Poëziebundel brengt Jan Alderliesten uit Maassluis dichter bij zijn overleden dochter

De danseres Els Alderliesten was pas 27 jaar toen zij in 2011 om het leven kwam tijdens en vakantie met een vriendin in Namibië. Een tegenligger werd haar fataal. Vader Jan Alderliesten schreef in 2017 zijn gedachten over het verlies op in De Dichtnabijheid der Dingen. Hij verwoordde het destijds zo: "Het was leven dat niet meer bewoog. Een betoverende nietsheid verstopte zich in iedereen. Verdrietige leegde overal, omdat Els weg was. Verdwenen. Alleen nog een schaduw in alles."

De dichtbundel verschijnt rond haar geboortedag, 16 mei. "De titel verwijst naar een dansvoorstelling die Els heeft gemaakt voor het MBO Alice in Wonderland, daar heb ik Els in Wonderland van gemaakt. Dat wonder, dan heb je het over de hemel."

Alderliesten, die vorig jaar met pensioen ging als onderwijzer in Maassluis, heeft altijd al gedichten geschreven. "Ik ben die van de afgelopen tien jaar eens gaan doorneuzen en ik kwam steeds uit bij gedichten over Els. Ik probeer haar te verzinnebeelden, van heel ver dichtbij te laten komen. Dat vind ik ook het mooie van poëzie, dat kan veel dieper binnenkomen. Ik denk dat veel mensen dat verlies en gemis herkennen."

Uit het gedicht 'In memoriam Els:': "Wat blijft, is een naam, met cijfers en wat woorden, geschreven op steen of in zo'n stoffig gedicht, wachtend op een vreemde of bekende die jou aanraakt en optilt. En je daarmee weer heel even tot leven licht."

Die cijfers en woorden staan op de grafsteen van Els op begraafplaats Emaus in Vlaardingen. Ze ligt er niet alleen. Kees Alderliesten, broer van Jan en stadsdichter van Vlaardingen, stierf in 2010. "Het is heel triest, Els heeft hier nog staan dansen bij de begrafenis van Kees en ze heeft iets voorgelezen. Een jaar later is ze zelf overleden."

Els Alderliesten zat vanaf haar vierde op dansschool Westside in Maassluis, waar zij later docent werd. Tijdens haar begrafenis in 2011 was het zo druk dat straten in Maasluis moesten worden afgezet. Jan Alderliesten wordt sinds haar overlijden nog regelmatig aangesproken op Els. "Ook op 16 mei komen er mensen langs, bijvoorbeeld om een bloemetje te brengen bij het graf."

Hij wil benadrukken dat herdenken niet alleen verdriet betekent. "Als we er treurnis en droefenis van maken dan doen we haar tekort. Ze was een vrolijk en levenslustig mens. Dansen was het centrum van haar heelal, daar vermaakte ze zichzelf en heel veel mensen mee."

Uit 'Alles stroomt': "Laat mij dan in deze woorden nog even verwijlen en vertoeven, voor het uitspreken van Els Alderliesten. Op de bedding van het grote stromen, als laatste rustplaats van jouw naam."