ARCHIEF RIJNMOND 7 oktober 2012 - Vergeefsheid

Een gevoel van vergeefsheid.
Dat alles voor niks is.
Dat de dingen die je doet tot niks leiden.

Dat gevoel had, en heeft, te maken met het jaargetijde.
De herfst is meestal een wat lastige periode voor me.

En het had te maken met een zekere technische tegenslag.

Ik heb wel eerder verteld over de problemen die ik ondervind met zelfgebrande cd’s van jaren geleden.
Jaren geleden, toen de mogelijkheid kwam om zelf cd’s te branden, dacht ik dat ik nu eindelijke een goede manier had gevonden om geluidsmateriaal voor altijd te bewaren.
Dat ‘altijd’ bleek – helaas – van vrij korte duur.
Al na een jaar of vijf of zo begonnen zelfgebrande cd’s ‘uit elkaar te vallen’.
De laatste tracks raakten beschadigd.
En sommige cd’s werden helemaal onbespeelbaar.

Als zo’n cd een eenvoudig kopietje is van een cd die gewoon in de handel is, is er weinig aan de hand.
Dan maak je gewoon een nieuw kopietje, of je koopt het origineel, of je luistert in het vervolg via bijvoorbeeld Spotify, op de computer.
Maar op heel wat zelfgebrande cd’s van mij staan eigen opnames.
Opnames die ik in de studio heb gemaakt, in het theater, op straat, bij mensen thuis. Opnames waar geen kopie van is.

Toen ik erachter kwam hoe hard dat verval gaat bij zelfgebrande cd’s ben ik in actie gekomen.
Dat zal zo’n twee jaar geleden zijn geweest.
Ik heb toen mijn exemplaren, toch wel zo’n 500 stuks, zo veel mogelijk ‘geript’ en op een harde schijf gezet.
Daarmee dacht ik het verval voorlopig een halt toe te hebben geroepen.

Maar zie, van de week hield die harde schijf ermee op.
Hij deed niks meer.
500 gigabyte en geen beweging meer in te krijgen.

Om een beetje moedeloos van te worden.

Je hebt mensen die gewoon bij de dag leven.
Die tevreden zijn als ze het naar hun zin hebben.
Als ze hun natje en droogje maar hebben, en nu en dan in het zonnetje kunnen zitten, vinden ze het best.

Zelf word ik geregeld bezocht door een grotere behoefte aan zingeving. De behoefte om het allemaal tot iets te laten leiden.
Een mooie verzameling Rotterdams amusement opbouwen, die naar het Gemeentearchief gaat als ik onder lijn 4 ben gekomen.
Grammofoonplaten, boeken, foto’s, programmaboekjes, bladmuziek, affiches, krantenknipsels en ... eigen opnames.

Cd’s die uit elkaar vallen, en een harde schijf die crasht, dat knaagt direct aan dat, welja, levensdoel.

Ik weet wel dat niks echt voor de eeuwigheid is.
Dat ik ten dele leef in een illusie.
Maar de mens leeft bij ideeën, en het idee van een steeds fraaier wordende verzameling is iets dat voor míj werkt.

Er gloort ook nog hoop aan de horizon.
Een technische collega bij Rijnmond doet momenteel pogingen om mijn harde schijf alsnog vlot te trekken.

In afwachting daarvan ben ik afgelopen dagen thuis maar weer eens voor mijn zogeheten daglichtlamp gaan zitten, een lamp die wordt gebruikt bij lichttherapie tegen winterdepressie.

Ik heb diep in die lamp gekeken en tegen mezelf gezegd: het is zomer, mijn harde schijf wordt gered en in de verzameling zit een stijgende lijn.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je (Smits) – John Verkroost

‘T IS WEER VOORBIJ DIE MOOIE ZOMER
2. ‘t Is weer voorbij die vuile winter (Goodman/Fabri) – Stafke Fabri
3. ‘t Is weer voorbij die mooie zomer (Goodman/Cox) – Gerard Cox
4. City of New Orleans (Goodman) – John Denver
5. Rondo (Van Otterloo) – Thijs van Leer

6. Niemand heeft je ooit gezien (Korbijn – Helga

POPERA
Demo’s uit ca 1969 van het Rotterdamse gezelschap Popera, plus recente uitvoeringen door anderen uit het Rijnmond-programma ‘Live uit Lloyd’
7. You’re not alone (Snoei/Deelder) – Popera
8. You’re not alone (Snoei/Deelder) – Face tomorrow
9. Went wrong again (Snoei/Deelder) – Popera
10. Went wrong again (Snoei/Deelder) – Mark Lotterman
11. Go away and leave the door ajar (Snoei/Deelder) – Popera

12. Ik lach om je liefde (Snoey/Marco) – Ine Berg