Popko (59) vecht voor volledig herstel na een coronabesmetting: 'Nu ben ik niet meer goed'

Rijnmond ontmoette Popko voor het eerst in maart vorig jaar in het Rotterdamse Revalidatiecentrum Rijndam. In de periode daarvoor lag hij door een coronabesmetting acht weken op de Intensive Care in het Erasmus MC. En die weken hakten erin. Alles moest hij opnieuw leren. Zijn spieren konden hem niet meer dragen. De confrontatie met zijn eigen spiegelbeeld was hard. Nèt van de IC, na de eerste douchebeurt, schrok hij zich naar. "Ik zag mijn vader, ik was een oude man geworden" zei Popko destijds.

In november 2020 spraken we elkaar weer. We gingen mee naar de sportschool, waar hij fanatiek wilde aansterken onder begeleiding van een fysiotherapeut. En nu ontmoeten we hem weer. De 100 fysio-behandelingen die vergoed werden, zijn inmiddels weggestreept. Tóch blijft Popko trainen. Drie tot vier keer in de week. "Daar doe ik mijn eigen fysiotherapie. Dus de kracht in mijn benen, in mijn armen, in mijn schouders. Die ben ik dan zelf helemaal aan het trainen. Ik voel mezelf ook sterker worden."

Maar dan volgt de kanttekening. Popko: "Ik heb heel veel moeite met mijn hoofd, zeg maar. Ik vergeet dingen". En daar baalt hij enorm van. "Dan wordt ik een soort woest van binnen."

De stappen die Popko heeft gezet liegen er niet om. Door volhardend te trainen met zijn handen en stem speelt hij weer gitaar. Inmiddels werkt hij weer drie dagen in de week. Maar hij is niet makkelijk voor zichzelf. "Ik wil weer worden zoals ik was. Want toen voelde ik me goed. En nu ben ik niet meer goed".

Weer komt de vergeetachtigheid ter sprake. Die zit hem duidelijk erg dwars. "Ik heb af en toe een wattenhoofd. Soms wil ik iets weggooien en dan sta ik voor een geopende koelkastdeur in plaats van de prullenbak. Dan denk ik, waar ben je toch mee bezig?"

"Maar", vervolgt hij lachend "het kan ook de leeftijd zijn".

Zaterdag 19 juni was het precies een jaar geleden dat Popko Hoekstra weer thuiskwam uit het revalidatiecentrum. En, het is zijn verjaardag!

Op de vraag hoe die dag eruit gaat zien volgt een stilte. Antwoorden valt hem zwaar, omdat hij de emotie voelt opwellen. De dag wordt gevierd met familie en schoonfamilie. "Dan gaan we met z'n allen gewoon lekker eten en drinken en ... vieren dat ik er nog ben. Dat ga ik vieren, ja".

Op ons verzoek pakt Popko zijn gitaar erbij. Tijdens het stemmen vertelt hij dat hij inmiddels zijn 'eigen' liedje heeft. Van Tom Petty. I won't back down heet het nummer. Het komt er vloeiend en gedreven uit.