ARCHIEFRIJNMOND

ARCHIEF RIJNMOND 15 aug 2021 - Vakantie

Zoek, zoek, zoek
Zoek, zoek, zoek © Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik weer eens een merkwaardig mechanisme aan het werk gezien. Ik heb met een zekere verwondering naar mijn eigen gedrag gekeken.
Mijn vrouw ik zijn twee dagen de hort op geweest. We wilden wat mensen bezoeken in Amsterdam, Amstelveen en Haarlem en er waren een paar dingen in Amsterdam waar we naartoe wilden, waaronder eentje ’s morgens vroeg, dus we dachten: we nemen voor een nacht een goedkoop hotel. We maken er een uitje van. Een soort mini-vakantie.
In de aanloop tot deze mini-vakantie bleek hetzelfde te gebeuren als bij een langduriger vakantie: voor vertrek wilde ik allerlei dingen nog even afronden. Normaliter ben ik nogal van het uitstellen, maar in de aanloop tot zo’n periode van afwezigheid denk ik: ja dit of dat kan ik niet nóg - laten we zeggen - drie weken laten liggen, ik moet dat nú echt even doen. En dan sta ik vlak voor vertrek als een bezetene de klimop te snoeien in de tuin, zit ik allemaal kopietjes op cd te maken die ik mensen al eeuwen geleden heb beloofd en beantwoord ik mails die al maanden lagen te roepen om aandacht.
De deadline van een vertrek geeft aan al die taken een zekere urgentie.
Zo moest en zou ik van de week vóórdat we in de auto stapten de teringzooi op mijn werketage een beetje fatsoeneren. Er ligt alweer maanden en maanden van alles in de weg, en begin van de week was ik op zoek naar meerdere voorwerpen die zich best eens zouden kunnen ophouden in die berg papier, bakjes en kratten. Ik zocht knoopcelbatterijen en de naam- en fotobadge van mijn vader uit zijn tijd als bedrijfsarts in Indonesië.
Ik ben bezig om de Indonesische jaren van mijn vader te bewerken voor een boek en die badge, die button, wilde ik graag toevoegen aan de illustraties. Maar waar was ie? Ik zag ‘m voor me, en probeerde ‘m op allerlei plekken in huis te projecteren. Waarbij ik me beelden meende te herinneren van een bakje waarin ook pennen zitten. En zaten er in die berg op mijn werketage, ergens in een krat, niet ook een paar bakjes, mogelijk met pennen?
De batterijen had ik nodig voor een elektronisch weegschaaltje dat mijn vrouw had meegenomen van de vuilcontainer. Het had erbovenop gelegen. Ze kon zo’n ding goed gebruiken. En misschien deed ie het nog wel. Maar in het reguliere doosje met batterijen in de zitkamer lag geen knoopcelbatterij zoals in dit apparaat moest. Die had ik, zo meende ik me te herinneren, een keer meegenomen naar mijn werketage. Ze moesten daar ergens slingeren. Maar waar?
De avond voor vertrek heb ik die hele berg met ongeordende zooi uitgeplozen. Althans: al het papierwerk bij elkaar in dozen gestopt en de rest eens goed bekeken. Na een uur stuitte ik - tadaa! - op een kommetje met daarin drie knoopcelbatterijen. Gevonden. Nou nog die badge.
De badge zat er niet bij, en toen ik de knoopcelbatterijen een voor een in het elektronische weegschaaltje stopte gebeurde er niks. Apparaat stuk of batterijen leeg? Een kleine test met een batterijentester wees uit: ik had me een ongeluk lopen zoeken naar … drie lege batterijtjes. Nou ja, ik had ze in elk geval gevonden.
’s Avonds in bed ging ik werktuiglijk alle mogelijke schuilplaatsen van de badge langs. En hoe meer ik eraan dacht, hoe helderder het beeld werd van die badge in een van de trofeeënkastjes in het keukentje op mijn werketage. Die kastjes moest ik morgenochtend voor vertrek even binnenstebuiten keren.
De volgende ochtend was ik vroeg wakker, en voordat mijn vrouw uit de veren kwam heb ik die kastjes inderdaad van onder tot boven geïnspecteerd. Niks. Jammer. Dat mentale beeld dat ik had, klopte dan toch niet. Wat kon ik nú nog zo snel bedenken? Misschien toch nog wat beter kijken in de koffer met spullen van mijn vader die ik in de logeerkamer had neergezet? Nou, vooruit.
Er zaten allemaal paperassen in de koffer, en oneindig veel plastic tasjes met fotonegatieven. Allemaal spul dat eerder door mijn handen was gegaan. Maar toen tilde ik een grotere tas op, en wat lag daar, los, op een soort dunne deken? De badge. Eureka! Hoe was het mogelijk? Ik voelde een golf van euforie over me komen.
Nu kon ik met een gerust hart op vakantie.
Voor één nachtje.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
KWIJT
2. Kwijt - De Tunes
3. Geheugenpaleis - Lucas Hamming
4. Loopje kwijt - De Berini’s
5. Wos geween is geween - Leo Fuld
DORUS
6. Drie toffe ouwe jongens - Tom Manders, Harry Boda, Johan Boskamp
7. Twee motten - Wuppend Pjernvors (In de steen)
ZOMER
8. Jeugdland 1973
9. In de zomer - Kees Verhaar
10. Het is zomer - Jan Rot
11. The third man - Rex Rockets 5
12. Rumba Negra - Teddy Walkers Orchestra

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl