Rotterdamse bisschop praat met slachtoffers misbruik

Van den Hende (48) werd halverwege 2011 de opvolger van Ad van Luyn in het Bisdom Rotterdam. Zijn begintijd stond dus voor een belangrijk deel in het teken van de berichten over seksueel misbruik.

“Ik ben zelf geboren in de jaren zestig. Toen was het seksueel misbruik voor het grootste deel al geweest. Voor mij waren veel zaken ook nieuw. Schokkend en schandalig want dit hoort niet bij de kerk en bij het evangelie”.

Na het rapport Deetman stelde de bisschop een voortgangscommissie aan in Rotterdam, die slachtoffers helpt bij alle procedures. Als het komt tot serieuze klachten tegen de Rooms-Katholieke Kerk, dan worden gesprekken gearrangeerd tussen dader en slachtoffer.

Van den Hende: “In veel gevallen zijn de daders dood. In die gevallen kan ik als plaatsvervanger, namens de kerk, in gesprek gaan met een slachtoffer. Dat zijn vaak emotionele gesprekken. Ik merk ook dat zij mij, gezien mijn leeftijd, niet persoonlijk verantwoordelijk stellen”.

Als een klacht van seksueel misbruik gegrond wordt verklaard, dan buigt de zogeheten compensatiecommissie zich erover. Vervolgens is het aan het desbetreffende bisdom om tot uitbetaling over te gaan.

Volgens Van den Hende is de kans op seksueel misbruik binnen de katholieke kerk afgenomen. “Het speelde zich voornamelijk af binnen de grote internaten en tehuizen, die er nu niet meer zijn. Verder worden alle nieuwe priesters gescreend en moeten predikanten die van buiten komen zwart op wit hebben staan dat zij nooit betrokken zijn geweest bij seksueel misbruik”.

De bisschop erkent dat een groot deel van zijn tijd tot dusver wordt besteed aan deze grote affaire. “Maar daarnaast breng ik natuurlijk ook veel bezoeken aan parochies, of ik zegen een kerk na restauratie. Onlangs was ik op de Beukelsdijk in Rotterdam, waar ik aan 40 jonge Polen het heilig vormsel heb toegediend”.

De Rooms-Katholieke kerk mag dan kampen met een teruglopend aantal leden, bij veel buitenlandse groepen is het geloof nog springlevend. Zoals bij de Poolse gemeenschap, die niet zelden een kerkgebouw nog volledig vult.

Weer eens wat anders dan het Polen-meldpunt…? “Inderdaad. Ik denk dat als je zo een klachtenbureau in het leven stelt, met specifieke aandacht voor één bevolkingsgroep, dat je dan hele grote stappen neemt om mensen te veroordelen. Dat past niet bij een genuanceerde politiek”.