Oom bracht broertjes Kökcü ooit aan het voetballen, nu staat Feyenoorder Orkun met Turkije op het EK: 'Het was voetballen, naar boven eten en weer voetballen'

Eryalçin en Kökcü hebben een hechte band, die al op jonge leeftijd begon. Dankzij hun oom (38) kwamen Orkun (nu 20) en zijn broer Ozan (22) al op jonge leeftijd in aanraking met voetbal. "Ik had zelf altijd een jongensdroom om profvoetballer te worden, maar ik moest die droom laten gaan vanwege m'n ouders", vertelt Eryalçin. "Dan wil je het toch meegeven aan kinderen, en hopen dat zij wat bereiken."

"Dat ze voetbal leuk zijn gaan vinden en er geïnteresseerd in zijn geraakt", noemt Eryalçin als zijn grootste bijdrage aan de carrières van Orkun en Ozan. "Verder hebben zij zichzelf prima ontwikkeld. Ze hebben er altijd veel voor over gehad. Als ik alles op een rijtje moet zetten heb ik niet de grootste bijdrage geleverd, absoluut niet. Zij hebben zelf echt veel moeten opofferen." Maar dankzij Eryalçin kwamen de broers dus wel in aanraking met het spelletje. "Dat zeggen ze zelf ook. Ze hebben er zelf heel veel aan gedaan, maar ergens moet je een begin maken. Daar heb ik wel voor gezorgd."

Ozan Kökcü, afgelopen halfjaar spelend bij Telstar, herkent de woorden van zijn oom. "Mijn moeder werkte bij de gemeente Haarlem en was altijd heel druk. M'n vader ook met business. Daardoor ben ik opgegroeid bij m'n oma, ik bracht daar de hele dag door. M'n oom woonde daar ook. We voetbalden de hele dag, voor het appartementje in een voetbalkooi. Alleen maar voetballen, naar boven eten en weer voetballen. M'n oom was altijd ready wanneer ik wilde."

Toen Orkun er later bij kwam, mocht hij van oudere broer Ozan niet meteen meedoen. "Hij snapte er eerst geen pepernoot van. Later wel. Uiteindelijk is de liefde voor het voetballen daar samen met m'n broertje begonnen."

Waar Orkun ooit met zijn oom en oudere broer de eerste kneepjes van het vak leerde, staat hij inmiddels met Turkije op een Europees Kampioenschap. Het maakt Eryalçin enorm trots. "Als hij op het veld staat kan ik me heel goed inbeelden hoe hij zich voelt, met alle emoties. Het voelt voor mij alsof ik zelf achter de bal aan moet hollen. Na een wedstrijd ben ik ook gesloopt, door de spanning en emotie."

"Je volgt de wedstrijd, maar automatisch ook je neefje. Wat doet hij met de bal? Wat doet hij zonder bal? Als we weer bij elkaar zijn hebben we het er dan over, wat ging er goed en wat niet?" Ozan Kökcü: "Het gaat er bij ons thuis fel aan toe, dat zie ik wel als iets positiefs."

Ook de broer van Orkun loopt over van trots. "Ik herinner me nog goed het EK van 2008, het eerste eindtoernooi van Turkije dat wij bewust meemaakten. Het was toen elke wedstrijd toeteren (Turkije bereikte de halve finale, red.) en allemaal de straat op in Haarlem. Ooit zelf op het EK staan was voor ons beiden een jongensdroom. Ik ben enorm trots dat Orkun dat heeft kunnen bereiken. Het is een mijlpaal in je carrière."

Toen Orkun doorbrak als profvoetballer, kon oom Eryalçin zich door de spanning niet inhouden om persoonlijk vlak voor elke wedstrijd aan zijn neefje te vragen of hij in de basis stond. "Maar nu doe ik dat niet meer. Ik wil hem tijdens zijn concentratie voor een wedstrijd niet belasten door te vragen of hij speelt of niet. Dan bewaar ik liever even de spanning en zie ik de opstelling vanzelf voorbij komen."

Voordat hij als speler van Turkije begon aan zijn eerste EK, kende Kökcü een tegenvallend seizoen met Feyenoord. De Rotterdammers kwamen in de eredivisie niet verder dan plek vijf. Kökcü zelf bleef, inclusief de eveneens tegenvallende groepsfase van de Europa League, steken op vier goals en drie assists. Eryalçin: "Hij is een echte nummer tien en goed in het omschakelen van defensief naar offensief. Als Orkun de bal krijgt kan hij twee linies snel aan elkaar verbinden. Hij speelt bij Feyenoord niet echt op zijn plaats vind ik."

Zit Kökcü dan nog wel op zijn plek bij Feyenoord? "Dit onderwerp bespreken we al een tijdje als familie zijnde, geruchten over een vertrek zijn er al een paar jaar. Mijn persoonlijke mening was altijd: verder ontwikkelen bij Feyenoord en meer minuten maken. Hij maakte in december 2018 bij FC Emmen (met een goal en een assist, red.) een perfect debuut. Daarna was het wat schommelen, ook met de prestaties in het team. In de zomer na dat seizoen kon hij al weg, maar wij vonden toen dat het te vroeg was. Hij moest meer minuten maken en vaste eredivisiespeler worden."

"Door de prestaties van Feyenoord in het afgelopen jaar is mijn persoonlijke mening veranderd. Ik vind dat hij nu wel een stap zou moeten zetten om zich verder te ontwikkelen. Je hebt nu een aardige selectie nodig waarin je mee kunt ontwikkelen. Als je dan in een beperkte selectie zoals bij Feyenoord zit... Je moet medespelers hebben die presteren om jezelf te kunnen ontwikkelen. Anders ben je een van de standaard spelertjes. Dan gaat je carrière niet zo snel vooruit als je wil."

Eryalçin benadrukt wel dat Kökcü niet koste wat het kost weg moet bij Feyenoord. "Het is absoluut geen slechte club, een prima club om te voetballen. Maar als je jezelf verder wil ontwikkelen en minimaal een van de beste spelers van Europa wil worden, zou je nu al wel een stap moeten zetten. Maar hij heeft een contract tot medio 2025, dus hij heeft het niet zelf voor het zeggen."

Een eventueel vertrek van Kökcü bij Feyenoord is sowieso pas na het EK weer aan de orde. Eerst nog maar even minuten maken met Turkije. Waar Kökcü in alle laatste oefeninterlands voor dit EK speelde, bleef hij vrijdag tegen Italië op de bank. De Turken gingen uiteindelijk kansloos met 3-0 onderuit. "Ik heb het helaas aan moeten zien", blikt Eryalçin terug op die wedstrijd. "Kijk, verliezen is niet erg. Maar met zulk spel verliezen deed wel pijn. We waren al voorzichtig met de verwachtingen. Dan is 3-0 verliezen alsnog niet leuk, maar het spel zorgde echt voor de grootste teleurstelling."

Eryalçin wijt de nederlaag gedeeltelijk aan het gebrek aan ervaring bij de Turken. Slechts drie spelers van de huidige selectie stonden ooit eerder op een groot eindtoernooi. "En het was niet het normale spel van Turkije, het was te veel achterover geleund zonder eigen initiatief te nemen. Tegen een iets mindere tegenstander kan je misschien het initiatief wat later oppakken, maar daar kregen we tegen Italië geen kans voor."

Waar oud-Spartaan Halil Dervisoglu wel mocht invallen, bleef Kökcü vrijdag dus negentig minuten op de bank. "Ik weet niet of we daar blij of verdrietig om moeten zijn", vertelt Eryalçin. "Het was een mindere wedstrijd om minuten te maken. Het zijn wel speelminuten op een EK, maar in hoeverre had hij in zo'n slechte wedstrijd nog het verschil kunnen maken? Dat is lastig."

Gaat Kökcü, te beginnen woensdagavond tegen Wales, nog wel minuten maken? "Dat hoop ik wel, en ik ga er ook wel vanuit. Niet omdat het mijn neefje is, maar gezien zijn kwaliteiten en de bijdrage die hij kan leveren aan het Turkse elftal denk ik wel dat hij dat verdient. En heel veel mensen zijn dat met mij eens. Hij kan een positieve invloed hebben op het team en er voor zorgen dat de bal meer in de ploeg blijft, wat tegen Italië niet lukte."

De NOS bracht afgelopen vrijdag een bezoek aan Ercüment Eryalçin, om vooruit te blikken op de mogelijk eerste speelminuten van Orkun Kökcü op het EK. Tekst gaat verder onder de video.

"Hij kan voor bepaalde rust zorgen op de juiste momenten", vult broer Ozan aan. "In het Turkse elftal lopen tien van de elf spelers in buitenlandse competities rond, en ook niet de minste. Maar de Nederlandse voetbalschool is anders, dat zie je in zijn spel terug. Je leert het voetbalonderwijs daar beter. Dat kan een grote rol spelen in het team. Dat heeft hij in de oefeninterlands wel laten zien."

Na zijn huurperiode bij Telstar keerde Ozan Kökcü terug bij Sabah FK, een club vlak bij de Azerbeidzjaanse hoofdstad Bakoe. Toevallig de stad waar Orkun woensdagavond met Turkije tegen Wales speelt. Broer Ozan zit dan ook in het stadion. Samen met zijn schoonfamilie in Azerbeidzjan. Ozan heeft inmiddels de Azerbeidzjaanse nationaliteit, en komt internationaal ook voor dat land uit. "Azerbeidzjan en Turkije zijn twee landen, maar het is één volk. We gaan Orkun met volle overtuiging supporten."

Dinsdagavond ging Ozan nog even langs zijn broertje, maar moed inpraten bleek allesbehalve nodig. "Ik ben een jongen met emoties, maar mijn broertje is het tegenovergestelde. Hij is koelbloedig. Dat is een heel goede eigenschap van hem. We hebben een beetje gelachen en genoten, gewoon lekker op de bank."

Voor Orkun Kökcü is het hopen dat hij woensdagavond in ieder geval van de bank áf komt. En dat Turkije aan voetballen toe komt. Want dat het in de resterende groepswedstrijden tegen Wales en later ook nog Zwitserland beter moet, staat vast. "Ik verwacht nog wel dat ze iets neerzetten", vertelt Eryalçin. "De klap is hard geweest, maar hier staat uiteindelijk toch dezelfde selectie die zich überhaupt gekwalificeerd heeft voor dit EK. Dan mag je toch wel verwachten dat ze iets laten zien. Op z'n minst qua spel. Maar uiteindelijk moet je ook een beetje geluk hebben. Ik verwacht wel dat ze er bovenop komen. Wales en Zwitserland zijn ook geen Italië."

"Je hebt je eerste wedstrijd verloren, maar tweede worden in de poule is volgens mij beter dan eerste als je ziet tegen wie we dan spelen in de achtste finale. Ik houd ook wel van een beetje druk. Dat kunnen wij wel gebruiken hoor." Ozan Kökcü besluit: "Hopelijk was Italië een slechte inkomer."