Demi Vollering rijdt na sterke sprint naar tweede plek in Amstel Gold Race: 'Ik dacht heel even, huh? Nee toch?'

Na een attractieve koers in het Limburgse heuvellandschap, waarin ook de Rotterdamse Lucinda Brand nog even in de aanval ging, reed een klein groepje favorieten in de laatste kilometers naar de laatste passage van de Cauberg. Zonder grote namen als Chantal van den Broek-Blaak en Anna van der Breggen.

Op de Cauberg trokken Katarzyna Niewiadoma en Elisa Longo Borghini in de aanval, maar zij werden in de laatste honderden meters teruggepakt door een klein groepje favorieten. Vanuit die groep ging Vos als eerste aan en kwam Vollering op de streep nog dicht in de buurt, maar de Berkelse moest uiteindelijk, net als afgelopen woensdag in de Brabantse Pijl, genoegen nemen met een tweede plek. Annemiek van Vleuten complementeerde het podium.

"Ik voelde dat ik nog heel dichtbij kwam en eigenlijk meer snelheid had dan Marianne", vertelt Vollering zondagmiddag op Radio Rijnmond over haar tweede plek. "Zij was al volop aan het vieren en toen kwam ik ineens naast haar. Ik keek omhoog en zij keek mij aan, ik zag meteen haar blik veranderen: shit! Toen dacht ik heel even: huh? Nee toch? Maar uiteindelijk had ik wel door dat ik net niet won."

"Ik ben heel blij met dit resultaat, het was een superzware koers. Om in zo'n sprint te verliezen van Marianne is ook geen schande, dat ik nog zo dichtbij kwam verbaasde me."

Een nipte tweede plaats in zowel de Brabantse Pijl als de Amstel Gold Race levert de nog altijd maar 24-jarige Vollering in ieder geval een geslaagd voorjaar op. Hoe kijkt de Berkelse nu naar haar toekomst?

"Ik ben aardig goed op weg denk ik, maar ben nog niet op m'n top. Er is nog heel veel dat ik kan verbeteren, in de wedstrijden zelf moet ik soms nog leren me rustig te houden. Tactisch kan ik nog sterker worden. Soms spring ik halverwege de wedstrijd al weg omdat ik me goed voel, maar op zo'n moment kun je je beter rustig houden en sparen voor de finale."