LONGREAD

Doelpunten en drama tegen de Belgen, een weergaloze EK-zege en De Koef: vijf bijzondere Oranje-interlands in De Kuip

Links een kolkende Kuip tijdens een interland van Oranje, rechts juicht Danny Koevermans na het maken van zijn enige interlandgoal ooit
Links een kolkende Kuip tijdens een interland van Oranje, rechts juicht Danny Koevermans na het maken van zijn enige interlandgoal ooit © Orange Pictures
Oranje speelt maandag tegen Gibraltar voor het eerst sinds 10 oktober 2019 weer een interland in De Kuip. Nee, het duel met de dwergstaat is er niet een om van te watertanden. Maar één schrale troost: als het Nederlands elftal in Stadion Feijenoord speelt, gebeurt er altijd iets bijzonders. Vijf verhalen over memorabele Oranje-interlands in De Kuip.
Alleen al qua resultaten blijkt Rotterdam-Zuid vruchtbare grond voor Oranje. Het verloor er niet meer sinds 11 oktober 2000, toen Portugal er te sterk was (0-2). De 26 wedstrijden die Oranje nadien speelde in De Kuip, sloot het met een punt of meer af. Bovendien won het alle interlands die het er speelde sinds november 2007. Oranje blijkt aan de Maas prima op zijn plek.
Natuurlijk gaan de ‘grote’ interlands vaak naar de Johan Cruijff Arena. Thuisduels met Wit-Rusland of Andorra zijn simpelweg makkelijker dan duels met Duitsland of Spanje. Het neemt niet weg dat Oranje in De Kuip schier onverslaanbaar is. En memorabele interlands speelt.
Tal van verhalen rondom interlands van het Nederlands elftal in De Kuip. Een stadion waar interlands vaak een bijzonder tintje hebben. En dat beleeft een ieder vanuit zijn eigen perspectief. Vijf betrokkenen vertellen over hun meest memorabele interland in De Kuip.
Oud-international Danny Koevermans: Nederland-Luxemburg 1-0, 17 november 2007
Jaren, zo niet zijn hele leven, droomde Danny Koevermans ervan een keer het Oranjeshirt te dragen. En er stiekem zelfs ooit een doelpunt in te maken. Iets wat op zijn twintigste onmogelijk leek. Tot die leeftijd maakte de Schiedammer zijn doelpunten bij Excelsior’20, de amateurclub uit zijn geboortestad. En was hij postbode. Toch nét even wat anders dan voetballen in het Nederlands elftal.
“Maar een jaar of zes later stond ik er, aan de aftrap voor de interland tegen Luxemburg in De Kuip. Een spitsenduo vormend met Ruud van Nistelrooy. Hoe dan?”, vraagt Koevermans zich veertien jaar later nog steeds af.
Ik weet zeker dat als we de halve finale in De Kuip hadden gespeeld, we hadden gewonnen
Paul Hirschel
De voormalig spits is bescheiden. Koevermans degradeert zichzelf naast sterren als Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Philip Cocu graag tot een niets kunnende voetballer, van wie het een wonder is dat hij überhaupt het profvoetbal heeft gehaald.
Maar De Koef kan een stuk beter voetballen dan hij zich in zijn hoofd heeft geprent. Dat blijkt als hij op 21-jarige leeftijd een kans krijg in het profvoetbal bij Sparta. En hij in vijf seizoenen tientallen doelpunten maakt.

'Maar' Koevermans

De spits verdient er een overstap mee naar AZ, waar hij twee seizoenen speelt en op een haar na het kampioenschap mist. PSV is de volgende club van Koevermans. De club waarvoor de spits actief is als bondscoach Marco van Basten hem in november 2007 oproept voor het Nederlands elftal.
"Dat was niet voor het eerst, maar ik bleef het bijzonder vinden. Ik besefte goed: ik ben ‘maar’ Danny Koevermans. Zodra ik bij PSV stop met scoren, word ik niet meer opgeroepen. Ik wist dat het ook snel klaar kon zijn. Daarom genoot ik er iedere seconde van.”
Bekijk hier de samenvatting van Nederland-Luxemburg. De tekst gaat verder onder de video.
Voorafgaand aan het duel met Luxemburg heeft de dan 29-jarige Koevermans twee interlands op zijn naam staan. Maar hopen op een basisplaats? No way. Ook niet als zijn oog valt op de initialen ‘DK’, op een blaadje van assistent-bondscoach Rob Witschge. “Mijn initialen. Maar we hadden Dirk Kuyt in de selectie, dus ik dacht meteen aan hem. Tot Witschge zei: ‘Dat gaat over jou’. Ik verstijfde even en kwam amper meer uit mijn woorden. Ik was in een soort van shock, in positieve zin.”
Met Koevermans aan de aftrap gaat Oranje op zoek naar een overwinning op Luxemburg. Drie punten zijn destijds genoeg voor plaatsing voor het EK 2008 in Zwitserland en Oostenrijk. Oranje draait een moeizame kwalificatiereeks en eindigt zelfs achter Roemenië in de poule. Maar het plaatst zich wel, dankzij Koevermans.

Surrealistisch

Wesley Sneijder krijgt de bal in minuut 43 op links, kijkt en slingert de bal voor. Koevermans schat de voorzet goed in en tikt de bal met de punt van zijn schoen binnen. Twee handen de lucht in, een glimlach van oor tot oor. “Het mooiste moment uit mijn carrière. Ongelooflijk dat spelers als Clarence Seedorf en Ruud van Nistelrooy naar je toe rennen om je te feliciteren. Ik kende die spelers alleen van televisie. Zo surrealistisch.”
Het blijkt meteen het laatste wapenfeit van Koevermans in Oranje. Zijn interlandcarrière eindigt vier dagen later in het grauwe Minsk, met een 2-1 nederlaag tegen Wit-Rusland. Maar dat kan Koevermans niks schelen. “Met je enige interlandgoal de winnende maken, in een volle Kuip, kan niet mooier. Ja, ‘maar’ tegen Luxemburg. Maar dat kan me geen moer schelen.”
Oranjefan Paul Hirschel: Nederland-Joegoslavië 6-1, 25 juni 2000
Een voorteken voor de EK-eindzege, niets meer en niets minder. Paul Hirschel, al ruim vijftig jaar Oranjefan, was er op 25 juni 2000 heilig van overtuigd. Nederland heeft in De Kuip net met 6-1 gewonnen van Joegoslavië, in de kwartfinale van het EK. “En ik was niet de enige die dat dacht. Dat gevoel zinderde door het hele stadion. Niemand kon ons de Europese titel meer afpakken. Dat maakt die wedstrijd voor mij nog altijd speciaal”, vertelt Hirschel.
Helemaal omdat Hirschel als vrijwilliger nauw betrokken is bij de organisatie van het EK 2000 in Nederland en België. “Ik was verantwoordelijk voor het vervoer rondom De Kuip. Zo moest ik bijvoorbeeld regelen dat de hoge piefen van en naar het stadion kwamen. Best leuk, hoor.”
De 65-jarige Rotterdammer bezocht in totaal 225 Oranje-interlands en vele eindtoernooien, in binnen- en buitenland. Veel specifieke details zijn er niet blijven hangen. Maar die van de EK-duels in eigen land wel.

