Oud-Feyenoorder Rinus Bennaars (90) overleden

"Een ongelooflijk sympathieke speler", zegt voormalig bestuurslid Aad van der Laan (85) van Feyenoord. "Een goede aanvallende voetballer", herinnert hij zich. "Een fijn mens, die zich onopvallend in een selectie bewoog."

"Een lieve, fijne man", zegt Ajacied Sjaak Swart (83). "Niet zo bekend, maar een goede verbindingsspeler, met een knappe techniek. Tegenwoordig zijn bijvoorbeeld Davy Klaassen en Jens Toornstra zulke spelers."

Bennaars woonde zijn leven lang in Bergen op Zoom. Daar speelde hij voor DOSKO. Met die club stapte hij ook het betaalde voetbal in. Via het Tilburgse NOAD (1958) kwam hij in 1959 bij Feyenoord terecht. Hij speelde 127 competitiewedstrijden voor de club, waarin hij 39 goals maakte. Bennaars werd met Feyenoord landskampioen 1961 en 1962.

Hoogtepunt in de loopbaan van Bennaars was ongetwijfeld het seizoen 1962-1963. Feyenoord drong als landskampioen door tot de halve finales van de Europa Cup I. Feyenoord kwam zover door onder meer Vasas Boedapest uit te schakelen. De sterke Hongaren werden pas na een beslissingsduel in Antwerpen verslagen. Rinus Bennaars maakte in België het enige doelpunt (1-0).

Na de overwinning op Stade Reims wachtte in de halve finale Benfica. De thuiswedstrijd in Rotterdam eindigde in 0-0. De Portugezen speelden hard. Bennaars: ''Wat is dat Benfica me tegengevallen. Vasas was een veel moeilijker tegenstander. Servette trouwens ook... Wat heeft Eddy nou te doen gehad?" citeerde het Algemeen Handelsblad hem in april 1963.

Na het thuisduel volgde de uitwedstrijd in Lissabon die vooral bekend is van de supportersreis met de schepen De Grote Beer en de Waterman. Feyenoord verloor met 3-1 van Benfica en sneuvelde in de halve finales. De Portugezen zouden de eindstrijd verliezen van AC Milan.

Een maand later speelde Bennaars nog een briljante interland met Nederland tegen Brazilië. Hij werd door bondscoach Elek Schwartz gebruikt als mandekker van sterspeler Pelé. De vedette liet zich na een uur wisselen.

Bennaars vertrok in de zomer 1964 naar DFC in Dordrecht. Hij was niet de enige speler die Feyenoord verliet. Cor van der Gijp (Blauw Wit) en Jan Klaassens (VVV) vertrokken ook uit de Kuip.

DFC zou nog veel plezier beleven van de 25 duizend gulden die het betaalde aan Feyenoord. "Het is een geweldige vereniging, dat DFC, met Piet de Visser als een voortreffelijk trainer. Maar het voetbal is harder dan bij Feyenoord. Logisch trouwens, de spelers hebben - de meesten althans - een wat mindere lichaamsbeheersing, wat minder voetbalkwaliteiten. Dat gaan ze dan compenseren met wat te veel bruut geweld. En daar ben ik nu juist bang voor", zei Rinus Bennaars in het AD in 1965.

In het eerste seizoen werd DFC, met ook Gerrie Kattestaart, Jan Klijnjan (later Sparta) en Wim 'Pingel' de Kreek, kampioen van de tweede divisie B. De promotiewedstrijd in Apeldoorn tegen SC Cambuur ging met 6-2 verloren, waarna ook de promotiecompetitie met AGOVV, Xerxes en Helmondia '55 niet het gewenste resultaat opleverde.

Bennaars stopte in 1966 met voetballen. Hij was bijna 34 jaar, had een baan in Bergen op Zoom en vond het op en neer reizen naar Dordrecht te veel worden. "Ik vind het mooi geweest. Ik ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen en dat wil ik zo houden. Ik wil nu trainer worden", vertelde hij aan het AD.

Voor die vervolgstap had hij wel een diploma nodig. Bennaars moest beginnen met de D-cursus... en zakte. "Het is toch dwaas dat oud-internationals of spelers, die meer dan tien jaar achtereen betaald voetbal hebben gespeeld, een D-cursus moeten volgen", tekende Het Vrije Volk in december 1967 op uit de mond van Bennaars. Volgens de KNVB had Bennaars de theoretische vragen over tactiek niet volgens het boekje beantwoord.