Ex-coronapatiënt ziet zichzelf na 4 maanden terug: 'Dit ben ik niet'

Popko: "De eerste keer dat ik mocht douchen in Rijndam zat ik als een dood vogeltje op een stoeltje met mijn hoofd tegen de muur. Het water stroomde over me heen en ik vond het heerlijk. Maar ze hebben daar ook een grote spiegel hangen en ik kon mezelf na twee maanden voor het eerst weer zien. Toen dacht ik... daar zit mijn vader, joh. Dat was ik niet. Totaal niet."

Popko belandde eind maart met corona op de Intensive Care van het Beatrixziekenhuis in Gorinchem. Later werd hij overgeplaatst naar het ErasmusMC in Rotterdam. Popko: "Ik kon niet lopen, ik werd met een lift uit bed gehaald en ik had met mijn 57 jaar een luier om. Ik dacht, wat doe ik hier? Ik hoor hier niet." De periode op de IC duurde lang, maar liefst acht weken. Op zijn verjaardag, op 19 juni, mocht hij naar huis.
Lees meer: Popko ligt acht weken op IC met corona: 'Ik droomde dat er stenen op mij lagen'

Toen Popko net wakker werd op de IC kon hij niets meer. Niet meer zitten, niet meer staan. Hij was volledig de regie over zijn leven kwijt. "Toen kwamen ze mijn benen opmeten voor een rolstoel. En dan lig je 's avonds alleen daar en dan denk je, een rolstoel..., ik kom in een rolstoel! Daar was ik doodsbenauwd voor."

Nu, eind oktober staat Popko er fysiek "best wel goed voor". Drie keer in de week traint hij bij de fysiotherapeut. Krachttraining en cardio. Hij wandelt iedere dag een half uur tot drie kwartier met zijn vrouw. "Ik vind het heerlijk om mijn spieren weer te voelen."

Popko lag hele dagen stil en verzwakte steeds meer. Naast het bed mocht hij stilletjes aan wat oefeningen doen. "Ik moest proberen te staan en mijn vrouw vertelde mij dat ze de velletjes als lamellen op mijn kuiten zag hangen. "Popko kon niks meer: niet meer zitten, niet meer staan. Er was gewoon niks meer over, geen spieren, niks meer."

Trainen om weer spiermassa en conditie op te bouwen is één. Mentaal is er ook nog veel winst te behalen. Popko kampt met geheugenverlies, kan zich slecht concentreren en de letters vliegen over het scherm van zijn computer. Het heeft hem veranderd.

"Sinds ik van de IC af ben, ben ik heel emotioneel geworden. Dat kan ik niet inhouden." En daar worstelt Popko mee.

Een emotie waar dat niet voor geldt, is wanneer hij denkt aan de verpleging, de zorg en de liefdevolle attenties die hij heeft ontvangen. "Ik ben in het Beatrixziekenhuis gebracht, ben daarna naar het Erasmus gegaan en vervolgens naar Rijndam-Revalidatie. Die mensen ben ik echt eeuwig dankbaar. Die hebben mij echt gered."

Popko vertelt zijn verhaal om andere patiënten die herstellen van corona een hart onder de riem te steken. "Kijk naar mij, hoe ik was. Het komt goed, het komt echt goed. Geloof me.
Je wordt alleen wat emotioneler." Lachend: "Bassie en Adriaan moet ik niet kijken."