Na gokken en drinken heeft Tommy (74) een nieuwe verslaving: in zijn eentje honderden ballen achter elkaar serveren

Ooit hoopt hij nog een tegenstander te treffen. Want net als een topvoetballer op de reservebank, wil hij het liefste spelen. “Zo'n goede voetballer vindt dat niet leuk hoor. Ook al verdient ie miljoenen, hij wil spelen. Dat is de passie. En dat geldt ook voor mij.” Maar dat hij voorlopig alleen zijn ballen slaat, stoort hem niet. “Ik ben een einzelgänger.”

Tommy is een opvallende tennisser op de sportvelden in Crooswijk. “Die is niet goed snik, zie ik ze denken.” Regelmatig stapt er een potentiële tegenstander de baan maar dat aanbod slaat hij vriendelijk af. “Mensen mogen alles van me denken, ik word niet boos. Als je ouder wordt, moet je kunnen relativeren.“

Zijn racket neemt hij altijd mee. Maar al die ballen van huis meesjouwen is hem te gortig. Een tas, twee boodschappenmanden en een ballenrek vol heeft hij inmiddels verzameld en gelukkig kan hij die opslaan in de container van het buurtlab in Crooswijk. Oude versleten ballen zijn het, zelf noemt hij ze ‘antiek’.

Voordat zijn dagelijkse training begint, gaat hij eerst zwerfafval rapen. Dat ziet hij als een wederdienst voor het gebruik van de tennisbaan en de gratis opslag van zijn spullen. “Iedere dag ligt er wel wat. Die jongelui drinken en eten wat, en dan zijn ze te beroerd om tien meter naar de bak te lopen.”

Ook de klep van de regenputten gaat omhoog en dikwijls vindt hij daar een natte bal. Ook die gaat bij de verzameling ‘antieke ballen’. Soms krijgt hij opmerkingen dat zijn ballen wel heel oud zijn. Maar dat geeft niet want hij kan er goed mee slaan.

In een klein half uur zorgt Tommy ervoor dat het er weer netjes uitziet en dan is het tijd om zelf aan de slag te gaan. Eerst even de armspieren los zwaaien en dan stopt hij de eerste ballen in zijn gerafelde schoudertasje. In vijf kwartier slaat hij ruim tweehonderd ballen naar de overkant. Het liefst allemaal in en scherp in de hoek van het servicevak. Dat lukt alleen niet altijd. En dan hoor je Tommy foeteren en tegen zichzelf tekeer gaan. “Nee Tommy, niet in het net!”

Tommy heeft veel meegemaakt. Twee keer gescheiden en meerdere familieleden verloren. Van verdriet is hij gaan gokken en drinken. Hoe meer hij verloor, hoe meer hij ging drinken. Dat pakte verwoestend uit en hij raakte financieel aan de grond. “Was ik gek ofzo?”, zegt hij terugkijkend op die donkere periode.

Hij houdt het al ruim drie jaar vol om iedere dag zijn ballen te serveren. “Tot tien uur in je bed liggen, dat schiet ook niet op”, zegt hij. Hij vindt het een saaie dagelijkse gewoonte en soms komt hij ook met tegenzin. Maar het houdt hem op de been. “Als ik van huis vertrek, dan denk ik, oh daar gaan we weer. Maar op de baan vergeet ik alles”, vertelt hij.

De gok- en drankverslaving heeft hij ingeleverd voor een gezonde verslaving. En door tot vervelens toe te serveren, heeft hij zichzelf gevormd tot een veelzijdig servicekanon. “Ik heb snelheid, ik kan plaatsen in het hoekie of op de lijn en ik kan met een curve slaan”, zegt hij met trots. Geduld en volhouden is zijn recept. “Blijven oefenen. Oefenen, oefenen, oefenen baart kunst. Ik kan erover meepraten”, zegt hij.

Van stoppen wil hij niet weten. Er zijn altijd nog verbeterpunten. Hij droomt van een partijtje maar of het er ooit van komt, hangt af van zijn blessure. Vanwege een slechte bloedcirculatie heeft hij last van een stijf been. Voorlopig denkt hij het applaus er zelf bij als hij een denkbeeldige ace slaat. “Dan hoor ik die herrie. En dan denk ik: Tommy je doet het weer goed.”