ARCHIEFRIJNMOND

ARCHIEF RIJNMOND 18 juli 2021 - God en Nederland

Blootgesteld aan de elementen.
Blootgesteld aan de elementen. © Tekening: Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik geprobeerd om voor een soort alternatief vermaak te zorgen. Mijn vrouw ik hadden een paar dagen familie van mij uit Amerika over de vloer, en ik wilde hen wat dingen laten zien die je misschien niet meteen als toeristische attractie zou beschouwen.
Het ging om een neef van me uit San Diego, met zijn vriendin. Allebei achter in de vijftig. En allebei al eens hier geweest.
Bij een vorig bezoek hebben we hen wat laten zien van de moderne architectuur van Rotterdam, waaronder De Markthal. Daar wilde de vriendin graag nóg een keer naartoe. Delft stond ook op het verlanglijstje. Verder hebben we hen verrast met onder meer een tochtje naar en over de Tweede Maasvlakte.
Zelf ervaar ik de Tweede Maasvlakte elke keer weer als een krankzinnig landschap. Bijna niks daar is op menselijke schaal. De reusachtige olietanks, de wolkenkrabber-achtige kranen waarmee containerschepen worden geladen en gelost, de gigantische blokkendozen van bedrijven en verder de uitgestrekte leegte. Het gebied is een soort industriële variant van Monument Valley in de Verenigde Staten, de omgeving waarin zo veel cowboyfilms zijn opgenomen.
Ja, en bij dit alles komt natuurlijk de wetenschap dat dit hele gebied door mensenhand is aangelegd. Eerst was hier water. Ver in zee is zand opgezogen en daar is dit land mee opgespoten. Een mooie illustratie van het gezegde: ‘God schiep de aarde, de Nederlanders hebben Nederland gemaakt.’
Ons bezoek bleek dit gezegde niet te kennen. Maar zeker nadat ik hen op een kaartje op mijn telefoon de IJsselmeerpolders had aangewezen plus het deel van Nederland dat zich ónder de zeespiegel bevindt, snapten ze het wel.
Gevieren zijn we naar het stuk Maasvlaktestrand gereden dat in trek is bij kitesurfers. Het strand waar mijn vrouw en ik ook weleens met de hond heengaan. Vanaf de parkeerplaats hoog op het duin heb je daar een magistraal uitzicht. Vlak voor je ligt het brede strand dat zich uitstrekt zover het oog reikt. Aan de andere kant zie je het bijna onafzienbare opgespoten land met windmolens, loodsen en fabrieken, deels in aanbouw.
En dus allemaal door mensen aangelegd.
Na dit uitkijkpunt hebben we met de auto het hele Maasvlaktestrand gevolgd tot aan wat wel wordt genoemd Het Balkon van Europa. De barre hoek bij de monding van de Maas, waar je bent blootgesteld aan de elementen. Aan de wind die je uit je jas waait, aan het opspattende water van de golven die op de basaltblokken beuken en natuurlijk de verlokkingen van de daar aanwezige snackbar.
Vanaf dit punt zie je de schepen de haven in- en uitvaren. Wat ik zelf elke keer weer als indrukwekkend ervaar. In mijn beleving krijg je op dit soort plekken écht een gevoel van wat Nederland is, van wat Rotterdam is. De poort van Europa. In eeuwige strijd met het water.
Om het af te maken zijn we op de terugweg ook nog even langs de Maeslantkering gereden, die bijna niet te bevatten zo grote liggende stormvloedkering, en hebben we bij Rozenburg de pont genomen op weg naar de toeristische inkopper Delft.
Je hoopt natuurlijk dat je je bezoek een plezier doet met zo’n uitje. Dat je op de een of andere manier een snaar raakt.
Dat zoiets kán werken, bewees een opmerking die mijn neef ergens onderweg maakt. Hij refereerde aan een bezoekje dat we ooit, jaren en jaren geleden, hebben gebracht aan wat hij noemde ‘een soort parkeerplaats voor prostituées’, in Rotterdam.
Ik wist het meteen: de Keileweg.
We zijn daar destijds op de dag langsgereden. Als er niet ‘getippeld’ werd. Ik heb hem toen verteld dat je daar ’s avonds een prostituée kon oppikken, je auto kon parkeren in een van de min of meer afgeschotte vakken, ín de auto de boel kon afwerken, en dan je afval in een prullenbak naast de parkeerplek kon deponeren.
Overdag was de setting beter te zien, ik wilde ook geen apies kijken, en ik dacht: als je een beetje fantasie hebt vul je het mensonterende tafereel zelf wel in. De krachtigste beelden zijn uiteindelijk de beelden die je in je eigen hoofd maakt.
Dat hij het zich na al die jaren nog kon herinneren ervoer ik in mijn rol van alternatieve gelegenheidsgids als bemoedigend.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
2. Rotterdam, mooi Rotterdam (Penny Lane) - Peter Vlietstra
JAN ROT
Gesprek met Jan Rot, omlijst door:
3. Prins Alexander (Guantanamera) - Jan Rot
4. Weg van de Bergweg (Guantanamera) - Jan Rot
5. De Majesteit (Proud Mary) - Jan Rot
6. Riet Petit uit Hoogvliet (Reet petite) - Jan Rot
7. Wielewaal (Little sparrow) - Jan Rot
8. Sinds Cruijff - Jan Rot
9. Silent flight of owls - Ocobar & Boris van der Lek
10. Agua de beber - ‘Karin’ & Roland Vonk

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl