niet te achterhalen. Waarschijnlijk heeft hij geduldig Elly’s dood afgewacht met de zwendel in zijn achterhoofd. Heeft Elly daaronder geleden? Heeft ze het doorgehad? Voor wie gelooft in een hiernamaals zijn er twee scenario’s denkbaar: de heks van Prins Alexander is nog niet uitgefoeterd. Of: ‘de drie debielen van de Alexanderpolder’, zoals ze in de wijk bekend stonden, hebben elkaar daarboven weer gevonden en steken nog een sjekkie op. Want ook de eerste Jan is begin dit jaar overleden. Het trio is nu compleet, daar op hun wolk.
De tekst gaat verder onder de foto van de galerijflat van Elly

Campagne tegen eenzaamheid ouderen

Elly is niet de eerste dode in Rotterdam die lange tijd niet wordt opgemerkt. In 2013 wordt in een huis in de Jan Porcellisstraat in Rotterdam-Middelland een vrouw gevonden die al tien jaar dood is. Buren denken dat ze is ingetrokken bij haar dochter. De vaste lasten lopen automatisch door. Werklieden hebben toegang nodig voor het vervangen van een gasleiding en zien door de brievenbus een berg post liggen. Dat is het signaal om de politie in te schakelen.
In 2014 wordt in Rotterdam-Beverwaard een vrouw gevonden die negen maanden dood in haar huisje heeft gelegen. Ook zij heeft geen contact met familie, spreekt weinig mensen en de vaste lasten lopen automatisch door.
“De komende jaren zullen dit soort dingen met enige regelmaat helaas gebeuren”, zei burgemeester Aboutaleb in 2014. “In een grote stad waar veel anonimiteit is, gebeurt dit soort dingen. Dat is niet altijd te vermijden. Je kunt als overheid niet afdwingen dat het anders gaat.”
De tekst gaat verder onder de video met burgemeester Aboutaleb in 2014 over anonieme dode
De onopgemerkte dode vrouw in Rotterdam-West is voor toenmalig wethouder Hugo de Jonge, nu minister van Volksgezondheid, aanleiding voor een campagne om ouderen uit hun isolement te halen: Eén tegen eenzaamheid. Ook zijn opvolger, wethouder Sven de Lange, heeft bestrijding van vereenzaming onder ouderen hoog op de agenda staan. Van instanties zoals woningcorporaties en huisartsen wordt verwacht dat ze alert blijven op kwetsbare situaties bij geïsoleerde ouderen. Maar dat is eerder een kwestie van een oplettend oog dan een wettelijke verplichting.
Wil je reageren? marion.keete@rijnmond.nl
Met medewerking van Anke Hoets. Dit artikel is tot stand gekomen op basis van gesprekken met mensen die Elly Leeflang en Jan Ton hebben gekend. Veel mensen waren bereid te praten en helpen met informatie voor het reconstrueren van deze puzzel. Een aantal betrokkenen heeft aangegeven niet met naam geciteerd te willen worden. Verder is er contact geweest met betrokken instanties en experts. Het onderzoek van politie en justitie is nog niet afgerond, maar nu is al duidelijk dat niemand vervolgd kan worden in deze zaak.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl