nieuws
'Ik zou mijn 30ste verjaardag niet halen'
ROTTERDAM - Aan de dodelijke steekpartij op de Augustinusschool in het Oude Westen op 22 juni gaat een geschiedenis van mishandeling en bedreiging vooraf. Claudia, de vrouw die de steekpartij overleefde, deed anderhalf jaar geleden al aangifte van mishandeling door Jeffrey K.
Hij kon het niet verkroppen dat zij hun kortstondige relatie had beëindigd. Hij zei tegen haar dat zij haar 30ste verjaardag, eind juni, niet zou halen. Dreigementen waarvan Claudia nooit dacht dat hij ze daadwerkelijk uit zou voeren.
"Ik droom iedere nacht over wat er gebeurd is", zegt Claudia. "Ik zie de dader voor me, de hele film speelt zich weer in mijn hoofd af. Mijn vriendin die naast me werd neergestoken. Ze is in mijn armen overleden."
Acht jaar geleden kwam Claudia als au pair vanuit Peru naar Nederland. Inmiddels heeft ze twee kinderen. Niet met Jeffrey K., met wie ze maar kort een relatie had. Hij kon het niet verkroppen dat zij niet met hem verder wilde. "Hij zei dat ik mijn dertigste verjaardag niet zou halen. Dat hij me voor die dag zou vermoorden, of in ieder geval zou zorgen dat ik die dag nooit zou vergeten."
Een paar dagen voor haar verjaardag, op die 22ste juni, kwam hij bij haar langs. Het zat hem dwars dat haar vriendin had gezegd dat hij spullen had gestolen uit haar keuken. Hij hoorde dat ze naar de Augustinusschool zou gaan met die vriendin, en dook daar even later ook op.
"Hij vroeg mijn vriendin waarom ze hem van diefstal beschuldigde. Hij werd ook boos op mij, gaf me een paar klappen in mijn gezicht. Toen we de school inliepen, kwam hij achter ons aan. Hij trok een mes en stak mijn vriendin zeker vijf keer, in haar hals en in haar borst." De tweejarige dochters van Claudia en haar vriendin stonden erbij. En terwijl omstanders de meisjes snel weghaalden, stak Jeffrey K. ook op Claudia in.
Voor haar vriendin mocht hulp niet meer baten; Claudia zelf mocht na twee dagen weer uit het ziekenhuis. Lichamelijk is ze hersteld, maar ze heeft het nog erg moeilijk. Haar overleden vriendin was haar steun en toeverlaat. "We waren als zusjes. We hebben ook bij elkaar ingewoond, we bespraken alles. Mijn moeder en zusjes zijn in Peru, mijn vriendin betekende alles voor mij. Ik mis haar heel erg."
"Iedere dag als ik in de spiegel kijk, zie ik de littekens. 's Nachts droom ik over die afschuwelijke dag. Ik heb een nieuwe kans gekregen, maar mijn vriendin is dood. Twee kindjes hebben hun moeder verloren. Ik kan niet begrijpen waarom hij dit heeft gedaan."
