ARCHIEF RIJNMOND 10 november 2013 - Paul Stolk

Paul Stolk heeft ons verlaten.
Fotograaf, cameraman, en grondlegger van een eigen familiebedrijfje in mediazaken.
Hij heeft maar 67 mogen worden.

Lang geleden heb ik wel eens met hem gewerkt.
In de tijd dat ik voor Het Vrije Volk schreef.
Later kwam ik hem geregeld tegen bij Stads TV Rotterdam.
En voor de radio heb ik nog eens een uur met hem gemaakt.

Aardige man, goed verteller, en in het bericht op de site van Rijnmond wordt hij geroemd om zijn neus voor nieuws.

Wat is dat, een neus voor nieuws?
Bestaat zoiets wel?

Zelf voel ik altijd een aarzeling als ik ergens mijn beroep moet invullen.
Ga ik zeggen dat ik ‘journalist’ ben?
Voor mijn gevoel wringt dat.
Want bij ‘journalist’ stel je je iemand voor die, nou ja, die ‘nieuws’ in elk geval serieus neemt. En dat doe ik heel vaak niet. Bij heel veel van wat ik zie langskomen in bijvoorbeeld het Nos-journaal veer ik voor geen millimeter op. Wat mij betreft gaat het nergens over.
En als ik zelf eens iets zie gebeuren, denk ik in eerste instantie: akelig voor die mensen. Of: ach ja, die dingen gebeuren. Pas in een veel later stadium komt het in me op om iemand op de redactie van Rijnmond te tippen.
Mijn best ontwikkelde spieren zijn misschien wel mijn schouder-ophaal-spieren.
Heb ik een neus voor nieuws?
Ik dacht het niet.

En Paul Stolk?

Nou, een paar jaar geleden kwam ik hem toevallig tegen bij mij voor de deur. Ik ging net naar buiten, en daar liep hij.
Hé Paul!
Leuk om elkaar weer te zien.
En wat bleek?
Paul is opgegroeid in het huis waarin ik woon.
Als hij wilde kon hij wel even binnen kijken.
Ja, dat vond ie wel leuk.

Maar voordat wij daadwerkelijk naar binnen stapten, werd onze aandacht getrokken door iets anders.

Uit de zijstraat aan de overkant kwam een man aangehold.
Hij leek enorme haast te hebben, hij leek zelfs een beetje in paniek. Even later zochten zijn ogen wanhopig de omgeving af, terwijl hij aan de kant van de weg heen en weer rende. Toen gebaarde hij heftig naar een auto die kwam aanrijden, opende een portier en sprong erin, waarna de wagen wegscheurde.

Wonderlijk tafereel.
Wat kon hier aan de hand zijn?
Ik stond erbij en ik keek ernaar.

En toen keek ik naar Paul.
Die was bezig het kenteken van de auto op een papiertje te schrijven.
“Ja, dat is toch vreemd,” zei hij nog.

Op zo’n moment weet je wie er journalist is en wie niet.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Tumba – Laguestra

ROTTERDAMSE CAFES met JORIS BODDAERT
Gesprek met Joris over zijn boek ‘Rotterdamse café’s deel 3’, omlijst door:
3. Vrouw, geef me een peentje – Peter Blanker Consort
4. Westerpaviljoen – Mike Boddé
5. Mitsey van de Doofpot – Kees Korbijn
6. Als je me zoekt – Kees Korbijn

7. Zwijndrecht is oké – Paul Passchier
8. Goedenacht vrienden – The Kik
9. Mijn liedje – De Jaeltes