Schotse hooglanders zien en duindoornbessen eten in het hart van de Rotterdamse haven

Een bus met 25 bezoekers arriveert op Landtong. Het merendeel heeft stevige loopschoenen aan. Natuurgids Wim van Vliet woont zijn hele leven in Rozenburg en kent deze plek als geen ander. Hij verwelkomt de bezoekers met een speech. Meteen wordt de toon gezet. “Dit gebied heeft alleen een fietspad en dat gaan we vermijden vandaag.”

Op het programma van de uitverkochte excursie staat een wandeling door de natuur. ‘Struinen’ noemt Wim het. Hij attendeert de bezoekers wel op het feit dat in het gebied Schotse hooglanders rondlopen. "Die doen ook hun behoefte en een verse is nat.” Robert - petje, zonnebril en camera met enorme lens - probeert van dichtbij een foto van de dieren te maken. "Het zijn schitterende dieren. Ze laten zich ook niet weg schrikken en komen op ons af."

Koeienvlaaien

De groep is terechtgekomen tussen hoge begroeiing. Het wordt steeds moeilijker om de koeienvlaaien te ontwijken. Yvonne - blauwe sneakers die nog opvallend schoon zijn - stopt een oranje besje in haar mond: een duindoornbes. Het vertrekken van haar gezicht verraadt een zure smaak. “Ze kunnen naar passievrucht smaken en zijn lekker bij yoghurt."

Even verder stopt ze weer en bukt ze voorover. Ze heeft een braam gevonden. “Ik durf dit wel aan”, en ze neemt een hap. ”Deze zijn minder zuur.” Even verder loopt de groep door een veld met paarse bloemen waar opvallend veel vlinders zijn. Volgens gids Wim is dit gebied het op twee na vlinderrijkste gebied, na het Voornes Duin, in Nederland.

Na twee uur struinen keert de groep weer terug. Rest de personen uit de groep met korte broeken alleen nog maar om zichzelf te laten controleren op teken. Voor Wim het hoogtepunt van een wandeling door de natuur: “Wat is er leuker dan na een dag struinen elkaar te controleren op teken onder een warme douche?"