Internationale bemanning krijgt niet uitbetaald en zit al maanden vast op oude ijsbreker in Rotterdam-Beverwaard

Inspecteur Aswin Noordermeer van de Internationale Transportarbeiders Federatie (ITF) noemt het een schrijnende situatie. Hij hoorde half november voor het eerst over de erbarmelijke omstandigheden waarin de bemanning verkeert. “Er was een tekort aan voedsel en brandstof en de elektriciteit viel uit waardoor ze een paar dagen in de kou en het donker hebben gezeten. Het was vijf graden aan boord! En dan te bedenken dat deze mensen een ander klimaat gewend zijn.”

Zes van de acht mannen (tussen de 25 en 55 jaar) komen uit Myanmar, de kapitein uit Sri Lanka. De enige Rus zit al een jaar op het schip, de anderen kwamen een paar maanden later aan boord. De Rus spreekt gebrekkig Engels en kan zijn collega’s nauwelijks verstaan. De uitzichtloosheid zorgt voor onderlinge spanningen, vooral ook met de zoon van de eigenaar die toezicht houdt aan boord van het schip, vertelt kapitein Nishanta Kelum.

Hij is met zijn mannen even de werf opgelopen om uit het zicht het verhaal te kunnen doen. Nishanta Kelum: “We krijgen te weinig geld om eten te kunnen kopen. Volgens de zoon kunnen we er zes dagen van leven, maar het is steeds al na drie dagen op. We praten niet meer met hem. Dat is voor onze eigen veiligheid. We zijn bang dat we hem anders iets aandoen en dan zijn we nog verder van huis.”

Het zijn vooral de zorgen over het eigen thuisfront waar ze wakker van liggen en gestrest door raken. Hun families wachten al maanden op geld, vertelt de kapitein met tranen in zijn ogen. “De vrouw van één van de matrozen is vijf maanden zwanger. Ik zie hem elke avond huilen. De hoofdingenieur kan de huur van zijn huis niet betalen. Een ander heeft een baby van zeven maanden thuis. En de Rus zit hier al een jaar en heeft pas vier maanden salaris ontvangen. Deze mannen verdienen maar 600 dollar per maand en zelfs dat krijgen ze niet. Waar blijft ons geld?”

De Blue Sky III is een jaar geleden door de Griekse eigenaar Green Fleet Navigation overgenomen van een Nederlands bedrijf. Het 55 meter lange schip is met een bijzonder transport verplaatst naar scheepswerf Dockside in Rotterdam. Daar ligt het sinds 22 april 2022 en is het deels gerepareerd.

De scheepswerf zorgde aanvankelijk voor walstroom en water, maar is daar na een paar maanden mee gestopt toen de rekeningen niet werden betaald. Volgens eigenaar Jochem van Gink staat er nog een factuur open van meer dan 50.000 euro. Hij overweegt een rechtszaak tegen de Griekse eigenaar als de betaling langer uitblijft. Ondertussen is hij blij met een garantstelling van de ITF waardoor hij de bemanning weer kan voorzien van water en stroom.

Van Gink: “Er spelen hier twee zaken; wij worden niet betaald en zij krijgen geen salaris. Dat laatste is het meest zorgelijk en moet snel veranderen. Ik trek me hun lot zeker aan maar mijn bedrijfsvoering gaat ook door. Dit schip moet zo snel mogelijk weg. Ik heb genoeg andere gegadigden voor deze plek.”

Naast de ITF ontfermen ook vrijwilligers van de Rotterdam Port Welfare Committee en de christelijke hulporganisatie Seamen’s Christiane Friend Society Rotterdam (SCFS) zich over de groep. Zij brengen extra voedsel aan boord en zorgen voor mentale ondersteuning. En dat is hard nodig, zegt René Reifel van SCFS.

Reifel: ”Deze mensen voelen zich in de steek gelaten. Ze kunnen niets aan hun situatie veranderen en kunnen alleen maar afwachten en de autoriteiten inschakelen. Niet weten wat de toekomst brengt maakt een mens onzeker en is ongezond voor je geest en lichaam.”

Hij noemt het extra pijnlijk dat het schip recht tegenover de Ark van Noach ligt in Krimpen aan den IJssel, terwijl de bemanning van de ijsbreker dit lot moet ondergaan. “God heeft ooit voor een huis gezorgd om te overleven. Het is verdrietig dat deze eigenaar niet voor zijn eigen mensen zorgt. Dat grijpt me aan en ik hoop dat het snel wordt opgelost.”

Inspecteur Aswin Noordermeer van ITF heeft de Griekse eigenaar meerdere malen op de hoogte gesteld van de misstanden, maar krijgt geen reactie terug. Of alleen loze beloften. “Het schip vaart onder Panamese vlag en deze vlaggenstaat beschermt de eigenaar. Hij zegt zijn rekeningen wel te betalen, maar dat er een vertraging is door de burgeroorlog in Myanmar. Dat duurt ondertussen dan wel heel lang.”

Noordermeer heeft geen idee wat de eigenaar uiteindelijk met het schip van plan is. Volgens de kapitein wil hij er een duwboot van maken, maar daarvoor heeft het schip niet de juiste certificaten. Mede om die reden heeft de Inspectie voor Leefomgeving en Transport het schip eind februari aan de ketting gelegd. Ondertussen volgen ook de Zeehavenpolitie en Arbeidsinspectie de situatie nauwlettend. Ze komen regelmatig aan boord om te controleren of de rechten van de werknemers worden gerespecteerd.

De kapitein waardeert alle aandacht, maar ziet liever dat de misstand snel wordt opgelost en het loon wordt uitbetaald. “Ik ben blij dat we op een veilige plek liggen en steun krijgen van allerlei instanties. De Nederlanders doen hun best en komen hun afspraken na. Dat doen de eigenaar en zoon niet. Die beloven steeds van alles, maar liegen de hele tijd. Wij willen geen zorgen meer, maar geld en het liefst een vlucht naar huis.”