ARCHIEF RIJNMOND 30 juni 2013 - Rekkelijken en preciezen

Een geestelijke botsing.

Een botsing tussen twee mensen met, denk ik, een beetje verschillende levensinstelling.

Je hebt mensen die alles graag volgens de regels doen, die tamelijk strict zijn, die slecht tegen afwijkingen van ‘de norm’ kunnen.
Die mensen zou je ‘preciezen’ kunnen noemen.

En dan zijn er mensen die de dingen minder nauw nemen, die zich wat minder aantrekken van wat ‘hoort’ of ‘niet hoort’, die sneller hun schouders ophalen.
Die mensen zou je de ‘rekkelijken’ kunnen noemen.

Net zoals je dat lang geleden hebt gehad bij een godsdiensttwist.
De rekkelijken en de preciezen.

Wie mij een beetje volgt hier op de radio, of me persoonlijk kent, zal begrijpen in welk kamp ik me bevind.
Ik hoor vrij duidelijk bij de ‘rekkelijken’.

Ik heb geloof ik niet zo snel een oordeel over van alles en nog wat, ben vrij mild, vind nogal wat regels flauwekul, en mijn best ontwikkelde spieren zijn mijn schouder-ophaal-spieren.

Dat zie je ook aan hoe ik ons hondje uitlaat.
Ik laat dat beestje meestal loslopen, ook op plekken waar dat eigenlijk niet mag.
En nu ik geplaagd word door een hernia-achtig probleem met pijn in rug en benen, laat ik ons hondje steeds al fietsend uit. En ja, dan fiets ik op de stoep.

En zo kwam ik van de week op de singel bij ons in de buurt die mevrouw tegen.
Mevrouw met een nog kleiner hondje dan het mijne.
En wèl aangelijnd.

Ons hondje holde enthousiast op dat van haar af.

Dat vond die mevrouw niet leuk.
En dat liet ze me weten ook.

Ik weet niet meer precies hoe ze tegen me begon, maar ik ervoer het niet als uitnodiging tot een redelijk gesprek.

Ik moest mijn hond aanlijnen.
Omdat dat nou eenmaal moet.
Bovendien was dit voor haar wel-aangelijnde hondje een heel ongelijkwaardige situatie.
Dat beestje kon geen kant op.

En ja, ze ergerde zich ook aan het feit dat ik op de stoep fietste.

Tot een echt gesprek kwam het niet.
Wij stonden tegenover elkaar als continenten die langzaam uiteendrijven.

Later ben ik me gaan afvragen hoe het wereldbeeld van deze mevrouw eruit zou zien. Ze leek mij een ‘precies’ iemand. Zou ze het gevoel hebben dat het achteruit gaat met de omgangsvormen?
Dat de verloedering en het asociale gedrag toenemen?
Zou best kunnen.
En dan zou ze mij daar wel als een exponent van zien.

Zelf vind ik de wereld wel meevallen.
De meeste mensen zijn vrij aardig tegen elkaar.

Maar ja, om dat gevoel te hebben, moet je je niet te snel ergeren aan anderen.

En zo creëert de rekkelijke zijn rekkelijke wereld en de precieze zijn precieze wereld.

Hoezeer die werelden verschillen, merk je als die twee botsen.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Whistler on a string – Ocobar & Geert Chatrou

ANDRE VAN DUIN
3. Nieuwe Oogst 1964
4. Privé-bandrecorderbandje van Van Duin, toegelicht door Jan Koopmans

5. ‘t Hoedje/’t Zal wel zo zijn ... ‘t zal wel zo wezen – The Three Jacquets
6. Red sails in the sunset – The Kilima Hawaiians
7. M’n eerste – Ab Simons
8. Singing in the rain – Eleonora’s holiday