ARCHIEF RIJNMOND 17 nov 2013 - De houten arm

Of wat minder kryptisch gezegd: de man met de houten arm.

Bij meerdere gelegenheden was ik hem al vluchtig tegengekomen, onwetend van zijn bijnaam.
Er was ook niks aan hem te zien of zo.
Gewoon een man, net als ik geïnteresseerd in oud-Nederlands amusement.
Die naar eigen zeggen beschikte over een grote verzameling 78-toerenplaten, waar ik best wat uit kon kopiëren.
Ik moest maar eens langskomen dan.

Voor afgelopen week hadden wij een afspraak gemaakt.

Ik vertelde over deze afspraak aan een muziekvriend.
Die wist mij te melden dat deze man in verzamelaarskringen bekend staat – of stond – als ‘de houten arm’.
Nadat ie ergens als directeur een gouden handdruk van acht miljoen had gekregen, bulkte hij zo van het geld dat hij bij platenveilingen over iedereen heen kon bieden, zo kreeg ik te horen.
Hij kon gewoon zijn arm in de lucht houden.
De houten arm.

Het bovenmodale stulpje waar ik me van de week meldde, paste wel een beetje in de reputatie die de houten arm vooruit was gesneld.
Maar ook iemand met al-dan-niet veronderstelde miljoenen op de bank en een lange geschiedenis van prestigieuze titels en functies is natuurlijk maar een mens van vlees en bloed.
De houten arm vertelde me over het begin van zijn passie.
Dat ie als klein jongetje al gefascineerd was door radio’s, platenspelers, grammofoonplaten en wasrollen.
En dat ie al jong was begonnen met verzamelen.
Al in de tijd dat ie zich financieel weinig kon veroorloven.

Eén anekdote maakte bijna pijnlijk duidelijk hoe de verzamelwoede hem ooit tot aan de grenzen had gebracht van wat nog geestelijk gezond mag worden genoemd.

In hun min of meer ‘arme’ tijd waren zijn vrouw en hij op vakantie in Engeland. Na een paar dagen stuitten ze in een antiekzaakje op een authentieke Berliner Phonograph. Een platenspeler uit de oertijd van de mechanische geluidsweergave. Een apparaat dat je niet snel tegenkomt. Een ding waar verzamelaars van dromen.
Alleen: de prijs was er ook naar.

Als hij dit apparaat kocht, was meteen al hun geld erdoor, en zat er niks op dan de vakantie af te breken en terug naar huis te gaan.
Was het dat waard?
Ze hebben het gedaan.
Achteraf idioot, realiseerde de houten arm zich.

Het was de fase waarin hij dingen wilde die eigenlijk niet konden.
Later wilde hij nog steeds dezelfde dingen, maar kon het ook.
En nu?

Hij vertelde me dat hij onlangs een belangrijk deel van de platen en afspeelapparatuur had verkocht.
Met een zekere pijn in het hart, maar toch.
Hij werd een dagje ouder.
Zijn zoon had geen interesse in al die spullen.
En de relativering had toegeslagen.

Wat moet je er allemaal mee?

Ik weet niet of hij zelf weet van de bijnaam die hij zich had verworven in verzamelaarskringen, maar ik zou denken dat er geen hout zo hard is of er zit wel een beetje beweging in.
En uiteindelijk is niemand helemaal van hout.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Het leven is heusch zoo kwaad niet – Willy Derby

WO2
3. Conductrices – Aad Wieman
4. Adieu Berlijn – Peter de Koning
5. ‘t Is toch ongelofelijk dat iedereen zomaar is vermoord – Jessica Durlacher & Tom America
6. Poëzie – Roland Vonk & Joris Lutz

7. Bouwen 5x/Stad met een groot hart/Roti Roterodamum –
Keimpe de Jong & Janneke de Vries

8. Kom, sta eens op en zit niet op je centen – Willy Derby
9. Omdat je sproeten had – Eddy Doorenbos