ARCHIEF RIJNMOND 16 juni 2013 - Amsterdam

Ik ben, met mijn vrouw, vijf dagen op stap geweest ... in Amsterdam.

Al heel lang wilde ik dat eens.
Een weekje Amsterdam.
Een tijdje in die stad bivakkeren.

Er is van alles te zien en te doen daar.
Alle musea rond het Museumpark zijn weer open.
Er zijn allemaal tweedehandsplatenwinkels waar ik graag weer eens naartoe wilde.
En we wilden weer eens afspreken met diverse vrienden.

We hebben een niet te duur hotel geboekt en zijn op onze vouwfietsjes vijf dagen kriskras de stad door gegaan.
Alle grachten langs, bruggetje op, bruggetje af, cafeetje in, winkeltje uit.

Ergens onderweg bekende ik aan mijn vrouw dat ik vroeger een beetje opkeek tegen mensen ‘uit Amsterdam’. Ergens had ik het gevoel dat het echte, grote talent toch daar zat.

Inmiddels denk ik daar veel genuanceerder over.
Talent zit overal.
Maar je kunt niet ontkennen dat de culturele voedingsbodem in Amsterdam dikker is dan in welke andere Nederlandse stad ook.
En ja: dat trekt mensen met talent aan.
Maar ook mindergetalenteerden die er vooral ‘bij willen horen’.
En die er alles aan doen om Amsterdam tot middelpunt van het heelal te verklaren.

Van de week merkte ik dat mijn beleving van Amsterdam als stad óók veranderde, naarmate wij er meer dagen vertoefden. In het begin voel je je nog een enorme buitenstaander, bijna een boer uit de provincie, en ben je je heel bewust van het feit dat je ‘in Amsterdam bent’.

Kijk mij eens achteloos fietsen door Amsterdam.

Maar naarmate je meer ‘eigen’ dingen doet in zo’n ‘andere’ stad, verschuift de aandacht. Je bent op weg naar een winkel in bladmuziek, naar een café waar een vriend op je wacht, of naar iemands huis.
Je slijt eigen paadjes uit, die langzaam aan belangrijker worden dan de paden die door iedereen worden bewandeld.
De stad als zodanig staat steeds minder centraal.
De stad wordt meer en meer het decor van je bezigheden.
Net zoals thuis.

Dat merkte ik al in vijf dagen tijd.

En ik merkte nog iets anders.

De eerste dagen speurde ik binnen de grachtengordel nog om me heen naar nationale beroemdheden, naar Bekende Nederlanders. Die wonen daar nogal.
Bij vorige bezoeken zag ik Wim T. Schippers, Willem Oltmans en Hugo Brandt Corsius. Wat ik ergens toch wel opwindend vond.
Maar dat speuren verdween dit keer al snel.

Misschien ook door de magere resultaten.

Mijn vrouw zag iemand die Clairy Polak had kunnen zijn.
Ik zag de voorbijfietsende schim van een roodharige vrouw in wie ik Chazia Morali meende te herkenen.
En in het onlangs heropende Rijksmuseum ontwaarden wij sámen een vrouw die ons weliswaar bekend voorkwam maar die toch niet gerekend mag worden tot de Bekende-Nederlanders-van-binnen-de-grachtengordel.

Wij zagen in het Rijks een baliemedewerkster van onze sportschool ... uit Rotterdam.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

AMSTERDAM
2. Amsterdammers – Mike Boddé
3. De afgekeurde woning – Gerard Cox
4. Je bent de allerlaatste die ik pak – Bolle Jan

5. Trapportaal – Drs. P

SCHAARSTE IN DE OORLOG
6. Bananen – De Notenkrakers
7. M’n klaartje – Daan Hooykaas
8. Liedje van de verduistering – Martin Bakker

9. Epiloog – Djanko
10. Op de Hoogstraat – Speenhoff