'Hij moet lijden, kijk hem lijden': Rotterdammer filmde martelmoord op vader maar blijft ontkennen

De aanhouding is op een bijzondere plek: het huis van zijn moeder in Rotterdam-Zuidwijk. Daar mag hij helemaal niet komen, want hij heeft sinds 2019 een contact- en locatieverbod. Brayon M. kreeg elf maanden cel (waarvan twee voorwaardelijk) voor het mishandelen van zijn moeder. Met zijn vader heeft hij ook een gespannen relatie. De 28-jarige Rotterdammer heeft geen werk en pendelt heen en weer tussen zijn ouders. Zijn vader is het zat 'dat hij alles opeet', vindt dat hij weg moet en schakelt zelfs de politie in. Is dat het motief achter de moord?

In de nacht van 12 op 13 januari rukt de brandweer uit voor een keukenbrandje in de Oosterse Tuin in Rotterdam-IJsselmonde. Binnen treffen zij het lichaam van de 62-jarige bewoner aan in een grote plas bloed. De woning is een ravage en overal liggen kapotte spullen, zoals tafelpoten en glasscherven van een salontafel. Het slachtoffer is op gruwelijke wijze toegetakeld. Er zitten breuken in het gezicht en de schedel, de hals vertoont sporen van verwurging, het slachtoffer heeft een klaplong en zeven ribben zijn gebroken.

Op camerabeelden van die nacht is te zien dat een man de flat verlaat: de zoon van het slachtoffer. Op zijn eigen aanwijzing wordt na zijn arrestatie zijn telefoon geopend. Er zit een film in van veertig minuten lengte waarop het slachtoffer te zien is, liggend op de grond, onder het bloed, kreunend. De dader slaat met een halter van vijf kg en er klinken doffe dreunen. Hysterisch gegiechel is te horen. "Hij moet lijden, kijk hem lijden."

Een zwarte spuitbus komt even in beeld. "Je krijgt deodorant in je oog." Een sissend geluid is te horen, gevolgd door de kreten "Hij moet dood, dood, dood." Kennelijk is de dader verbaasd dat het slachtoffer na alle geweld nog niet is overleden. De 40 minuten tonen een ware martelmoord, die vermoedelijk veel langer heeft geduurd.

De rechter richt zich woensdag tot de aanwezigen in de zaal, onder wie familie van het slachtoffer: "We gaan het filmpje hier niet bekijken. De beschrijving op papier is al schokkend genoeg." Brayon M. hoort het emotieloos aan en zegt dan: "Ik heb dat filmpje niet gemaakt." Toch is een stem te horen die meerderen herkennen als die van Brayon. Ook de man op de camerabeelden van de flat is hij niet, zegt hij. "Ik ben de twaalfde januari niet bij mijn vader geweest." Voor het overige zwijgt hij.

De verdachte is in het Pieter Baan Centrum onderzocht. Voor de tweede keer, want na de mishandeling van zijn moeder was hij al naar het instituut gestuurd om te kijken of hij een stoornis had. Destijds weigerde hij medewerking en de deskundigen gaven geen advies. Brayon M. kreeg daardoor alleen een celstraf. Nu, de tweede keer, heeft hij zich opnieuw verzet tegen onderzoek naar zijn psyche. "Er mankeert niets aan mij."

Daar denken de deskundigen nu toch anders over: hij is schizofreen en heeft zijn vader in een psychose gedood. De man vormt een acuut gevaar als hij niet wordt opgenomen in een kliniek. Hij is volledig ontoerekeningsvatbaar en daarom kan er geen celstraf worden opgelegd en rest tbs met dwangverpleging. Een behandeling die wel eens zeer langdurig kan worden. "Als het überhaupt gaat lukken", voegt de officier van justitie nog toe.

Voor de aanwezige familie in de zaal is het een emotionele zitting en er klinkt regelmatig gesnik. De zus van het slachtoffer leest een verklaring voor. "Je hebt hem gewoon vermoord. Was hij dan geen goede vader? Hij deed alles voor jou, dertig jaar lang. Hij heeft dit niet verdiend."

Brayon M. reageert er niet op. Als hij het laatste woord krijgt, schudt hij het hoofd, zwijgt en verlaat de zaal.