Brandwijkse vrouw wil weten waar haar 12 pony’s zijn

De 66-jarige mevrouw Den Boer fokt al haar hele leven pony’s en dat ging ook door toen ze trouwde. Zelfs toen haar man in 2001 overleed ging ze er als eerbetoon aan hem mee door. Ze had nog zo’n 20 pony’s die altijd in weilanden tussen Wijngaarden en Sliedrecht buiten liepen. In de winter gingen de dieren naar binnen in een stalling.

Goed thuis
Tot in de winter van 2011. De stalling was door onvoorziene omstandigheden niet meer beschikbaar en mevrouw Den Boer besloot 12 van haar pony’s in de leeftijd van 1 tot 20 jaar te verkopen. Onder de voorwaarden dat ze niet naar de slacht gingen, bij particulieren terecht zouden komen en niet in de handel. Kortom, ze moesten een goed thuis krijgen.

Veel beloften
Ene Jan van A. uit Ter Aar beloofde ze voor haar te verkopen, haalde de pony’s op in het Alblasserwaardse dorpje en liet vervolgens nooit meer iets van zich horen. Ook heeft ze nooit een stuiver gezien. Op telefoontjes en zelfs aangetekende brieven werd niet meer gereageerd. Mevrouw Den Boer zat soms hele dagen te huilen en ze schiet nog steeds vol als ze er over moet vertellen.

Eigendomsbewijzen weg
Om pony’s te mogen vervoeren, moet men – sinds de MKZ-crisis - altijd het paspoort van de dieren bij zich hebben. Deze eigendomsbewijzen heeft ze dan ook aan de man meegegeven. En hoewel de dieren nog steeds als haar eigendom in de stamboeken staan, zegt de politie haar niet meer te kunnen helpen.

Verborgen camera
Uiteindelijk schakelde ze het programma Onopgeloste Zaken van Alberto Stegeman in. Dankzij hem en zijn verborgen camera kwamen ze te weten dat 3 van de dieren toch waren geslacht en dat Van A. er vijf of zes aan een handelaar had verkocht. Deze kon haar weer vertellen waar de dieren gebleven waren. Waar de andere dieren zijn gebleven is haar tot op de dag van vandaag onbekend.

Boos en verdrietig
Mevrouw Den Boer is boos en verdrietig vanwege de oplichting. Boos omdat ze het geld, mogelijk enkele duizenden euro’s, nooit gekregen heeft en ze niet weet waar haar dieren terecht zijn gekomen. Verdrietig omdat tegen de afspraken in drie pony’s zijn geslacht.

Ze wil middels de publiciteit voorkomen dat ook anderen de dupe worden van Jan van A. en dat hij straf krijgt; “Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar ik hoop dat ze hem aan de hoogste boom hangen. Dat gun ik hem wel.”