Boer Sieling gaf met zijn volharding en koppigheid Goeree-Overflakkee de Haringvlietbrug

Bij zijn afscheid werd hij geroemd om zijn volharding. Maar geduld? “Dat had hij niet”, lacht kleinzoon Dirk Quaak als hij bij de brug van zijn opa staat. “Hij was eerder koppig.” Quaak heeft als jonge jongen meegemaakt hoe zijn grootvader jarenlang streed voor de brug die hij zo nodig vond.

“Het geeft steeds wel een gevoel van trots om erover heen te rijden. Ook omdat ik me herinner hoe lastig het daarvoor was, met die pontjes. Die waren voor kinderen wel leuk, maar toch zeer tijdrovend.”

Tot de Haringvlietbrug in 1964 werd geopend, was de veerpont de enige mogelijkheid om van en naar Goeree-Overflakkee te komen. We ontmoeten Dirk Quaak onderaan de Haringvlietbrug bij Numansdorp. Terwijl boven ons het verkeer nog met 100 kilometer per uur voorbij raast, vertelt hij over het motief van zijn opa Sieling:

“Belangrijk was de export van Flakkee. Flakkee werd door sommigen als achtergebleven gebied gezien toen, maar door hem niet. Het eiland was een van de belangrijkste producenten van landbouwproducten, van aardappelen, uien… Om Flakkee op te stuwen in de vaart der volkeren moest die brug aangelegd worden. Toerisme was niet zijn ambitie, dat was niet zijn idee.”

Quaak heeft een groot en dik foto-album meegenomen met foto’s van de bouw van de Haringvlietbrug. “De eerste pijler, de tweede pijler, de derde”, somt hij op. Het hele proces is uitgebreid vastgelegd. Zo zien we ook een foto van een brugdeel midden op het half bevroren Haringvliet. “De bekende strenge winter van 1963”, zegt Quaak. “Toen heeft hier ook het werk stilgegelegen.”

Bladerend in het album vertelt Quaak over hoe zijn opa het voor elkaar heeft gekregen de brug te laten bouwen. Na de watersnoodramp van 1953 lag de prioriteit bij Rijkswaterstaat niet bij het verkeer maar bij de veiligheid. “Maar bij mijn grootvader was die prioriteit voor het verkeer er wel.”

Sieling gaat in die tijd regelmatig op en neer naar Den Haag om over de aanleg van de brug te praten. Hij zit aan tafel met de directeur-generaal van het ministerie van Verkeer en later met minister Van Aartsen van Verkeer. Als die laatste hem vertelt dat er echt geen geld is voor een brug over het Haringvliet, zegt Sieling: “Dan bouwen we hem zelf wel.”

Boer Sieling uit Melissant is dan president-commissaris van de NV Brugverbinding Haringvliet. Hij is alleen in Den Haag als hij deze grote uitspraak doet. Quaak vertelt dat hij later tegen de familie zou zeggen: “Als het echt niet zou lukken dan konden we wel zeggen dat het toch lastiger was, dus ik nam niet zo veel risico om dat te zeggen”.

Vervolgens moet Sieling de boer op om een lening van veertig miljoen gulden te regelen. Daarover krijgt hij vaak lastige vragen van mogelijke geldverstrekkers als grote verzekeringsmaatschappijen. Quaak herinnert zich het verhaal waarin aan zijn opa gevraagd wordt ‘stel dat er weer een ramp komt en water staat tot aan het brugdek?’. Quaak: “Hij ging expres Flakkees praten en zei ‘dan benne jullie hier allemaal verzopen’ want die brug zou veertien meter hoog worden en met de ramp is het drie meter boven NAP geweest.”

Het geld komt er en de brug ook. Pieter Dirk Sieling wordt een trotse gebruiker. Hij hoeft als initiatiefnemer geen tol te betalen. Het bewijs van zijn vrije overtocht is nu in handen van kleinzoon Dirk Quaak.

Toen de lening van veertig miljoen gulden was afbetaald door de NV Brugverbinding Haringvliet, werd de brug tolvrij. In 1975 is de brug overgedragen aan Rijkswaterstaat en de NV opgeheven. Een boer met zo veel kennis van bouwen en financiering, dat is toch bijzonder? “Hij had alleen lagere school maar hij was heel slim”, zegt Quaak. “Hij had wel verstand van geld, op die boerderij heeft hij ook altijd goed geboerd.” En dan is er natuurlijk zijn motto ‘geduld en volharding’ en zijn koppigheid die ook door kleinzoon Dirk Quaak wordt benoemd.

“Extreem koppig en niet altijd even makkelijk in de omgang. Als hij wilde doorzetten, was hij niet altijd even vriendelijk. Hij werd ook zeer gewaardeerd hoor, grote groepen van het eiland kenden hem omdat er veel publiciteit was. Maar in andere groepen was hij iets omstreden omdat hij koppig en soms wat onvriendelijk was.”

Vanwege problemen met de klep van de Haringvlietbrug, is de brug de komende twee jaar beperkt beschikbaar voor het verkeer. Pas over twee jaar staat de renovatie van de brug op het programma. Tot die tijd geldt een snelheidsbeperking van 50 kilometer per uur en is er in beide richtingen maar één rijstrook open voor het verkeer. De parallelrijbaan gaat dicht voor automobilisten.

Voor de scheepvaart hebben de maatregelen ook consequenties. Alleen nog op zaterdagen zal de brug voor de scheepvaart open gaan. De maatregelen zouden maandag 26 juli ingaan, maar zijn uitgesteld tot 9 augustus.