Grafkisten met cheetaprint en gabberbegrafenissen: de uitvaartsector vernieuwt sneller door corona

De één zijn dood is de ander zijn brood, zeker in de uitvaartbranche. De sector is in sneltreinvaart veranderd gedurende de coronacrisis. Velen kregen de afgelopen twee jaar te maken met de dood. Er waren meer uitvaarten en die begrafenissen moesten ineens helemaal anders. Vanwege legio coronabeperkingen mocht er een maximaal aantal nabestaanden fysiek aanwezig zijn. Dat leidde tot automatisering en digitalisering van de uitvaartsector: als je er niet écht bij mag zijn, dan maar digitaal deelnemen middels een livestream.

Toch is het een trend die al langer gaande is, vertelt Marieke van der Weiden, 'deathfluencer' en eigenaar van FUNERAL ROCKSTARS. Dat zag Van der Weiden al in 2017, toen deed ze onderzoek naar de uitvaart van de toekomst. Een modernere uitvaartsector leek toen ver weg, maar bleek mede dankzij de coronacrisis toch een stuk dichterbij. "Je ziet dat men nu het leven juist wil vieren, er zijn de afgelopen jaren namelijk veel mensen met de dood geconfronteerd," vertelt ze. En dat zorgde voor een cultuuromslag. "Als je 24 uur lang afscheid wilt nemen van iemand in een bos, dan kan dat tegenwoordig."

Daarnaast is er ook sprake van een cultuurverschuiving ziet Van der Weiden. Zeventigers vandaag de dag zijn opgegroeid of geboren in de sixties, een tijd waarin hele 'hele goede muziekstromen' ontstonden. "Ouderen willen vaak geen Ave Maria meer en zijn ook deels van de kerk afgestapt. The Who, The Beatles, The Rolling Stones, dat soort muziek wordt steeds vaker gedraaid op uitvaarten." En niet te vergeten, de generaties daarna zijn opgegroeid met flink feesten. "En zo willen zij ook weg," lacht Van der Weiden.

Dat leidt tot uitvaarten die vrolijker en diverser zijn. Zo is Van der Weiden bekend met technobegrafenissen, gabberbegrafenissen en kisten die zijn gehuld in cheetaprint. Ook ziet zij dat culturen samensmelten. "In Rotterdam zijn veel culturen. Je ziet dat Surinaamse Wi Kan Doe-dragers niet alleen meer op Surinaamse uitvaarten worden ingezet, andere mensen willen dat tegenwoordig ook graag."

Toch blijven er een paar kaders aanwezig, we zijn in Nederland nog niet voor álles klaar. "In Indonesië worden de doden jaarlijks opgegraven en aangekleed. Ik weet niet of we daar al klaar voor zijn in Nederland."