Vier goals Kluivert

Het blijkt voor Hirschel een eitje om het ene detail na het andere over de wedstrijd uit zijn mouw te schudden. “Vier goals van Patrick Kluivert binnen 54 minuten, al werd er uiteindelijk één als eigen doelpunt aan Dejan Govedarica gegeven. En twee van Marc Overmars. De Joegoslaven hadden geen schijn van kans.”
Die avond walst het Nederlands elftal met 6-1 over het in 2003 vervallen land heen. Het is een heerlijk voorgerecht voorafgaand aan de halve finale tegen Italië in Amsterdam. Een duel dat dramatisch zou verlopen. Maar dat weet niemand die dag. Nederland moet en zal in eigen land Europees kampioen worden.
Bekijk hieronder de samenvatting van Nederland-Joegoslavië. De tekst gaat verder onder de video.
De voortekenen zijn goed. Niet alleen door de zege op Joegoslavië, maar ook in de groepsfase presteert Oranje goed. Alle drie de groepsduels worden gewonnen, waaronder het duel met wereldkampioen Frankrijk. “Man, we hadden echt een geweldig elftal toen. Spelers als Dennis Bergkamp, Patrick Kluivert, Edwin van der Sar, Jaap Stam en niet te vergeten Paul Bosvelt, die toen bij Feyenoord speelde. Een speler naar mijn hart.”
Met die vijf spelers in de basis begint Oranje op een mooie zomerdag aan het duel met Joegoslavië. Dat land is misschien geen wereldtop, maar met gewaardeerde krachten als Predrag Mijatovic en Sinisa Mihajlovic geen makkelijk te kloppen ploeg. “Maar we hadden geen kind aan ze. Wat was dat een machtig mooi gevoel. Even leek het alsof we al Europees kampioen waren. Ik was ervan overtuigd dat Oranje terug zou keren in De Kuip voor de finale. Maar ja, toen ging het in de halve finale mis.”

EK-finale in De Kuip

Want het is niet Nederland maar Italië dat zich op 2 juli meldt voor de EK-finale in De Kuip. In de halve finale tegen de Azzurri gaat het hopeloos mis voor het elftal van bondscoach Frank Rijkaard. Frank de Boer en Kluivert missen allebei in de reguliere speeltijd een strafschop. Het blijft 0-0, de Italianen zijn vervolgens na strafschoppen te sterk.
Hirschel: “Ik weet zeker dat als we de halve finale in De Kuip hadden gespeeld, we hadden gewonnen. Ik blijf het eeuwig zonde vinden. We hadden toen echt Europees kampioen moeten worden. Maar goed, de sfeer in het stadion bij de wedstrijd tegen Joegoslavië, dat vergoedt veel.”
Commentator Evert ten Napel: Nederland-België 2-1, 20 november 1985
Als verslaggever direct na afloop van een wedstrijd het veld in rennen om een speler te interviewen. Het is tegenwoordig compleet ondenkbaar. Maar op 20 november 1985 stormde Evert ten Napel na afloop van Nederland-België doodleuk het veld van De Kuip op om Ruud Gullit aan zijn mouw te trekken. Geen reclamebord op de achtergrond of perschef naast de camera. Nee, camera aan en praten. Ook na een enorme teleurstelling.
Teleurstelling klinkt overigens vreemd na een overwinning op België. Toch is er na afloop aan Oranjekant geen enkel vrolijk gezicht. “Het was niet genoeg voor Nederland om naar het WK in Mexico te mogen. Ze hadden het weggegeven. Geen WK. Dat was pijnlijk”, zegt Ten Napel.

Old Trafford, San Siro en De Kuip

De commentator maakte in zijn loopbaan talloze voetbalwedstrijden mee, maar de bewuste Nederland-België is een van de duels die Ten Napel zich nog goed herinnert. Sowieso blijft veel van wat hij in De Kuip meemaakt hangen. “Ach, die avondwedstrijden in De Kuip, als de lichtmasten aan staan, zijn prachtig. Voor mij staat De Kuip in een rijtje met onder meer Old Trafford, San Siro en Santiago Bernabéu.”
Voor mij staat De Kuip in het rijtje met Old Trafford, San Siro en Santiago Bernabéu
Evert ten Napel
Ook op de avond van 20 november 1985 zijn de lichtmasten weer prachtig te zien vanaf de Van Brienenoordbrug. In De Kuip is men klaar voor een een Oranjefeestje. De nederlaag in de heenwedstrijd van de play-off tegen België, ruim een maand eerder, wordt vast weggepoetst.
Op 16 oktober verloor Oranje in het Constant Vanden Stockstadion, waar wordt gespeeld omdat in het nationale stadion in Brussel een aantal maanden eerder het Heizeldrama heeft plaatsgevonden. Het Nederlands elftal verliest in het stadion van Anderlecht met 1-0, door een doelpunt van Frank Vercauteren. “Bij dat duel was ik commentator. Ik weet er weinig meer van, behalve dat Wim Kieft rood kreeg. Een slaande beweging richting Vercauteren. En dat Marco van Basten tegen een gele kaart opliep, waardoor hij de return miste.”
De return die Oranje moet winnen om een nieuwe deceptie te voorkomen. De eindtoernooien van 1982 (WK in Spanje) en 1984 (EK in Frankrijk) zijn immers al gemist. Lang lijkt het allemaal goed te gaan voor het Nederlands elftal. Peter Houtman maakt na een uur de 1-0 in De Kuip, Rob de Wit verdubbelt de voorsprong in minuut 72. Oranje lijkt het WK te gaan halen.
Bekijk hier de samenvatting van Nederland-België. De tekst gaat verder onder de video.
“Dat het zo goed liep, kwam voor een groot deel door de sfeer in De Kuip. Intimiderend voor de tegenstander. Niet voor niets speelden de internationals hun wedstrijden het liefst in De Kuip. Mooiste sfeer, beste veld. Zoals gebruikelijk trilde het stadion tegen België weer bij de doelpunten.”

Georges Grün

Toch gaat het in de slotfase hopeloos mis. Georges Grün maakt er vijf minuten voor tijd 2-1 van, waardoor de Belgen over twee duels de beste papieren hebben. Het Nederlands elftal probeert het nog wel, maar komt tekort. België gaat naar het WK in Mexico, Nederland mist wéér een eindtoernooi. “Natuurlijk hadden zij gewoon een goede ploeg, met spelers als Vercauteren, Eric Gerets en Jan Ceulemans. Niet voor niets werden ze op het WK uiteindelijk vierde. Maar onnodig was het. Zo zal ik me dat duel altijd blijven herinneren.”
Oud-international Bert Konterman: Nederland-België 5-5, 4 september 1999
Het Nederlands elftal bestaat in 1999 uit spelers van onder meer Barcelona, Manchester United en Arsenal. Een generatie stervoetballers, allemaal spelend bij absolute topclubs. Toch mag Feyenoord-verdediger Bert Konterman op 4 september 1999 een half uur meedoen, in het oefenduel met België. Het wordt een bijzondere avond.
Nederland-België is een oefenwedstrijd in aanloop naar het EK 2000. De twee landen zijn vrijgesteld van kwalificatiewedstrijden, omdat zij samen het EK organiseren. Nederland oefent onder meer tegen Argentinië en Duitsland. En dus tegen de Belgen. Spektakel wordt er overigens niet verwacht. Ja, in het verleden was dat regelmatig wél het geval in de Derby der Lage Landen. Maar de meest recente ontmoeting, op het WK 1998 in een vol Stade de France, eindigt in 0-0. “Toch werd het de meest krankzinnige interland die ik heb meegemaakt”, zegt Konterman.

10 goals en 9 keer geel

Zodra de bal rolt, lijkt het in niets meer op een oefenduel. De ploegen sparen zich niet, vallen naar hartenlust aan en maken er allebei vijf. Men deelt daarnaast volop uit. In het de oefenwedstrijd worden negen (!) gele kaarten uitgedeeld. De Belgische middenvelder Marc Wilmots pakt in minuut 78 zelfs een rode.
Bekijk hier de doelpunten van het duel tussen Nederland en België in 1999. De tekst gaat verder onder de video.
Konterman maakt het als invaller voor Jaap Stam vanaf de 62ste minuut van dichtbij mee, bij een 4-4 tussenstand. “Ik had toen eerlijk gezegd wel gehoopt dat we de nul zouden houden met mij erin. Maar ja, we incasseerden zelfs nog een vijfde. Dat was gewoon echt slecht.”
De Belg Emile Mpenza maakt er bij een 5-4 voorsprong voor het Nederlands elftal nog 5-5 van. Achteraf kan Konterman er wel om lachen. “Dat gaf toen al aan waar onze zwakke plek lag: achterin. We hadden als Nederland zijnde veel moeite met verdedigen.”
Slecht verdedigen of niet, bijzonder was de wedstrijd. “Zonder meer. Het gaf ook een mooi contrast tussen hoe goed en hoe slecht wij konden zijn. Maar ik blijf erbij dat we een prijs hadden moeten pakken toen. Die lichting was geniaal.”
Oranjefan Natascha de Graaf: Nederland-Frankrijk 2-0, 16 november 2018
“Mensen zeiden dat we er niets meer van konden. We hadden twee eindtoernooien gemist en zware jaren gehad. En toen kwam die pot. Een geweldige wedstrijd.” Natascha de Graaf is onderzoeker in het diabeteslab in het Leids Universitair Medisch Centrum. Maar bovenal gek van voetbal. Van Feyenoord, maar ook van het Nederlands elftal. De 38-jarige De Graaf bezocht vele Oranje-interlands in binnen- en buitenland. Toch blijft het duel met Frankrijk in 2018 speciaal.
Als ik droog wil blijven of rustig wil zitten, ga ik wel naar het theater
Natascha de Graaf
Ze weet het nog precies. Die middag plaagt ze nog een Franse collega die ook naar de wedstrijd gaat. Oranje gaat toch echt winnen van Frankrijk. Maar weinig wijst op dat moment die kant op. Onder Guus Hiddink, Danny Blind en Dick Advocaat zijn net de eindtoernooien van 2016 en 2018 misgelopen.

Franse sterren

Ja, Ronald Koeman doet het in zijn eerste maanden goed bij Oranje. Het gaat iets beter en in de net opgezette Nations League werd thuis van Duitsland (3-0) gewonnen. Maar Frankrijk, dat vier maanden eerder wereldkampioen werd, is te goed. “Al die Franse sterren, Antoine Griezmann, N’Golo Kanté, noem ze maar op. Wij konden helemaal niet winnen.”
Tekst gaat verder onder de foto:
Marten de Roon uit Zwijndrecht in actie voor Oranje tegen Frankrijk (2-0). Hier in duel met middenvelder N'Golo Kanté.
Marten de Roon uit Zwijndrecht in actie voor Oranje tegen Frankrijk (2-0). Hier in duel met middenvelder N'Golo Kanté. © Orange Pictures
Maar op 16 november 2018 worden Les Blues in De Kuip gedeclasseerd. De Franse topspelers hebben totaal geen antwoord op de onvermoeibare Oranjespelers. De Fransen schieten slechts twee keer op het doel van Jasper Cillessen. Aan de andere kant vuurt Nederland elf schoten richting het Franse doel. Met een 2-0 nederlaag, door doelpunten van Georginio Wijnaldum en Memphis Depay, komen de Fransen er genadig vanaf.
“Met name dat doelpunt van Memphis herinner ik me goed. Een panenka. Ik stond op Vak S, aan de andere kant dan waar het doelpunt viel. Normaal gesproken bolt het net als de bal erin gaat, maar dat duurde nu langer. Ik zag aan het juichende publiek aan de andere kant dat het een doelpunt was.”

Frankrijk op zijn plek

Het zorgt voor grote ontlading in De Kuip, na alle magere jaren zonder maar een sprankje goed voetbal van Oranje. “Het was soms best zwaar. Tegen de Fransen kwam de ontlading van alle moeilijke jaren eruit. Eindelijk had ik weer het gevoel van: we kunnen zelfs een ploeg als Frankrijk op zijn plek zetten.”
Dat het duel ook nog eens in De Kuip was, maakt het voor De Graaf extra bijzonder. “De sfeer in De Kuip is geweldig. Minder qua voorzieningen, maar als ik droog wil blijven of rustig wil zitten, ga ik wel naar het theater. De Kuip ademt voetbal. Dat zag je die avond weer.”

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl