ROTTERDAM

Moeder over doodgestoken zoon Joshua (15): 'Ik weet dat hij daar mijn naam heeft geroepen, maar ik was er niet'

De omgekomen Joshua
De omgekomen Joshua © Familie Joshua (met toestemming)
"De laatste woorden die hij tegen me zei, waren: 'Mam, ik ga naar buiten, ik kom straks terug'. Maar hij is nooit teruggekomen", vertelt de moeder van de doodgestoken Joshua (15). De middag na het verschrikkelijke incident in de Rotterdamse wijk Beverwaard is het verdriet allesoverheersend. De moeder en broer van de tiener doen, met hun vingers verstrengeld in elkaar, hun verhaal. "Ik heb mijn zoon altijd gezegd dat ik er voor hem zou zijn en voor hem zou vechten. Maar nu juist op het moment dat ik voor hem moest vechten, stond ik er niet. Ik weet zeker dat hij mijn naam heeft geroepen toen hij daar, gewond, lag. Maar ik was er niet. Dat doet me pijn."
"Ik zat op het balkon en zag de traumahelikopter. Mijn onderbuikgevoel toen... Ik nam mijn telefoon en begon Joshua te bellen. Bellen, bellen en nog eens bellen. Maar hij nam niet op. Ik voelde me duizelig, werd misselijk. Want als ik hem bel, neemt hij áltijd op. Hij zegt dan wel eens dat hij onderweg is. Maar doordat hij zijn telefoon niet opnam, ben ik zelf naar het park gegaan met mijn dochter. Ik zag niets, ik wist niet wat er aan de hand was. Ik dacht nog: misschien hebben ze de traumahelikopter laten komen zodat kinderen er foto's mee konden maken. We zijn uiteindelijk naar de speeltuin gegaan. Een paar minuten later kreeg ik een telefoontje van mijn schoondochter: Ze zei: 'Ze hebben Joshua neergestoken.'
Steekpartij aan de Goedenraadweg in Rotterdam-Beverwaard
Steekpartij aan de Goedenraadweg in Rotterdam-Beverwaard © MediaTV

'Het enige wat ik voelde, was hoe koud zijn lichaam was'

Toen viel alles uit voor me. Ik ben naar de politie gerend en heb gevraagd of het inderdaad om Joshua ging. Ze vroegen naar zijn naam en geboortedatum. "We moeten helaas mededelen dat uw zoon overleden is. Hij is doodgestoken", zeiden ze toen. Alles werd zwart. Ik voelde niks meer. Ik ben schreeuwend dat park uitgerend. Schreeuwen, schreeuwen, schreeuwen: 'Mijn zoon!'. Ze hebben me naar huis gebracht, maar ik ben later teruggegaan naar de plek waar hij lag. Ik heb zitten wachten, wachten tot ze hem weghaalden. Ik mocht zelf meelopen naar de lijkwagen. Het enige wat ik voelde, was hoe koud zijn lichaam was.
Dat beeld... die blik. Dat mijn zoon daar in de bosjes lag, dat beeld zie ik elke keer weer. Ik heb hem altijd gezegd dat ik voor hem zou vechten, wat er ook gebeurt. Maar juist op het moment dat ik voor hem moést vechten, stond ik er niet. Ik was er niet. Dat doet me pijn, omdat ik hem dit beloofd had. Ik weet honderd procent zeker dat hij mijn naam daar heeft geroepen, maar ik was er niet om hem te helpen. De laatste momenten dat hij mij nodig had, was ik er niet voor hem."
Bloemen op de plek van de steekpartij
Bloemen op de plek van de steekpartij © Rijnmond

De weg kwijt

Joshua's broer Josef (21) hoort het verhaal van zijn moeder aan. "Ik was zelf op het werk, had nog twee uurtjes te gaan. Ik kijk tijdens werktijd niet op mijn telefoon, maar nu riep mijn leidinggevende dat er telefoon voor mij was. Toen hoorde ik het. Ik ben gelijk weggegaan, heb gerend en gezocht naar een taxi. Die kon ik niet vinden. Politieagenten hebben me uiteindelijk naar een taxi verwezen. Een rit van twintig minuten, maar de hele weg wist ik niet of dit echt gebeurd was. Ik begreep het gewoon niet. De taxichauffeur had net als ik een slecht gevoel. Hij zei zelfs: 'broeder, gecondoleerd alvast'. Toen ik de taxi uitkwam ben ik naar huis gerend, naar mijn moeder op het balkon. Ze gaf me het nieuws en ik was de weg kwijt. Dit gaat nooit meer uit mijn hoofd, dit gaat alleen maar zwaarder en zwaarder worden."
Josef en Joshua, twee liefdevolle broers, blijkt wel als hun moeder over de twee praat. "Elke ochtend als Josef naar zijn werk gaat, doet hij de deur open om te kijken in de kamer van Joshua. En de dag, de enige dag, dat hij dat niet heeft gedaan, en naar zijn werk is gegaan omdat hij al aan de late kant was, gebeurt dit. Hij heeft zijn broertje donderdag niet gezien.
Joshua
Joshua © Familie Joshua
Ik wil weten wáárom hij gestoken is. Mijn zoon had geen wapens, dat weet ik zeker. Ik controleerde hem elke dag voor hij uit huis ging. Hij ging ook niet nog laat over straat. Hij was altijd op tijd thuis. Ik heb hem zelfs 2, 3 of 4 maanden binnen gehouden, omdat hij het niet goed deed op school. Nu ging hij wel naar buiten, en gebeurt dit. De reden? Ik weet het niet. Ik denk dat ze hem hebben weggelokt uit het huis. Ik wil de reden van zijn dood weten, wat is daar gebeurd? Zonder dat ga ik niet verder kunnen leven."
Ook Josef is op zoek naar antwoorden. "Wie heeft dit gedaan? En waarom? Die twee vragen zijn voor mij echt belangrijk."
Een 15-jarige Rotterdammer heeft zich vrijdag bij de politie gemeld. Hij wordt verdacht van mogelijke betrokkenheid bij het steekincident.

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl