De aanhouder wint: Elco en Arjan bouwen een tiny house midden in de wei

Het tiny house voor toeristen ligt verscholen achter de Langerakse Lekdijk in het groen. Als je vanaf de dijk naar beneden wandelt, kom je op het erf van een gepensioneerde boer. Een zandpad volgend kom je bij het kleine huisje uit. Op een ongepolijste plek met zicht op de polder vol wilgen, bloemen en slootjes. De pony's, schapen en koeien grazen er in de wei. "Hier kom je normaal niet." Het huisje heeft wat weg van een traditionele schuur maar dan wel met heel veel ramen. Arjan en Elco willen in de toekomst meer losse herbergen plaatsen op onontdekte plekken in de Alblasserwaard. Ze zijn ook bezig met het ombouwen van opvallende gebouwen naar een logeerplek, zoals een oude molen.

Met het project onder de naam 'de Gespreide Herberg' hebben de twee mannen Europese en regionale subsidies binnengesleept. Om zo duurzaam toerisme in de regio op gang te brengen. "Recreatie en toerisme gaan ertoe leiden dat voorzieningen in kleine dorpjes in stand kunnen blijven, omdat toeristen er ook gebruik van gaan maken", legt Elco uit. Dat helpt om het platteland leefbaar te houden. "Toeristen vinden het hier schitterend met de slootjes en de open polder. Toerisme biedt het echt kansen aan dit gebied."

Het eerste tiny huis van Arjan en Elco wordt de komende tijd afgemaakt met zonnepanelen op het dak en een groen gazon. Het Langerakse tiny house is gebouwd door leerlingen van het Da Vinci College.  Ze hebben het huis samen met de initiatiefnemers ontworpen en meegedacht over de duurzame installaties zoals zonnepanelen. Het is huisje van zo'n veertig m² heeft twee slaapkamers.

Voor de leerlingen is het leuk om iets tastbaars te maken, maar ook boer Jaap Sterrenburg is blij met het huisje op zijn erf. Het geeft hem wat extra inkomsten uit de verhuur van het stukje grond. En de eitjes voor de gasten komen straks van zijn kippen. Jaap hoopt ook op extra aanspraak. "Mensen zeiden tegen mij: 'wat moet je er mee?', maar ik vind het leuk. Toeristen vinden het hier prachtig."

De minihuisjes zijn in trek in de regio. Veel mensen willen er in wonen, ook omdat ze betaalbaar zijn. Dat merkt ook Tiny Huis Drechtsteden. Dat is een vereniging voor mensen in de regio die geïnteresseerd zijn in tiny houses. Bij de club staan zeker 230 mensen ingeschreven die een plekje zoeken. Maar in Molenlanden wil dat allemaal nog niet zo vlotten. De gemeente is een pilotproject gestart voor de bouw van tiny houses waarbij de verplaatsbare huisjes zonder al te veel regelgeving geplaatst mogen worden. Met een tijdelijke vergunning van tien jaar. Maar op een tiny house in Ottoland én dit nieuwe onderkomen in Langerak na zijn er geen nieuwe tiny houses neergezet.

Het loopt allemaal niet zo als gedacht. Dat is niet omdat mensen het niet zien zitten, maar omdat het aanvraagproces voor een vergunning veel tijd kost. Er moet toestemming komen van het college, de raad en de provincie. "Het is allemaal nog spannend voor de gemeente. Je moet als aanvrager over veel hobbels gaan en geduld hebben. Er worden veel vragen gesteld", zegt bestuurslid Linda den Besten van Tiny Huis Drechtsteden. Zij heeft het allereerst tiny house in Ottoland in de gemeente Molenlanden laten bouwen.

Het vinden van een geschikt stuk grond is de eerste hobbel, vertelt Elco. Van de dertig potentiële stukken grond in Molenlanden, bleek er maar één echt geschikt te zijn voor zijn project. "Je hebt een open polder en die wil je ook open houden. Dat wil je niet verrommelen door overal huisjes neer te zetten. Er wordt daarom heel kritisch gekeken naar de locaties."

Maar zelfs als de gemeente geen bewaar heeft, zijn er nog andere hobbels te tackelen. Zo is waterzuivering een lastig punt. Het waterschap wil er zeker van zijn dat hun waterwinning niet in het geding komt. "Je mag niet zomaar alles lozen", vertelt Jelmer Krom van Waterschap Rivierenland. In Langerak hebben ze het tiny huis aangesloten op het riool. Maar voor veel tiny huis-bewoners is 'off-the-grid' en onafhankelijk wonen juist de charme van zo'n woning.

Het tiny house van Linda den Besten is niet op het riool aangesloten. Ze heeft een speciaal toiletsysteem laten aanleggen. Urine wordt gefilterd door een soort plantenbak met grindkorrels in de tuin en de ontlasting wordt opgevangen in een zak. Er een ventilator ingebouwd in de wc die de poep uitdroogt. Een septictank zou ook een optie zijn, voor wie deze optie te avontuurlijk is.

Uiteindelijk zijn Elco en Arjan vier jaar bezig geweest met hun tiny huis. Ze hebben net het tiny huis in Ottoland, een vergunning voor tien jaar. Voor verschillende regiogenoten is het lange vergunningstraject, een brug te ver. Ze zoeken hun heil anders, ook al is de wil er om in de Alblasserwaard te staan. "Je kan je leven niet opbouwen, als je in wachtstand staat", zegt Linda.

Een van de projecten die al de nodige vertraging heeft opgelopen is dat van zes huizen in Giessenburg. Er wordt nu gewacht op een omgevingsvergunning voor het hele terrein. Een gezin dat in 2020 huis en haard heeft verkocht in Dordrecht, had in maart al een 'go' van de gemeenteraad voor een tiny huis. Maar nu moet het toch weer wachten op de vergunning. Ze staan nu tijdelijk met hun droomhuisje op een gedoogplek. "Het duurt allemaal langer dan verwacht. Het gaat in ieder geval niet veel sneller dan in een gemeente zonder pilotproject", concludeert Linda.

De aanhouder wint en hét kan wel, besluiten Elco en Arjan. "Als je wat onderneemt, moet je volhouden. Als je ergens in gelooft, moet je ook zelf stappen durven zetten. Denk heel goed na over hoe je het aanpakt. Ga met mensen in gesprek en blijf praten. Mensen zijn bereid om je verder te helpen. Je moet alleen een stukje geduld hebben."