Coen Moulijn, icoon van de wederopbouw?

Het is 6 mei 1970, Feyenoord heeft net ten koste van het Schotse Celtic de Europacup 1 gewonnen. Als eerste Nederlandse club mag Feyenoord de cup met de grote oren omhoog houden.

Het team met spelers als Van Hanegem, Kindvall en Moulijn worden in de landelijke en regionale pers gelauwerd om hun prestaties. Vooral Moulijn is de grote held: ‘ De man die zoveel voor Feyenoord heeft betekent: Coen Moulijn’.

Ruim 40 jaar later overlijdt Moulijn aan de gevolgen van een herseninfarct. In Rotterdam wordt er geschokt gereageerd op het nieuws. Door Rotterdam trekt een kilometerslange rouwstoet. De media besteden veel papier en zendtijd aan de dood van de voetbalster van weleer.

Moulijn werd door veel media bestempeld als ‘Icoon van de wederopbouw’ en iemand die ‘vreugde bracht na barre tijden.’’

Moulijn was opeens veel meer dan een voetballer, zeker na het verwoestende bombardement van 1940. Vooral het Rotterdamse journaille heeft hier een handje van. Is dat terecht?

Deze vraag stond centraal in een historisch media-onderzoek van maatschappij-historicus Maarten Timmer. Uit een analyse van ruim 90 artikelen over de koppeling tussen Moulijn en de wederopbouw komt een opvallend resultaat naar voren.

In de artikelen rond de winst van Feyenoord tegen Celtic wordt er nergens gesproken over de oorlog of de wederopbouw, pas na zijn dood wordt dit sentiment toegedicht aan Moulijn.

Je kunt dus zeggen dat Moulijn in de periode van de wederopbouw, absoluut niet gezien werd als de man die Rotterdam weer op de kaart heeft gezet.

Zowel artikelen over Moulijn en over Feyenoord in 1970 reppen niet over de oorlog. ‘’Het beeld wat na de dood van Moulijn werd geschetst, dat van de wederopbouw, is niet terecht’’, vertelt Timmer.

‘’Sterker nog: in de periode dat het op zijn minst terecht zou zijn om over de oorlog te beginnen, is er zowel in de landelijke als regionale pers geen ruimte voor het terugdenken aan de oorlog’’.

De emoties rondom Moulijn en de wederopbouw zijn er eigenlijk alleen na zijn sterven. Maar waarom pas in 2011? In 1970 mocht de winst van de Europacup 1 van Feyenoord best wel worden gezien als een prestatie van formaat. 30 jaar na de bombardementen zo’n belangrijke prijs winnen, dat is toch erkenning voor het naoorlogse Rotterdam?

Volgens Timmer heeft dat te maken met de totale euforie waarin Rotterdam en Nederland zitten, na de winst van de Europacup 1. ‘’De winst van de Europacup 1 zette Rotterdam zeker weer op de kaart. Het volk had weer iets om te vieren. De bittere smaak van de oorlog werd niet genoemd in de berichtgeving. Moulijn was een held puur door het voetbal, niet vanwege de wederopbouw.’’