nieuws
Rechts rijden in Rotterdam
Rotterdam is redelijk laat met het invoeren van verplicht rechts rijden in het verkeer. Het is nu waarschijnlijk niet meer voor te stellen, maar in het begin van de twintigste eeuw doet iedereen maar wat in de straten van Rotterdam.
Op wegen buiten de stad wordt er al sinds de overheersing van Napoleon rechts gereden. De keizer voert het in zijn hele rijk in. Officieel moet er in de steden ook rechts aangehouden worden, maar stadsbesturen zijn vrij in de handhaving.
Rotterdam kijkt er lange tijd nauwelijks naar om en zo kan het dat allerlei paardenkarren, fietsers, handkarren, mensen met loslopend vee en andere verkeersdeelnemers gewoon de kortste route kiezen. Kris kras door elkaar.
Pas in het jaar 1917 neemt Rotterdam het besluit tot het handhaven van de regels en wordt er geld vrijgemaakt om verkeersagenten in te zetten. Harm Kramer van de Stichting Ons Rotterdam heeft onderzoek gedaan naar het invoeren van de 'verplichte rijrichting' in Rotterdam.
Bootwerkersstad
Uit een artikel in de Panorama van 7 mei 1917 blijkt dat Amsterdam en Den Haag veel eerder dan Rotterdam deze stap hebben genomen: “Amsterdam zal niet meer smalend en geringschattend op de eerste handelsstad kunnen afgeven. Den Haag niet meer dédain kunnen neerzien op de bootwerkersstad waarin men niet weet wat links of rechts is. Want men is begonnen in Rotterdam de mensen leren rechts te houden”.
Uit een artikel in de Panorama van 7 mei 1917 blijkt dat Amsterdam en Den Haag veel eerder dan Rotterdam deze stap hebben genomen: “Amsterdam zal niet meer smalend en geringschattend op de eerste handelsstad kunnen afgeven. Den Haag niet meer dédain kunnen neerzien op de bootwerkersstad waarin men niet weet wat links of rechts is. Want men is begonnen in Rotterdam de mensen leren rechts te houden”.
In het artikel in Panorama wordt ook beschreven hoe de Rotterdammers reageren op de 'nieuwe' regel:
“Kent gij niet de stoïcijnse slepers, die doodnuchter een paar honderd meter voor de tram blijven voortsukkelen en dan eens omkijken of zij uitwijken zullen? Die bij voorkeur de rijwielpaden opzoeken en de wielrijders noodzaken opzij te gaan? Al die dingen gebeuren alleen maar in onze 'goede stad' Rotterdam... En waarachtig, daar is me aan dat alles ineens een eind gekomen. Geen termijnen waren geteld, geen data genoemd. Een dag tevoren een kort berichtje in de kranten en op 7 mei stond op een piëdestal een agent, iets verder een agent te paard, in een kring van borden en wees de onthutste overrompelde slepers, koetsiers, wielrijders, dienstmannen, bakkers, slagers, telegrambestellers met een majestueus gebaar de weg die zij nemen moesten. En ja het lukte. Sommige schudden wel protesterend de dwarse kop”.
Alleen het centrum van Rotterdam krijgt die eerste dag te maken met de verkeersagenten die de mensen naar de rechterkant van de weg wijzen. Omdat het zo'n succes is, is meteen de volgende dag de Willemsbrug aan de beurt. Langzaam maar zeker wordt het rechts rijden in heel Rotterdam ingevoerd. In het jaar 1917 dus!
