'Zorgen om aantal ernstig verwaarloosde Rotterdammers'

“Cijfers zijn moeilijk te geven”, vervolgt Jongeleen, die al 25 jaar werkt bij de afdeling Aanpak Woningvervuiling van de GGD in Rotterdam. “In totaal krijgen we in Rotterdam ongeveer 200 meldingen per jaar. Dat is een vrij constant aantal. Maar ik heb het idee dat het steeds vaker om ernstige verwaarlozing gaat. Ik schat zo’n zestig personen per jaar.”

Volgens Jongeleen is het moeilijk om één oorzaak aan te wijzen. "Al denk ik wel dat bezuinigingen een grote rol spelen. Medewerkers van de thuiszorg hebben steeds minder tijd voor cliënten en er wordt overal op maatschappelijk werkers bezuinigd. Ik kan me niet voorstellen dat dit geen rol speelt. Al ligt het denk ik ook aan de steeds verdere individualisering in Nederland.”

Jongeleen doet deze uitspraken nadat er zondag een ernstig verwaarloosde man uit een woning in Rotterdam-West werd gehaald. Hulpverleners in beschermende pakken haalden de zeer forse man uit zijn huis aan het Klipperpad en brachten hem naar het ziekenhuis.

In de buurt werd geschokt gereageerd. ''Hij leek wel een wild beest dat lag dood te gaan,'' vertelt een onthutste buurvrouw. Uit een rondgang blijkt dat de man vermoedelijk was gevallen. Hij had naar verluidt wonden op verschillende plaatsen op zich lichaam. De Rotterdammer woonde met zijn vader en broer in het huis. De familie stond bekend als sociaal zwak. Over de toestand van de man is niets bekend.

Volgens Jongeleen gaat er een lang proces vooraf aan woningvervuiling: “Vaak gebeurt het bij mensen die vroeger leefden zoals jij en ik, maar door een gebeurtenis in de problemen zijn komen, zoals het verliezen van hun baan of de dood van een geliefde. Ze gaan steeds slechter voor zichzelf zorgen, staan daardoor steeds minder bezoek toe en leven ten slotte in een totaal isolement.”

Daarom maakt Jongeleen zich ook zorgen: “Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het is om het probleem op te lossen. Dus ik maak me inderdaad zorgen over het aantal ernstig verwaarloosde mensen. Maar het probleem is dat je als hulpverlening soms machteloos staat. Als mensen niet geholpen willen worden, kun je niet zomaar een huis binnenstappen en hulp verlenen. Dan kan alleen als er sprake is van overlast voor de buurt.”

Tot slot benadrukt Jongeveen dat het probleem in Rotterdam niet groter is dan in de rest van Nederland: “Als we naar het aantal meldingen kijken, is dat overal in Nederland ongeveer gelijk. Het lijkt er gewoon bij te horen. Het lijkt ook niet uit te maken of iemand rijk of arm is. Het probleem speelt in alle geledingen van de samenleving.”