Geisoleerde Rotterdammers voelen eenzaamheid niet meer

Programma's om eenzame ouderen uit hun isolement te halen, hebben voor deze groep geen zin.

Dat zegt onderzoekster Anja Machielse die de afgelopen drie jaar 53 extreem eenzame 55-plussers en hulpverleners volgde in Rotterdam. Volgens haar is vereenzaming een proces van jaren en hebben de meeste mensen zich erbij neergelegd. Ze zien het niet als een probleem.

"De meesten hebben het geaccepteerd. Sommigen vertellen dat het lang heeft geduurd om er goed mee om te gaan zodanig dat die eenzaamheid niet meer voelen. Ze zijn er aan gewend en kunnen er tegen."

Volgens Anja Machielse heeft het geen zin om deze mensen te stimuleren naar wijkcentra te gan om contacten op te doen. Maar ze hebben wel veel aan bezoekjes van hulpverleners.

"Deze mensen realiseren zich heel goed dat er niemand is die ze zal missen als ze er niet meer zijn. Dat er een hulpverlener af en toe langs komt is voor hen ontzettend belangrijk. Omdat ze weten dat ze een aanspreekpunt hebben en een vangnet. Er is iemand die weet wie ik ben en die mij gaat missen als er iets gebeurt."

Wethouder Hugo de Jonge (onderwijs, jeugd, zorg) herkent de groep waar Anja Machielse het over heeft. “We realiseren ons dat wie sociaal geïsoleerd leeft, niet geholpen is met een leuke kaartmiddag of vrijwilligerswerk. Allereerst zal gesignaleerd moeten worden dat iemand geen sociaal netwerk heeft.''

Om dat te bereiken wil De Jonge bewoners laten trainen. ''Zij moeten onze ogen en oren in de wijk kunnen zijn. Die bewoners moeten snel een beroep op het wijkteam kunnen doen, want voor deze sociaal geïsoleerde mensen is professionele hulp nodig: gespecialiseerde ouderen-maatschappelijk werkers die weten hoe ze met deze ingewikkelde groep om moeten gaan.''

Al eerder kondigde de gemeente Rotterdam aan om bij alle 75-plussers op huisbezoek te gaan. Afhankelijk van die inventarisatie worden vervolgstappen gezet.